Miesięczne archiwum: grudzień 2017

GIS potwierdza – nie trzeba szczepić, jeśli są przeciwciała

Dodaj komentarz

W odpowiedzi na taki oto wniosek:

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112 poz. 1198, z późn. zm.), zwracam się do Głównego Inspektora Sanitarnego z prośbą o udostępnienie mi informacji publicznej w następującym zakresie:

Treść wszystkich dokumentów będących w posiadaniu Głównego Inspektoratu Sanitarnego, które ze względów medycznych uzasadniają konieczność poddawania szczepieniu obowiązkowemu dziecka np. przeciw odrze, śwince lub różyczce nawet jeśli dziecko naturalnie przechorowało te choroby, a więc dzięki temu przechorowaniu zyskało naturalną odporność przeciw kolejnym zachorowaniom.

GIS pisze tak:

GIS co prawda robi analizy epidemiologiczne, ale ich nie ma… :)

1 odpowiedź

Wreszcie się wyjaśniło! Główny Inspektorat Sanitarny nieustannie dokonuje analiz i ocen epidemiologicznych, ale nie może ich udostępnić, bo ich nie ma!

I oni naprawdę tak napisali (w zwykłym mailu, bez sygnatury itp.).

***

Szanowny Panie,

W odpowiedzi na Pański wniosek o udostępnienie informacji publicznej z dnia 12 grudnia 2017 z godz. 9:50 uprzejmie informuję jak następuje:

1) odnośnie części wniosku dotyczącej udostępnienia następujących informacji:

„kopie wytworzonych przez Państwową Inspekcję Sanitarną w okresie od 01.01.2010 do 10.12.2017 dokumentów zawierających analizy i oceny epidemiologiczne, które Państwowa Inspekcja Sanitarna wytworzyła realizując ustawowy obowiązek wynikający z art. 5 pkt 1) Ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (zwanej dalej Ustawą o PIS) w odniesieniu do następujących chorób

§ Gruźlica
§ WZW B
§ Błonica
§ Tężec
§ Krztusiec
§ Polio
§ Hib
§ Odra
§ Świnka
§ Różyczka
 Pneumokoki”

– udziela się następującej odpowiedzi:

Przepis art. 5 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej zwanej dalej „ustawą” stanowi, że do zakresu działania Państwowej Inspekcji Sanitarnej w dziedzinie zapobiegania i zwalczania chorób zakaźnych należy dokonywanie analiz i ocen epidemiologicznych. Bezpośrednim wynikiem przeprowadzonych przez Główny Inspektorat Sanitarny analiz i ocen epidemiologicznych jest przede wszystkim opracowanie i opublikowanie Programu Szczepień Ochronnych na dany rok.

Ustawa mówi o „dokonywaniu” analiz i ocen epidemiologicznych nie zaś o ich „sporządzaniu”, przepis ustawy nie wymaga więc, aby przedmiotowe analizy i oceny epidemiologiczne, mające względem Programu Szczepień Ochronnych charakter przygotowawczy, były sporządzane w formie pisemnej. W związku z faktem, że przedmiotowe analizy i oceny epidemiologiczne mają więc charakter ciągłego, bieżącego procesu analityczno-decyzyjnego prowadzącego do opracowania dokumentu wynikowego jakim jest Program Szczepień Ochronnych, nie mogą one być przedmiotem udostępnienia w trybie dostępu do informacji publicznej ponieważ jak wskazano wyżej nie mają postaci pisemnego dokumentu.

Analizy i oceny epidemiologiczne w zakresie chorób zakaźnych wskazanych we wniosku (tj. gruźlica, WZW B, błonica, tężec , krztusiec, polio, HiB, odra, świnka, różyczka, pneumokoki, grypa) są dokonywane przez Główny Inspektorat Sanitarny w sposób nieprzerwany, na podstawie bieżących krajowych i zagranicznych danych epidemiologicznych dotyczących zakażeń i zachorowań na choroby zakaźne. Analizy i oceny epidemiologiczne dokonywane przez Główny Inspektorat Sanitarny opierają się bezpośrednio na danych epidemiologicznych dotyczących chorób zakaźnych i są zgodne z aktualną wiedzą z zakresu medycyny i zdrowia publicznego zawartą w profesjonalnych publikacjach z zakresu medycyny klinicznej oraz wakcynologii (nauki o szczepieniach ochronnych). Są to ogólnie dostępne publikację takie jak: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001 oraz bieżące „Meldunki o zachorowaniach na choroby zakaźne, zakażeniach i zatruciach w Polsce” oraz biuletyny roczne „Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce”; Zdzisław Dziubek (red.), Choroby zakaźne i pasożytnicze, Warszawa, 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r.; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń, Wakcynologia praktyczna, 2016.

Dane epidemiologiczne dotyczące występowania chorób zakaźnych objętym wnioskiem (tj. gruźlica, WZW B, błonica, tężec , krztusiec, polio, HiB, odra, świnka, różyczka, pneumokoki, grypa) zawierająca – w zależności od choroby – analizę epidemiologiczną rozkładu chorób zakaźnych wg wieku, płci oraz rozpowszechnienia geograficznego jest dostępna w publikacji „Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce”, która jest udostępniona pod adresem internetowym:

http://wwwold.pzh.gov.pl/oldpage/epimeld/index_p.html

2) odnośnie części wniosku dotyczącej udostępnienia następujących informacji:

„kopie dokumentów, analiz, raportów, opracowań itp. uzasadniających konieczność ustalenia przez Państwową Inspekcję Sanitarną, zgodnie z art. 5 pkt 3) Ustawy o PIS kalendarza obowiązkowych szczepień ochronnych w taki sposób, że zawiera on obecnie szczepienia przeciw następującym chorobom:

§ Gruźlica
§ WZW B
§ Błonica
§ Tężec
§ Krztusiec
§ Polio
§ Hib
§ Odra
§ Świnka
§ Różyczka
§ Pneumokoki”

– udziela się – zgodnie z wnioskiem odrębnie dla każdej z wymienionych chorób – następującej odpowiedzi:

– w odniesieniu do jednostki chorobowej gruźlica:

Zachorowanie na ww. chorobę zakaźną zawsze jest związane z ryzykiem wystąpienia takich negatywnych konsekwencji jak gruźlicze zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych oraz gruźlica narządowa (tzw. prosówka) u niemowląt i ryzykiem powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania lub występujących w jego efekcie powikłań. Szczepienie przeciw gruźlicy chroni przed wystąpieniem postaci klinicznych zachorowania tę chorobę, które wiążą się z wysoką śmiertelnością: gruźlicze zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych oraz gruźlica narządowa (tzw. prosówka) W związku z powyższym wykonywanie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży ma wymiar nie tylko obowiązku moralnego ze strony rodziców i opiekunów dzieci, lecz również obowiązku, którego wykonanie jest w Polsce zabezpieczone przepisami prawna powszechnie obowiązującego jako obowiązkowe szczepienia ochronne.

Uzasadnienie medyczne dla zapobiegania szczególnie niebezpiecznym postaciom klinicznym gruźlicy w drodze szczepień ochronnych – poprzez wskazanie ryzyka zdrowotnego związanego z zachorowaniem oraz skuteczności szczepień – zawarte jest w następujących ogólnie dostępnych publikacjach: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001 oraz bieżące „Meldunki o zachorowaniach na choroby zakaźne, zakażeniach i zatruciach w Polsce” oraz biuletyny roczne „Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce”; Zdzisław Dziubek (red.), Choroby zakaźne i pasożytnicze, Warszawa, 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r.; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń, Wakcynologia praktyczna, 2016.

W związku z faktem, że kwestie skuteczności szczepień ochronnych w zapobieganiu związanym z zachorowaniem na tę chorobę powikłań została dostatecznie wykazana w istniejącej literaturze medycznej zarówno polskiej jak również światowej Główny Inspektorat Sanitarny nie zlecał przygotowywania oraz nie opracowywał dodatkowych analiz w tym zakresie i w związku z powyższym nie może ich udostępnić .

– w odniesieniu do jednostki chorobowej WZW B:

Związane z brakiem odporności zachorowanie na ww. chorobę zakaźną zawsze jest związane z ryzykiem wystąpienia takich długoterminowych negatywnych konsekwencji jak ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu w postaci marskości wątroby i raka pierwotnego wątroby lub śmierci w wyniku ww. konsekwencji przewlekłego zakażenia wzw typu B. W związku z powyższym wykonywanie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży ma wymiar nie tylko obowiązku moralnego ze strony rodziców i opiekunów dzieci, lecz również obowiązku, którego wykonanie jest w Polsce zabezpieczone przepisami prawna powszechnie obowiązującego jako obowiązkowe szczepienia ochronne.

Uzasadnienie medyczne zapobiegania ww. chorobie zakaźnej w drodze szczepień ochronnych – poprzez wskazanie ryzyka zdrowotnego związanego z zachorowaniem oraz skuteczności szczepień – zawarte jest w następujących ogólnie dostępnych publikacjach: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001 oraz bieżące „Meldunki o zachorowaniach na choroby zakaźne, zakażeniach i zatruciach w Polsce” oraz biuletyny roczne „Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce”; Zdzisław Dziubek (red.), Choroby zakaźne i pasożytnicze, Warszawa, 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r.; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń, Wakcynologia praktyczna, 2016.

W związku z faktem, że kwestie skuteczności szczepień ochronnych w zapobieganiu ww. chorobie zakaźnej lub związanych z zachorowaniem na tę chorobę powikłań została dostatecznie wykazana w istniejącej literaturze medycznej zarówno polskiej jak również światowej Główny Inspektorat Sanitarny nie zlecał przygotowywania oraz nie opracowywał dodatkowych analiz w tym zakresie i w związku z powyższym nie może ich udostępnić .

– w odniesieniu do jednostki chorobowej błonica:

Związane z brakiem odporności zachorowanie na ww. chorobę zakaźną zawsze jest związane z ryzykiem wystąpienia takich negatywnych konsekwencji jak ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania lub występujących w jego efekcie powikłań w tym w szczególności ciężkiego uszkodzenia mięśnia sercowego oraz ośrodkowego układu nerwowego. W związku z powyższym wykonywanie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży ma wymiar nie tylko obowiązku moralnego ze strony rodziców i opiekunów dzieci, lecz również obowiązku, którego wykonanie jest w Polsce zabezpieczone przepisami prawna powszechnie obowiązującego jako obowiązkowe szczepienia ochronne.

Uzasadnienie medyczne zapobiegania ww. chorobie zakaźnej w drodze szczepień ochronnych – poprzez wskazanie ryzyka zdrowotnego związanego z zachorowaniem oraz skuteczności szczepień – zawarte jest w następujących ogólnie dostępnych publikacjach: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001 oraz bieżące „Meldunki o zachorowaniach na choroby zakaźne, zakażeniach i zatruciach w Polsce” oraz biuletyny roczne „Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce”; Zdzisław Dziubek (red.), Choroby zakaźne i pasożytnicze, Warszawa, 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r.; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń, Wakcynologia praktyczna, 2016.

W związku z faktem, że kwestie skuteczności szczepień ochronnych w zapobieganiu ww. chorobie zakaźnej lub związanych z zachorowaniem na tę chorobę powikłań została dostatecznie wykazana w istniejącej literaturze medycznej zarówno polskiej jak również światowej Główny Inspektorat Sanitarny nie zlecał przygotowywania oraz nie opracowywał dodatkowych analiz w tym zakresie i w związku z powyższym nie może ich udostępnić .

– w odniesieniu do jednostki chorobowej Tężec:

Związane z brakiem odporności zachorowanie na ww. chorobę zakaźną zawsze jest związane z ryzykiem wystąpienia takich negatywnych konsekwencji jak ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci (śmiertelność 40-60% pomimo zastosowania antybiotykoterapii) w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania lub występujących w jego efekcie powikłań. W związku z powyższym wykonywanie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży ma wymiar nie tylko obowiązku moralnego ze strony rodziców i opiekunów dzieci, lecz również obowiązku, którego wykonanie jest w Polsce zabezpieczone przepisami prawna powszechnie obowiązującego jako obowiązkowe szczepienia ochronne.

Uzasadnienie medyczne zapobiegania ww. chorobie zakaźnej w drodze szczepień ochronnych – poprzez wskazanie ryzyka zdrowotnego związanego z zachorowaniem oraz skuteczności szczepień – zawarte jest w następujących ogólnie dostępnych publikacjach: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001 oraz bieżące „Meldunki o zachorowaniach na choroby zakaźne, zakażeniach i zatruciach w Polsce” oraz biuletyny roczne „Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce”; Zdzisław Dziubek (red.), Choroby zakaźne i pasożytnicze, Warszawa, 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r.; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń, Wakcynologia praktyczna, 2016.

W związku z faktem, że kwestie skuteczności szczepień ochronnych w zapobieganiu ww. chorobie zakaźnej lub związanych z zachorowaniem na tę chorobę powikłań została dostatecznie wykazana w istniejącej literaturze medycznej zarówno polskiej jak również światowej Główny Inspektorat Sanitarny nie zlecał przygotowywania oraz nie opracowywał dodatkowych analiz w tym zakresie i w związku z powyższym nie może ich udostępnić.

– w odniesieniu do jednostki chorobowej krztusiec:

Związane z brakiem odporności zachorowanie na ww. chorobę zakaźną zawsze jest związane z ryzykiem wystąpienia takich negatywnych konsekwencji jak ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci (w szczególności u dzieci w pierwszych 6 miesiącach życia) w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania lub występujących w jego efekcie powikłań. W związku z powyższym wykonywanie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży ma wymiar nie tylko obowiązku moralnego ze strony rodziców i opiekunów dzieci, lecz również obowiązku, którego wykonanie jest w Polsce zabezpieczone przepisami prawna powszechnie obowiązującego jako obowiązkowe szczepienia ochronne.

Uzasadnienie medyczne zapobiegania ww. chorobie zakaźnej w drodze szczepień ochronnych – poprzez wskazanie ryzyka zdrowotnego związanego z zachorowaniem oraz skuteczności szczepień – zawarte jest w następujących ogólnie dostępnych publikacjach: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001 oraz bieżące „Meldunki o zachorowaniach na choroby zakaźne, zakażeniach i zatruciach w Polsce” oraz biuletyny roczne „Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce”; Zdzisław Dziubek (red.), Choroby zakaźne i pasożytnicze, Warszawa, 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r.; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń, Wakcynologia praktyczna, 2016.

W związku z faktem, że kwestie skuteczności szczepień ochronnych w zapobieganiu ww. chorobie zakaźnej lub związanych z zachorowaniem na tę chorobę powikłań została dostatecznie wykazana w istniejącej literaturze medycznej zarówno polskiej jak również światowej Główny Inspektorat Sanitarny nie zlecał przygotowywania oraz nie opracowywał dodatkowych analiz w tym zakresie i w związku z powyższym nie może ich udostępnić .

– w odniesieniu do jednostki chorobowej polio:

Związane z brakiem odporności zachorowanie na ww. chorobę zakaźną zawsze jest związane z ryzykiem wystąpienia takich negatywnych konsekwencji jak ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci (wskutek porażenia nerwów oddechowych) w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania (w postaci trwałych niedowładów kończyn w wyniku uszkodzenia obwodowych nerwów motorycznych) lub występujących w jego efekcie powikłań. W związku z powyższym wykonywanie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży na ww. chorobę zakaźną ma wymiar nie tylko obowiązku moralnego ze strony rodziców i opiekunów dzieci, lecz również obowiązku, którego wykonanie jest w Polsce zabezpieczone przepisami prawna powszechnie obowiązującego jako obowiązkowe szczepienia ochronne.

Uzasadnienie medyczne zapobiegania ww. chorobie zakaźnej w drodze szczepień ochronnych – poprzez wskazanie ryzyka zdrowotnego związanego z zachorowaniem oraz skuteczności szczepień – zawarte jest w następujących ogólnie dostępnych publikacjach: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001 oraz bieżące „Meldunki o zachorowaniach na choroby zakaźne, zakażeniach i zatruciach w Polsce” oraz biuletyny roczne „Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce”; Zdzisław Dziubek (red.), Choroby zakaźne i pasożytnicze, Warszawa, 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r.; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń, Wakcynologia praktyczna, 2016.

W związku z faktem, że kwestie skuteczności szczepień ochronnych w zapobieganiu ww. chorobie zakaźnej oraz związanych z zachorowaniem na tę chorobę ryzyka wystąpienia negatywnych konsekwencji zdrowotnych została dostatecznie wykazana w istniejącej literaturze medycznej zarówno polskiej jak również światowej Główny Inspektorat Sanitarny nie zlecał przygotowywania oraz nie opracowywał dodatkowych analiz w tym zakresie i w związku z powyższym nie może ich udostępnić.

– w odniesieniu do jednostki chorobowej wywoływanej bakterią Haemophilus influenzae Hib:

Związane z brakiem odporności zachorowanie na ww. chorobę zakaźną zawsze jest związane z ryzykiem wystąpienia takich negatywnych konsekwencji jak ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci (ropne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, posocznica) w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania lub występujących w jego efekcie powikłań. W związku z powyższym wykonywanie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży na ww. chorobę zakaźną ma wymiar nie tylko obowiązku moralnego ze strony rodziców i opiekunów dzieci, lecz również obowiązku, którego wykonanie jest w Polsce zabezpieczone przepisami prawna powszechnie obowiązującego jako obowiązkowe szczepienia ochronne.

Uzasadnienie medyczne zapobiegania ww. chorobie zakaźnej w drodze szczepień ochronnych – poprzez wskazanie ryzyka zdrowotnego związanego z zachorowaniem oraz skuteczności szczepień – zawarte jest w następujących ogólnie dostępnych publikacjach: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001 oraz bieżące „Meldunki o zachorowaniach na choroby zakaźne, zakażeniach i zatruciach w Polsce” oraz biuletyny roczne „Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce”; Zdzisław Dziubek (red.), Choroby zakaźne i pasożytnicze, Warszawa, 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r.; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń, Wakcynologia praktyczna, 2016.

W związku z faktem, że kwestie skuteczności szczepień ochronnych w zapobieganiu ww. chorobie zakaźnej oraz związanych z zachorowaniem na tę chorobę ryzyka wystąpienia negatywnych konsekwencji zdrowotnych została dostatecznie wykazana w istniejącej literaturze medycznej zarówno polskiej jak również światowej Główny Inspektorat Sanitarny nie zlecał przygotowywania oraz nie opracowywał dodatkowych analiz w tym zakresie i w związku z powyższym nie może ich udostępnić.

– w odniesieniu do jednostki chorobowej odra:

Związane z brakiem odporności zachorowanie na ww. chorobę zakaźną zawsze jest związane z ryzykiem wystąpienia takich negatywnych konsekwencji jak ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci (w wyniku posocznicy) w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania lub występujących w jego efekcie powikłań (podostrego stwardniającego zapalenia mózgu) . W związku z powyższym wykonywanie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży ma wymiar nie tylko obowiązku moralnego ze strony rodziców i opiekunów dzieci, lecz również obowiązku, którego wykonanie jest w Polsce zabezpieczone przepisami prawna powszechnie obowiązującego jako obowiązkowe szczepienia ochronne.

Uzasadnienie medyczne zapobiegania ww. chorobie zakaźnej w drodze szczepień ochronnych – poprzez wskazanie ryzyka zdrowotnego związanego z zachorowaniem oraz skuteczności szczepień – zawarte jest w następujących ogólnie dostępnych publikacjach: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001 oraz bieżące „Meldunki o zachorowaniach na choroby zakaźne, zakażeniach i zatruciach w Polsce” oraz biuletyny roczne „Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce”; Zdzisław Dziubek (red.), Choroby zakaźne i pasożytnicze, Warszawa, 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r.; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń, Wakcynologia praktyczna, 2016.

W związku z faktem, że kwestie skuteczności szczepień ochronnych w zapobieganiu ww. chorobie zakaźnej oraz związanych z zachorowaniem na tę chorobę ryzyka wystąpienia negatywnych konsekwencji zdrowotnych została dostatecznie wykazana w istniejącej literaturze medycznej zarówno polskiej jak również światowej Główny Inspektorat Sanitarny nie zlecał przygotowywania oraz nie opracowywał dodatkowych analiz w tym zakresie i w związku z powyższym nie może ich udostępnić.

– w odniesieniu do jednostki chorobowej świnka:

Związane z brakiem odporności zachorowanie na ww. chorobę zakaźną zawsze jest związane z ryzykiem wystąpienia takich negatywnych konsekwencji jak ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu (zapalenie jąder prowadzące do trwałej niepłodności) lub śmierci w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania lub występujących w jego efekcie powikłań. W związku z powyższym wykonywanie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży na ww. chorobę zakaźną ma wymiar nie tylko obowiązku moralnego ze strony rodziców i opiekunów dzieci, lecz również obowiązku, którego wykonanie jest w Polsce zabezpieczone przepisami prawna powszechnie obowiązującego jako obowiązkowe szczepienia ochronne.

Uzasadnienie medyczne zapobiegania ww. chorobie zakaźnej w drodze szczepień ochronnych – poprzez wskazanie ryzyka zdrowotnego związanego z zachorowaniem oraz skuteczności szczepień – zawarte jest w następujących ogólnie dostępnych publikacjach: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001 oraz bieżące „Meldunki o zachorowaniach na choroby zakaźne, zakażeniach i zatruciach w Polsce” oraz biuletyny roczne „Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce”; Zdzisław Dziubek (red.), Choroby zakaźne i pasożytnicze, Warszawa, 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r.; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń, Wakcynologia praktyczna, 2016.

W związku z faktem, że kwestie skuteczności szczepień ochronnych w zapobieganiu ww. chorobie zakaźnej oraz związanych z zachorowaniem na tę chorobę ryzyka wystąpienia negatywnych konsekwencji zdrowotnych została dostatecznie wykazana w istniejącej literaturze medycznej zarówno polskiej jak również światowej Główny Inspektorat Sanitarny nie zlecał przygotowywania oraz nie opracowywał dodatkowych analiz w tym zakresie i w związku z powyższym nie może ich udostępnić.

– w odniesieniu do jednostki chorobowej różyczka:

Związane z brakiem odporności zachorowanie na ww. chorobę zakaźną zawsze jest związane z ryzykiem wystąpienia takich negatywnych konsekwencji jak ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania lub występujących w jego efekcie powikłań. W związku z powyższym wykonywanie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży na ww. chorobę zakaźną ma wymiar nie tylko obowiązku moralnego ze strony rodziców i opiekunów dzieci, lecz również obowiązku, którego wykonanie jest w Polsce zabezpieczone przepisami prawna powszechnie obowiązującego jako obowiązkowe szczepienia ochronne.

Uzasadnienie medyczne zapobiegania ww. chorobie zakaźnej w drodze szczepień ochronnych – poprzez wskazanie ryzyka zdrowotnego związanego z zachorowaniem oraz skuteczności szczepień – zawarte jest w następujących ogólnie dostępnych publikacjach: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001 oraz bieżące „Meldunki o zachorowaniach na choroby zakaźne, zakażeniach i zatruciach w Polsce” oraz biuletyny roczne „Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce”; Zdzisław Dziubek (red.), Choroby zakaźne i pasożytnicze, Warszawa, 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r.; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń, Wakcynologia praktyczna, 2016.

W związku z faktem, że kwestie skuteczności szczepień ochronnych w zapobieganiu ww. chorobie zakaźnej oraz związanych z zachorowaniem na tę chorobę ryzyka wystąpienia negatywnych konsekwencji zdrowotnych została dostatecznie wykazana w istniejącej literaturze medycznej zarówno polskiej jak również światowej Główny Inspektorat Sanitarny nie zlecał przygotowywania oraz nie opracowywał dodatkowych analiz w tym zakresie i w związku z powyższym nie może ich udostępnić.

– w odniesieniu do jednostki chorobowej wywoływanej przez pneumokoki:

Związane z brakiem odporności zachorowanie na ww. chorobę zakaźną zawsze jest związane z ryzykiem wystąpienia takich negatywnych konsekwencji jak ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci (np. posocznica) w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania lub występujących w jego efekcie powikłań. W związku z powyższym wykonywanie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży na ww. chorobę zakaźną ma wymiar nie tylko obowiązku moralnego ze strony rodziców i opiekunów dzieci, lecz również obowiązku, którego wykonanie jest w Polsce zabezpieczone przepisami prawna powszechnie obowiązującego jako obowiązkowe szczepienia ochronne.

Uzasadnienie medyczne zapobiegania ww. chorobie zakaźnej w drodze szczepień ochronnych – poprzez wskazanie ryzyka zdrowotnego związanego z zachorowaniem oraz skuteczności szczepień – zawarte jest w następujących ogólnie dostępnych publikacjach: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001 oraz bieżące „Meldunki o zachorowaniach na choroby zakaźne, zakażeniach i zatruciach w Polsce” oraz biuletyny roczne „Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce”; Zdzisław Dziubek (red.), Choroby zakaźne i pasożytnicze, Warszawa, 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r.; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń, Wakcynologia praktyczna, 2016.

W związku z faktem, że kwestie skuteczności szczepień ochronnych w zapobieganiu ww. chorobie zakaźnej oraz związanych z zachorowaniem na tę chorobę ryzyka wystąpienia negatywnych konsekwencji zdrowotnych została dostatecznie wykazana w istniejącej literaturze medycznej zarówno polskiej jak również światowej Główny Inspektorat Sanitarny nie zlecał przygotowywania oraz nie opracowywał dodatkowych analiz w tym zakresie i w związku z powyższym nie może ich udostępnić.

3) odnośnie części wniosku dotyczącej udostępnienia następujących informacji:

„kopie dokumentów zawierających analizy przeprowadzone przez Państwową Inspekcję Sanitarną zgodnie z art. 5 pkt 1) Ustawy o PIS w celu ustalenia, czy obserwowany obecnie, masowy napływ do Polski ludności z terenów Ukrainy należy uznać za “masowe przemieszczenie ludności” w rozumieniu art. 5 pkt 8) Ustawy o PIS lub kopie dokumentów, które świadczą o tym, że Państwowa Inspekcja Sanitarna planuje przeprowadzenie takiej analizy.”

Uprzejmie informuję, że postulowane we wniosku przeprowadzenie analizy mającej na celu ustalenie „czy obserwowany obecnie, masowy napływ do Polski ludności z terenów Ukrainy należy uznać za “masowe przemieszczenie ludności” w rozumieniu art. 5 pkt 8)” jest postulatem o charakterze prawnym w zakresie interpretacji przepisów ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Uprzejmie informuję że, że Główny Inspektorat Sanitarny nie prowadził prawno-dogmatycznej analizy oraz interpretacji przepisów ustawowych w zakresie postulowanym we wniosku, ponieważ nie należy to do zakresu zadań Głównego Inspektoratu Sanitarnego określonego w przepisach ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej. W związku z powyższym uprzejmie informuję, że Główny Inspektorat Sanitarny nie dysponuje, nie zlecał, nie opracowywał i nie może udostępnić dokumentów stanowiących analizę prawną w tym zakresie. W związku z powyższym nie jest również planowane przeprowadzenie takiej analizy prawnej. Należy natomiast wyraźnie podkreślić, że Główny Inspektorat Sanitarny zgodnie z przepisem art. 5 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej dokonuje na bieżąco analiz i ocen epidemiologicznych w zakresie występowania oraz ryzyka pojawienia się chorób zakaźnych na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, a w przypadku istotnego wzrostu tego ryzyka określa, rekomenduje lub wdraża działania o charakterze zapobiegawczym lub przeciwepidemicznym. Uprzejmie informuję, że w chwili obecnej brak jest uzasadnienia dla podejmowania takich działań w związku z faktem przyjazdu i przebywania na terytorium RP obywateli Ukrainy.

Z poważaniem

——————————————————-

Michał Ilnicki
Dyrektor
Departament Zapobiegania oraz Zwalczania Zakażeń i Chorób Zakaźnych u Ludzi
Główny Inspektorat Sanitarny

Czy lekarze i pielęgniarki są szczepieni? Nie mają takiego obowiązku – potwierdza Ministerstwo Zdrowia

Dodaj komentarz

Zapytaliśmy Ministra Zdrowia, czy możemy być pewni, że lekarz badający dziecko przed szczepieniem oraz pielęgniarka, która wykonuje szczepienia, są zaszczepieni przeciw wszystkim chorobom, na które musimy szczepić nasze dzieci.

Ministerstwo uczciwie odpowiada, że ani lekarz, ani pielęgniarka, szczepić się nie muszą, bo nie ma takiego obowiązku.

Jednocześnie Ministerstwo przyznaje, że istnieje ryzyko zarażenia dziecka chorobą zakaźną przez nieszczepionego lekarza lub nieszczepioną pielęgniarkę.

Co ciekawe, Ministerstwo równocześnie twierdzi, że np. szczepionka przeciw odrze/śwince/różyczce rzekomo zapewnia „praktycznie dożywotnią odporność„. Przeczy to choćby informacjom, z którymi możemy się zapoznać na stronie internetowej Państwowego Zakładu Higieny, który uczciwie informuje, że odporność po szczepieniu na świnkę „może zanikać po ok. 10 latach„, a o żadnej ze szczepionek PZH nie informuje, że zapewnia ona „praktycznie dożywotnią odporność„.

 

Żródło: strona internetowa PZH szczepienia.info

Oto pełna treść odpowiedzi Ministerstwa Zdrowia na pismo, które znajdziecie TUTAJ.

 
  

Jeśli otrzymaliście od MZ lub od GIS takie pismo, jak powyżej (GIS rozsyła odpowiedzi o identycznej treści), to możecie odpowiedzieć takim zapytaniem:

***

Minister Zdrowia
kancelaria@mz.gov.pl
serwis@mz.gov.pl

W nawiązaniu do pisma ZPŚ.078.309.2017 uprzejmie proszę o wyjaśnienie, na podstawie jakich badań Ministerstwo Zdrowia twierdzi, że szczepionki przeciw odrze/śwince/różyczce, przeciw polio oraz przeciw WZW B dają „praktycznie dożywotną odporność”. Pytam o to, ponieważ PZH na stronie internetowej szczepienia.info podaje, że odporność po szczepieniu na świnkę może zanikać po około 10 latach od drugiej dawki szczepionki. Odnośnie WZW B i polio PZH nie informuje, że szczepionki te uodparniają „praktycznie dożywotnio”.

Skąd więc Ministerstwo czerpie wiedzę o rzekomej „praktycznie dożywotniej odporności”?

W związku ze stanowiskiem Ministerstwa o „praktycznie dożywotniej odporności” szczepionek MMR/WZW B/Polio uprzejmie proszę o udzielenie mi przez Ministerstwo Zdrowia, poświadczonej pieczęcią oraz odręcznym podpisem przez uprawnionego urzędnika Ministerstwa Zdrowia, pisemnej gwarancji, że moje dziecko szczepione zgodnie z PSO nie musi się obawiać zachorowania na odrę/świnkę/różyczkę nawet za 30 lat od szczepienia, oraz że nie musi np. co 5-10 lat, licząc od ostatniej dawki szczepionki zgodnie z PSO, wykonywać badań oznaczania poziomu przeciwciał, gdyż szczepionki otrzymane w dzieciństwie gwarantują dożywotnią odporność. Powyższa gwarancja powinna się wiązać ze zobowiązaniem do wypłaty przez Ministerstwo Zdrowia na rzecz mojego dziecka odszkodowania, jeśli np. za 30 lat od szczepienia zachoruje ono na odrę lub świnkę lub różyczkę, co doprowadzi do ciężkich powikłań, jako że są to choroby wieku dziecięcego, które najbezpieczniej jest przechorować w dzieciństwie.

Jednocześnie proszę o wyjaśnienie, w jaki sposób Ministerstwo dokonało oszacowania, że ryzyko przeniesienia zakażenia przez nieszczepionego (nieuodpornionego) lekarza lub przez nieszczepioną (nieuodpornioną) pielęgniarkę na dziecko jest „znacznie niższe” niż w przypadkach „narażenia rodzinnego” i „w drodze kontaktów społecznych„, biorąc pod uwagę, że nieszczepiony (nieuodporniony) lekarz codziennie ma kontakt z wieloma osobami chorymi.

Z poważaniem,
…………………………………

GIS odpowiada na pytania o zabijanie powszechnymi szczepieniami naturalnej odporności populacji

Dodaj komentarz

Oto treść odpowiedzi GIS na wniosek o informację publiczną, taki sam, jak ten kierowany do Ministra Zdrowia.

Odpowiedź została przesłana z GIS jako zwykły mail, bez sygnatury itp.

***

W nawiązaniu do nadesłanego w dniu 7 grudnia 2017 r., o godz. 10:14 drogą mailową wniosku o udostępnienie informacji publicznej uprzejmie informuję:

1) odnośnie części wniosku dotyczącej udostępnienia następujących informacji:

„treść badań, analiz lub innych opracowań będących w posiadaniu GIS, z których wynika, że nieuchronne zniszczenie odporności naturalnej w populacji obywateli Polski na skutek Programu Szczepień Ochronnych (PSO) nie stanowi, w perspektywie kolejnych pokoleń, żadnego zagrożenia dla istnienia naszej populacji.”

– udziela się następującej odpowiedzi:

Trwała odporność naturalna – jako że jest skutkiem przechorowania niektórych chorób zakaźnych – chroni jedynie przed POWTÓRNYM przechorowaniem na tę samą chorobę. Przechorowanie choroby zakaźnej, pomimo że może prowadzić do powstania trwałej odporności poszczepiennej, ZAWSZE jest związane z ryzykiem wystąpienia takich negatywnych konsekwencji jak:

– cierpienie związane z chorobą,

– ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania lub występujących w jego efekcie powikłań.

Należy ponadto zwrócić uwagę, że przechorowanie niektórych niezwykle groźnych chorób zakaźnych takich jak np. tężec nie prowadzi do powstanie nawet przejściowej odporności. Natomiast w odróżnieniu od odporności naturalnej odporność poszczepienna zasadniczo zmniejsza lub niemal całkowicie eliminuje ryzyko już PIERWSZEGO zachorowania na chorobę zakaźną. Odporność poszczepienna zapewnia również ochronę w odniesieniu do takich chorób jak tężec, których przechorowanie nie skutkuje powstaniem nawet krótkotrwałej odporności.

Należy przypomnieć, że w jeszcze w II poł. XIX wieku tzn. przed poprawą warunków sanitarnych, nadejściem ery powszechnych szczepień ochronnych i dostępności antybiotykoterapii, prawie 1/3 dzieci w Polsce umierała w pierwszym roku życia. Jeszcze w latach 50 XX wieku w wyniku trwającej epidemiipoliomyelitis (nagminne porażenie dziecięce) w Polsce zmarło ponad 600 dzieci. Kres epidemii położyło dopiero wprowadzenie szczepień przeciw tej chorobie.

W związku z powyższym wykonywanie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży ma wymiar nie tylko obowiązku moralnego ze strony rodziców i opiekunów dzieci, lecz również obowiązku, którego wykonanie jest w Polsce zabezpieczone przepisami prawna powszechnie obowiązującego.

W związku z zaprezentowanym powyżej stanowiskiem merytorycznym wykazującym na niewłaściwe z punktu widzenia medycyny i zdrowia publicznego tezy zawarte w nadesłanym pytaniu, Główny Inspektorat Sanitarny informuje, że nie prowadził, nie zlecał i nie znajduje się w posiadaniu „badań, analiz lub innych opracowań”, które dotyczyłyby zawartego w pytaniu problemu. Na potrzeby odpowiedzi na przedmiotowe pytanie sporządzono natomiast i przekazuje się stanowisko merytorycznej jak wyżej.

2) odnośnie części wniosku dotyczącej udostępnienia następujących informacji:

„treść badań, analiz lub innych opracowań będących w posiadaniu GIS, które uzasadniają (ekonomicznie, etycznie, medycznie itp.) konieczność kontynuowania Programu Szczepień Ochronnych kosztem zniszczenia odporności naturalnej w populacji obywateli Polski.”

– udziela się następującej odpowiedzi:

Jak już wskazano w odpowiedzi na pierwsza część wniosku trwała odporność naturalna – jako że jest skutkiem przechorowania niektórych chorób zakaźnych – chroni jedynie przed POWTÓRNYM przechorowaniem na tę samą chorobę. Przechorowanie choroby zakaźnej, pomimo że może prowadzić do powstania trwałej odporności poszczepiennej, ZAWSZE jest związane z takimi negatywnymi konsekwencjami jak: cierpienie związane z chorobą, ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania lub występujących w jego efekcie powikłań. Należy ponadto zwrócić uwagę, że przechorowanie niektórych niezwykle groźnych chorób zakaźnych takich jak np. tężec nie prowadzi do powstanie nawet przejściowej odporności. W związku z powyższym wykonywanie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży ma wymiar nie tylko obowiązku moralnego, lecz również obowiązku, którego wykonanie jest w Polsce zabezpieczone przepisami prawna powszechnie obowiązującego. Powyższe fakty stanowią uzasadnienie dla prowadzenia obowiązkowych szczepień ochronnych zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych (Dz. U. poz. 849, z późn. zm.) oraz Programie Szczepień Ochronnych.

W związku z zaprezentowanym powyżej stanowiskiem merytorycznym, Główny Inspektorat Sanitarny informuje, że nie prowadził, nie zlecał i nie znajduje się w posiadaniu „badań, analiz lub innych opracowań”, które dotyczyłyby zawartego w pytaniu problemu. Wyczerpujące wyjaśnienie problematyki ochrony przed chorobami zakaźnymi w drodze szczepień ochronnych jest zawarte m.in. w ogólnie dostępnych w Polsce publikacjach takich jak m.in.: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001; Choroby zakaźne i pasożytnicze, red. Zdzisław Dziubek, PZWL, kolejne wydania 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r. oraz wydania wcześniejsze; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, wydania 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń. Wakcynologia praktyczna wydanie VI, 2016.

Na potrzeby odpowiedzi na przedmiotowe pytanie sporządzono natomiast i przekazuje się stanowisko merytorycznej jak wyżej.

3) odnośnie części wniosku dotyczącej udostępnienia następujących informacji:

„treść będących w posiadaniu GIS dokumentów, które świadczą o tym, że GIS jest świadomy zagrożeń wynikających z uzależnienia populacji obywateli Polski od szczepień, czyli de facto od kilku linii produkcyjnych kilku zagranicznych, prywatnych firm.”

– udziela się następującej odpowiedzi:

Do ustawowego zakresu działania Głównego Inspektoratu Sanitarnego nie należą sprawy związane z organizacją zakupów szczepionek. W związku z powyższym Główny Inspektorat sanitarny nie finansuje, nie zakupuje, ani też nie organizuje ani też nie prowadzi postępowań o udzielenie zamówień publicznych na zakup szczepionek, w związku z powyższym nie prowadzi rozpoznania rynku farmaceutycznego szczepionek, ani tez innych produktów farmaceutycznych. W związku z powyższym nie zlecał, nie opracowywał, ani nie znajduje się w posiadaniu dokumentów, których dotyczy wniosek.

4) odnośnie części wniosku dotyczącej udostępnienia następujących informacji:

„treść będących w posiadaniu GIS dokumentów, które świadczą o tym, że GIS dysponuje planem działania na wypadek ewentualnego zablokowania Polsce, przez czynniki od nas niezależne, dostępu do szczepionek produkowanych poza granicami Polski i wykorzystywanych w Programie Szczepień Ochronnych.”

– udziela się następującej odpowiedzi:

Do ustawowego zakresu działania Głównego Inspektoratu Sanitarnego nie należą sprawy związane z organizacją zakupów szczepionek. W związku z powyższym Główny Inspektorat sanitarny nie finansuje, nie zakupuje, ani też nie organizuje ani też nie prowadzi postępowań o udzielenie zamówień publicznych na zakup szczepionek, w związku z powyższym nie prowadzi rozpoznania rynku farmaceutycznego szczepionek, ani tez innych produktów farmaceutycznych. W związku z powyższym Główny Inspektorat Sanitarny nie zlecał, nie opracowywał, ani nie znajduje się w posiadaniu dokumentów, których dotyczy wniosek.

5) odnośnie części wniosku dotyczącej udostępnienia następujących informacji:

„treść będących w posiadaniu GIS dokumentów, które świadczą o tym, że GIS dysponuje planem nagłego zastąpienia – w razie konieczności – szczepionek wykorzystywanych w PSO, a produkowanych poza granicami kraju, szczepionkami produkowanymi przez firmy polskie, niezależne od obcego kapitału.”

– udziela się następującej odpowiedzi:

Do ustawowego zakresu działania Głównego Inspektoratu Sanitarnego nie należą sprawy związane organizacją zakupów szczepionek. W związku z powyższym Główny Inspektorat sanitarny nie finansuje, nie zakupuje, ani też nie organizuje ani też nie prowadzi postępowań o udzielenie zamówień publicznych na zakup szczepionek, w związku z powyższym nie prowadzi rozpoznania rynku farmaceutycznego szczepionek, ani tez innych produktów farmaceutycznych. W związku z powyższym nie zlecał, nie opracowywał, ani nie znajduje się w posiadaniu dokumentu, którego dotyczy wniosek.

6) odnośnie części wniosku dotyczącej udostępnienia następujących informacji:

„treść będących w posiadaniu GIS dokumentów, które świadczą o tym, że Program Szczepień Ochronnych, prowadzący do zniszczenia naturalnej odporności populacji, jest dla tej populacji korzystniejszy, niż jej naturalna odporność, którą niszczy.”

– udziela się następującej odpowiedzi:

Jak już wskazano w odpowiedzi na pierwsza część wniosku trwała odporność naturalna – jako że jest skutkiem przechorowania niektórych chorób zakaźnych – chroni jedynie przed POWTÓRNYM przechorowaniem na tę samą chorobę. Przechorowanie choroby zakaźnej, pomimo że może prowadzić do powstania trwałej odporności poszczepiennej, ZAWSZE jest związane z ryzykiem wystąpienia takich negatywnych konsekwencji jak:

– cierpienie związane z chorobą,

– ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania lub występujących w jego efekcie powikłań.

Należy ponadto zwrócić uwagę, że przechorowanie niektórych niezwykle groźnych chorób zakaźnych takich jak np. tężec nie prowadzi do powstanie nawet przejściowej odporności. Natomiast w odróżnieniu od odporności naturalnej odporność poszczepienna zasadniczo zmniejsza lub całkowicie eliminuje ryzyko już PIERWSZEGO zachorowania na chorobę zakaźną. Odporność poszczepienna zapewnia również ochronę przed chorobami takimi jak tężec, których przechorowanie nie skutkuje powstaniem nawet krótkotrwałej odporności.

Wyczerpujące wyjaśnienie zasadności prowadzenia Programu Szczepień Ochronnych w kontekście problematyki ochrony przed chorobami zakaźnymi w drodze szczepień ochronnych jest zawarte m.in. w ogólnie dostępnych w Polsce publikacjach takich jak m.in.: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001; Choroby zakaźne i pasożytnicze, red. Zdzisław Dziubek, PZWL, kolejne wydania 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r. oraz wydania wcześniejsze; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, wydania 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń. Wakcynologia praktyczna, wydanie VI, 2016.

W związku z dostępnością fachowej wiedzy z zakresu medycyny oraz zdrowia publicznego w ogólnie dostępnych publikacjach , Główny Inspektorat Sanitarny informuje, że nie prowadził, nie zlecał i nie znajduje się w posiadaniu dodatkowych „badań, analiz lub innych opracowań”, które dotyczyłyby zawartego w pytaniu problemu. Na potrzeby odpowiedzi na przedmiotowe pytanie sporządzono natomiast i przekazuje się stanowisko merytorycznej jak wyżej.

W związku z odpowiedziami udzielonymi w pkt. 3, 4 oraz 5 uprzejmie informuję, że Główny Inspektorat Sanitarny nie jest właściwy w kwestii rozpatrywania kwestii zastępowania szczepionek zagranicznych szczepionkami krajowymi w celu zapewnienia realizacji PSO bez zakłóceń, w przypadku niedostępności na rynku szczepionek Polskim szczepionek produkowanych za granicą.

Z poważaniem
Michał Ilnicki
Dyrektor
Departament Zapobiegania oraz Zwalczania Zakażeń i Chorób Zakaźnych u Ludzi
Główny Inspektorat Sanitarny

Lekarz czy przedstawiciel handlowy – Ministerstwo Zdrowia nie odpowiada na pytania

Dodaj komentarz

W odpowiedzi na skierowane do Ministerstwa Zdrowia pismo, zawierające takie oto pytania:

1. Czy lekarze publicznej służby zdrowia czerpią jakiekolwiek inne, niż wynagrodzenia wynikające z kontraktów z Narodowym Funduszem Zdrowia (np. prywatne umowy z firmami farmaceutycznymi), korzyści finansowe z racji przepisywania dzieciom “akurat tych, a nie innych” produktów leczniczych oraz z racji kwalifikowania dzieci do szczepienia w ramach Programu Szczepień Ochronnych?

2. Czy lekarze publicznej służby zdrowia, w ramach wykonywanej pracy mogą zawierać umowy cywilno-prawne z producentami produktów leczniczych – w tym także szczepionek (bądź z ich przedstawicielami handlowymi) polegające na tym, że wysokość wynagrodzenia dla lekarza (płatnego przez producenta produktu leczniczego bądź przez firmę związaną z producentem produktu leczniczego) jest uzależniona od ilości wykupionych na danym terenie produktów leczniczych lub od ilości wykorzystanych szczepionek?

3. Czy Ministerstwo Zdrowia analizowało możliwe zagrożenia dla pacjenta wynikające z faktu, że badanie kwalifikacyjne przed szczepieniem dziecka może być przeprowadzane przez lekarza, który ma świadomość, że im więcej dzieci zakwalifikuje on do szczepienia określoną szczepionką, to tym większe może być jego dodatkowe wynagrodzenie?

4. Czy Ministerstwo Zdrowia analizowało możliwe zagrożenia dla pacjenta wynikające z faktu, że badanie dziecka chorego, postawienie diagnozy i przepisanie recepty na leki dla dziecka może być przeprowadzane przez lekarza, który ma świadomość, że im więcej produktu leczniczego danego typu zostanie wykupione dla pacjentów w jego regionie, to tym większe może być jego dodatkowe wynagrodzenie?

oraz będące jednocześnie wnioskiem o następującą informację publiczną:

  1. Treść opracowań, analiz, raportów lub badań przeprowadzanych przez Ministerstwo Zdrowia lub na zamówienie Ministerstwa Zdrowia w latach 2010 – 2017, które miałyby ustalić charakter i cel umów zawieranych przez lekarzy publicznej służby zdrowia z koncernami farmaceutycznymi lub z przedstawicielami koncernów farmaceutycznych.
  2. Treść opracowań, analiz, raportów lub badań przeprowadzanych przez Ministerstwo Zdrowia lub na zamówienie Ministerstwa Zdrowia w latach 2010 – 2017, których celem byłoby ustalenie odsetka lekarzy publicznej służby zdrowia, którzy są związani różnego rodzaju kontraktami z koncernami farmaceutycznymi lub z przedstawicielami koncernów farmaceutycznych.
  3. Treść opracowań, analiz, raportów lub badań przeprowadzanych przez Ministerstwo Zdrowia lub na zamówienie Ministerstwa Zdrowia w latach 2010 – 2017, których celem byłoby zidentyfikowanie zagrożeń płynących dla pacjentów z faktu zawierania przez lekarzy publicznej służby zdrowia umów o współpracę z koncernami farmaceutycznymi lub z przedstawicielami koncernów farmaceutycznych, polegających na wynagradzaniu lekarzy w zależności od osiągniętych w danym regionie wyników sprzedaży określonych produktów leczniczych (w tym także szczepionek).

Ministerstwo Zdrowia pisze do nas tak:

 

Czyli zignorowano cztery pytania do Ministra Zdrowia, bardzo ważne dla naszego – jako pacjentów – poczucia bezpieczeństwa, a poinformowano jedynie, że Ministerstwo nie posiada „opracowań, analiz, raportów i wyników badań„.

Wygląda więc na to, że Minister Zdrowia nie jest kompletnie zainteresowany wiedzą o skali zjawiska czerpania przez lekarzy korzyści finansowych z przepisywania pacjentom medykamentów „szczególnie polecanych” przez przedstawicieli firm farmaceutycznych…

Nadal także nie wiemy, czy lekarze, u których się leczymy, są całkowicie bezstronni przepisując nam określone leki. A Ministerstwo w tej sprawie milczy.

Tylko jeśli nie Minister Zdrowia, to kto w tym kraju może zapewnić obywateli korzystających z publicznej służby zdrowia, że lekarze nie są także przedstawicielami handlowymi koncernów farmaceutycznych, zarabiając tym więcej, im więcej określonych lekarstw nam przepiszą?

Jeśli dostaliście także taką samą odpowiedź, to możecie teraz zwrócić się do Ministerstwa Zdrowia z takim zapytaniem:

***

Departament Polityki Lekowej dep-pl@mz.gov.pl
kancelaria@mz.gov.pl
sprm@kprm.gov.pl

Dzień dobry,

W piśmie, na które udzielono mi odpowiedzi odnosząc się wyłącznie do jego części stanowiącej wniosek o informację publiczną, były jeszcze następujące pytania:

„W związku z powyższym, w trosce o zdrowie i życie mojego dziecka, uprzejmie Pana Ministra zapytuję:

1. Czy lekarze publicznej służby zdrowia czerpią jakiekolwiek inne, niż wynagrodzenia wynikające z kontraktów z Narodowym Funduszem Zdrowia (np. prywatne umowy z firmami farmaceutycznymi), korzyści finansowe z racji przepisywania dzieciom “akurat tych, a nie innych” produktów leczniczych oraz z racji kwalifikowania dzieci do szczepienia w ramach Programu Szczepień Ochronnych?

2. Czy lekarze publicznej służby zdrowia, w ramach wykonywanej pracy mogą zawierać umowy cywilno-prawne z producentami produktów leczniczych – w tym także szczepionek (bądź z ich przedstawicielami handlowymi) polegające na tym, że wysokość wynagrodzenia dla lekarza (płatnego przez producenta produktu leczniczego bądź przez firmę związaną z producentem produktu leczniczego) jest uzależniona od ilości wykupionych na danym terenie produktów leczniczych lub od ilości wykorzystanych szczepionek?

3. Czy Ministerstwo Zdrowia analizowało możliwe zagrożenia dla pacjenta wynikające z faktu, że badanie kwalifikacyjne przed szczepieniem dziecka może być przeprowadzane przez lekarza, który ma świadomość, że im więcej dzieci zakwalifikuje on do szczepienia określoną szczepionką, to tym większe może być jego dodatkowe wynagrodzenie?

4. Czy Ministerstwo Zdrowia analizowało możliwe zagrożenia dla pacjenta wynikające z faktu, że badanie dziecka chorego, postawienie diagnozy i przepisanie recepty na leki dla dziecka może być przeprowadzane przez lekarza, który ma świadomość, że im więcej produktu leczniczego danego typu zostanie wykupione dla pacjentów w jego regionie, to tym większe może być jego dodatkowe wynagrodzenie?”

Czy wobec pozostawienia powyższych pytań bez odpowiedzi mam rozumieć, że Ministerstwo Zdrowia odmawia udzielenia odpowiedzi na te pytania?

Z poważaniem,
…………………………………..

Wniosek do URPL o wycofanie szczepionki Priorix z obrotu

Dodaj komentarz

Prezes Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Pan Grzegorz Cessak
gp@urpl.gov.pl

Do wiadomości otrzymują:
Wiceprezes ds. Produktów Leczniczych
Marcin Kołakowski
pl@urpl.gov.pl

Andrzej Czesławski
andrzej.czeslawski@urpl.gov.pl

Maja Nizio
Maja.Nizio@urpl.gov.pl

Szanowny Panie Prezesie,

W nawiązaniu do dostępnych publicznie pod adresem http://medcraveonline.com/IJVV/IJVV-04-00072.php (International Journal of Vaccines and Vaccination, Volume 4 Issue 1 – 2017) wyników badań, które wskazują na to, że szczepionka Priorix zawiera w swoim składzie szereg związków chemicznych, o których zawartości producent szczepionki nie informuje w dokumentacji do szczepionki, niniejszym wnoszę o natychmiastowe wycofanie szczepionki Priorix z obrotu w Polsce, do momentu przeprowadzenia wszelkich koniecznych, obiektywnych badań i ekspertyz, które pozwolą jednoznacznie ocenić wszystkie możliwe skutki wprowadzenia do organizmu człowieka, wraz ze szczepionką Priorix, takich związków chemicznych jak WCa, WFeCu, SiAl, SiMg, PbFe, Ti, WNiFe.

Skoro istnieje prawdopodobieństwo, że szczepionka Priorix, podawana dzieciom pod prawnym przymusem zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych, zawiera szereg substancji chemicznych nieznanego pochodzenia, o których istnieniu producent szczepionki nie informuje bądź celowo, bądź przez niedopatrzenie, to do momentu jednoznacznego wykluczenia ewentualnego negatywnego wpływu na zdrowie związków chemicznych WCa, WFeCu, SiAl, SiMg, PbFe, Ti, WNiFe, które ta szczepionka zawiera, lub do momentu przeprowadzenia obiektywnych badań, które wykażą, że szczepionka Priorix nie zawiera związków chemicznych WCa, WFeCu, SiAl, SiMg, PbFe, Ti, WNiFe, podawanie tej szczepionki – zwłaszcza dzieciom – powinno być bezwzględnie wstrzymane jako potencjalnie zagrażające zdrowiu lub życiu osób szczepionych, zwłaszcza, że z pisma Urzędu sygn. UR.DOL.OLI.460.94.2017.MP.2 z dnia 15 grudnia 2017r. wynika, iż szczepionki są w Polsce obecnie dopuszczane do obrotu bez jakiejkolwiek wiedzy na temat skutków zdrowotnych ich podawania w perspektywie kilkunastu lub kilkudziesięciu lat od podania szczepionki, a także bez jakiejkolwiek wiedzy o możliwym wpływie szczepionki na średnią długość życia osób zaszczepionych, czy na zachorowalność osób szczepionych na choroby inne niż te, przed którymi szczepionka miałaby chronić.

Jednocześnie, uprzejmie proszę Prezesa Urzędu o zajęcie jednoznacznego stanowiska wobec wyników przedmiotowych badań Gatti AM, Montanari S (2016) New Quality-Control Investigations on Vaccines: Micro- and Nanocontamination. Int J Vaccines Vaccin 4(1): 00072. DOI: 10.15406/ijvv.2017.04.00072, z których wynika, że szczepionki (nie tylko Priorix, ale także i wiele innych szczepionek dopuszczonych do obrotu w Polsce) zawierają substancje/związki chemiczne, których producent szczepionki nie wymienia w dokumentacji szczepionki.

Jeśli w ocenie Prezesa Urzędu w/w badania Gatti AM, Montanari S (2016) New Quality-Control Investigations on Vaccines: Micro- and Nanocontamination. Int J Vaccines Vaccin 4(1): 00072. DOI: 10.15406/ijvv.2017.04.00072 są niewiarygodne, to oczekuję uzasadnienia, z jakich powodów Prezes Urzędu neguje wyniki tych badań oraz oczekuję również informacji, kto, pod jakimi warunkami i w jaki sposób musiałby takie badania przeprowadzić, aby Prezes Urzędu uznał takie badania za wiarygodne.

W przypadku, gdyby Prezes Urzędu oceniał przedmiotowe wyniki badań jako niewiarygodne, oczekuję, że celem wyjaśnienia sytuacji i zyskania pewności, że nie zachodzi żadne niebezpieczeństwo występowania w składzie szczepionek substancji innych, niż wymieniane przez producentów w dokumentacji tych szczepionek, Prezes Urzędu zleci przeprowadzenie identycznych, co do metodologii, badań w akredytowanych, a więc wiarygodnych dla Prezesa Urzędu i przede wszystkim OBIEKTYWNYCH (czyli niezwiązanych w żaden sposób z producentami szczepionek) laboratoriach.

Oczekuję również, że Prezes Urzędu zwróci się do wszystkich producentów szczepionek dopuszczonych przez URPL do obrotu w Polsce, a objętych badaniem Gatti AM, Montanari S (2016) New Quality-Control Investigations on Vaccines: Micro- and Nanocontamination. Int J Vaccines Vaccin 4(1): 00072. DOI: 10.15406/ijvv.2017.04.00072, z wnioskiem o przedstawienie stanowiska producentów w sprawie wyników tych badań, a otrzymane w odpowiedzi stanowiska producentów szczepionek zostaną przez Prezesa Urzędu podane do publicznej wiadomości na stronie internetowej Urzędu.

Z poważaniem,
………………………………

URPL uchyla się od odpowiedzi na pytania o bezpieczeństwo szczepionek

Dodaj komentarz

Niedawno poprosiliśmy URPL o zajęcie stanowiska (czyli o potwierdzenie lub zaprzeczenie) wobec poniższych twierdzeń:

=> Szczepionki dopuszczone do obrotu w Polsce i stosowane obecnie w Programie Szczepień Obowiązkowych dzieci i młodzieży zostały dopuszczone przez URPL do obrotu w Polsce pomimo braku danych na temat potencjalnych skutków ubocznych ich podawania, które mogłyby wystąpić np. 10, 20, 30, czy 50 lat od podania szczepionki.

=> Szczepionki dopuszczone do obrotu w Polsce i stosowane obecnie w Programie Szczepień Obowiązkowych dzieci i młodzieży zostały dopuszczone przez URPL do obrotu w Polsce pomimo braku danych na temat zachorowalności osób szczepionych na choroby inne, niż te, przeciw którym szczepionka ma uodparniać, w porównaniu do osób nieszczepionych.

=> Szczepionki dopuszczone do obrotu w Polsce i stosowane obecnie w Programie Szczepień Obowiązkowych dzieci i młodzieży zostały dopuszczone przez URPL do obrotu w Polsce pomimo braku danych na temat średniej długości życia osób szczepionych w porównaniu do średniej długości życia osób nieszczepionych.

=> O żadnej z dopuszczonych przez URPL do obrotu w Polsce szczepionek stosowanych obecnie w Programie Szczepień Obowiązkowych dzieci i młodzieży nie można powiedzieć, że podanie jej dziecku, po uprzednim wykluczeniu wszystkich przeciwwskazań do szczepienia wymienionych w dokumentacji do szczepionki, nie wiąże się z żadnym ryzykiem wystąpienia u dziecka, które otrzymało taką szczepionkę, powikłań prowadzących do trwałej utraty zdrowia (upośledzenie fizyczne lub umysłowe) bądź do utraty życia, bądź nie wiąże się z żadnym ryzykiem zachorowania w bliżej nieokreślonej przyszłości na jakąkolwiek chorobę (np. nowotworową) wywołaną którąś z substancji wchodzących w skład szczepionki.

Całe zapytanie znajdziecie TUTAJ.

Pismo do URPL zakończone było następującą informacją dla urzędników:

„Brak odpowiedzi na niniejsze zapytanie w terminie 30 dni od dnia jego przedłożenia lub odpowiedź inną niż wg wskazanego powyżej, prostego schematu, będę traktować jako potwierdzenie przez URPL, iż powyższe twierdzenia opisane w punktach od 1 do 4 są prawdziwe.”

W otrzymanej odpowiedzi, Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych nie zaprzeczył, że:

  • dopuszcza do obrotu w Polsce szczepionki nie mając wiedzy o potencjalny skutkach ubocznych ich podawania, które mogłyby wystąpić np. 10, 20, 30, czy 50 lat od podania szczepionki,
  • dopuszcza do obrotu w Polsce szczepionki nie mając wiedzy, czy osoby zaszczepione chorują mniej, czy więcej, niż osoby nieszczepione,
  • dopuszcza do obrotu w Polsce nie mając danych na temat wpływu szczepionek na średnią długość życia osób poddanych szczepieniu, czyli nie wiedząc, czy osoby szczepione żyją dłużej, czy krócej, niż nieszczepione.

URPL potwierdził także (rezygnując z możliwości zaprzeczenia) tezę, iż nie istnieje ani jedna szczepionka dopuszczona do obrotu w Polsce, której podanie dziecku byłoby w pełni bezpieczne.

Pamiętajmy więc, że gdy podajemy dziecku szczepionkę, to:

  • nikt nie da nam gwarancji, że szczepionka nie wywoła u dziecka jakiejś choroby nowotworowej np. za 20 lat,
  • nikt nie da nam gwarancji, że nasze dziecko po szczepieniu nie będzie w wyniku szczepienia chorować częściej, niż dziecko nieszczepione,
  • nikt nas nie zapewni, że szczepionka nie skraca średniej długości życia osoby szczepionej.
  • nikt nas nie zapewni, że podanie dziecku szczepionki nie spowoduje jego śmierci lub trwałego kalectwa.

I teraz najzabawniejsze:

Pomimo tego wszystkiego, szczepienia dzieci są obowiązkowe.

A oto pełna treść pisma z URPL, w którym Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych niestety nie skorzystał z okazji, aby nas zapewnić, że szczepionki są dla naszych dzieci bezpieczne:

 

Sanepid w Pile donosi do prokuratury…

1 odpowiedź

Zwykło się mawiać, że nadgorliwość jest gorsza od faszyzmu…

Pani Dyrektor pilskiego sanepidu najprawdopodobniej właśnie uruchomiła nieodwracalny proces samozaorania, skarżąc się prokuraturze na „nieznane osoby”, które w jej mniemaniu bezczelnie, publicznie informują, że podanie dziecku szczepionki może prowadzić do powikłań, o czym rodzice często po prostu nie wiedzą i ufając lekarzowi pozwalają w swoje dziecko wstrzyknąć dosłownie wszystko, do czego ich lekarz namówi.

Poniżej wszystkie plansze emitowane w zaskarżonej reklamie. Zdaniem Pani Dyrektor, plansze te nakłaniają (!!!) do niepoddawania dzieci szczepieniom. Naprawdę… 🙂

Sprawę opisał np. onet: https://poznan.onet.pl/sanepid-zawiadamia-prokurature-w-sprawie-antyszczepionkowego-spotu/7w91llz?utm_source=poznan_viasg&utm_medium=nitro&utm_campaign=allonet_nitro_new&srcc=ucs&utm_v=2

Skoro więc Pani Dyrektor Danuta Kmieciak z taką gorliwością reaguje, gdy ktoś próbuje informować o zagrożeniach mogących płynąć z podania dziecku szczepionki, to my zapytamy teraz Panią Dyrektor, czy Pani Dyrektor poza donosami do prokuratury zajmuje się także zadaniami nałożonymi na nią przez ustawę o państwowej inspekcji sanitarnej.

Poprosimy również o dokumenty, które w ocenie Pani Dyrektor uzasadniają tezę, że informowanie o NOP-ach jest przestępstwem.

Zrobimy to oczywiście, tradycyjnie, wnioskiem o informację publiczną. Na każdy taki wniosek sanepid w Pile będzie musiał odpowiedzieć, czyli jeśli sanepi otrzyma od nas 1000 wniosków, to będzie musiał przygotować 1000 odpowiedzi… I to w ciągu 14 dni.

Oto treść wniosku. Kopiujemy ją do maila i wysyłamy. Po prostu.

UWAGA: do wiadomości dajemy Prokuraturę Rejonową w Pile, do której wpłynął ten skandaliczny donos Pani Dyrektor Magister Kmieciak. Niech prokuratorzy mają temat do zastanowienia.

***

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Pile
mgr Danuta Kmieciak
danuta.kmieciak@psse-pila.pl
sekretariat@psse-pila.pl

do wiadomości: Prokuratura Rejonowa w Pile
pila@poznan.po.gov.pl

Wniosek o udostępnienie informacji publicznej

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112 poz. 1198, z późn. zm.), zwracam się do Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Pile z prośbą o udostępnienie mi informacji publicznej w następującym zakresie:

1. Kopia zawiadomienia do Prokuratury Rejonowej w Pile skierowanego przez Panią Dyrektor Kmieciak, w którym „Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Pile zawiadamia o tym, że istnieje uzasadnione podejrzenie, iż na tablicy mobilnej przy ulicy Bydgoskiej w Pile osoba fizyczna nakłania do niepoddawania dzieci obowiązkowym szczepieniom ochronnym poprzez umieszczenie treści nakłaniających do takich zachowań”

2. Kopia zawiadomienia do prokuratury skierowanego przez Panią Dyrektor Kmieciak, w którym Pani Dyrektor równie konsekwentnie zawiadamia o tym, że także Minister Zdrowia publicznie nakłania do niepoddawania dzieci obowiązkowym szczepieniom przez umieszczenie treści odstraszających od szczepienia w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 21 grudnia 2010 w sprawie niepożądanych odczynów poszczepiennych oraz kryteriów ich rozpoznawania, a zwłaszcza w załączniku nr 1 do w/w Rozporządzenia.

3. Kopie wszelkich dokumentów będących w posiadaniu Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Pile (dalej: PSSE w Pile), których treść uzasadnia tezę, iż zabronione i sprzeczne z prawem jest publiczne informowanie społeczeństwa o potencjalnych zagrożeniach płynących z poddania dziecka wielokrotnym zabiegom szczepienia zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych.

4. Kopie wszelkich dokumentów będących w posiadaniu PSSE w Pile, których treść uzasadnia tezę, iż zabronione i sprzeczne z prawem jest zachęcanie rodziców, których dzieci mają zostać poddane szczepieniom obowiązkowym, do zapoznawania się dokumentacją szczepionki, która informuje o przeciwwskazaniach do podania dziecku szczepionki oraz o możliwych powikłaniach, do których może dojść w wyniku podania dziecku szczepionki.

5. Kopie wytworzonych przez PSSE w Pile w okresie od 01.01.2007 do 10.12.2017 dokumentów zawierających analizy i oceny epidemiologiczne, które PSSE w Pile wytworzyła realizując ustawowy obowiązek wynikający z art. 5 pkt 1) Ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (zwanej dalej Ustawą o PIS) w odniesieniu do następujących chorób:

  • Gruźlica
  • WZW B
  • Błonica
  • Tężec
  • Krztusiec
  • Polio
  • Hib
  • Odra
  • Świnka
  • Różyczka
  • Pneumokoki

6. Kopie dokumentów zawierających analizy przeprowadzone przez PSSE w Pile zgodnie z art. 5 pkt 1) Ustawy o PIS w celu ustalenia, czy napływ ludności z terenów Ukrainy na teren powiatu pilskiego należy uznać za “masowe przemieszczenie ludności” w rozumieniu art. 5 pkt 8) Ustawy o PIS lub kopie dokumentów, które świadczą o tym, że PSSE w Pile planuje przeprowadzenie takich analiz.

Forma udostępnienia w/w informacji publicznej: na adres: …………………… [email lub adres zamieszkania, jeśli chcecie go podać]

Pouczenie:

Udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, z zastrzeżeniem art. 13 ust. 2 i art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, a ewentualne pozostawienie niniejszego wniosku bez odpowiedzi może skutkować skargą na bezczynność Urzędu do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu.

……………………………..
[imię nazwisko, ewentualnie adres zamieszkania, jeśli chcecie, żeby odp. była przesłana tradycyjną pocztą]

Oświadczenie o odmowie szczepienia – Rzecznik Praw Pacjenta wkracza do akcji

1 odpowiedź

Informujesz szpital (lub przychodnię), że dziecko zaszczepisz wtedy, kiedy uznasz, że będzie to dla niego w pełni bezpieczne. Reakcją szpitala (lub przychodni) jest żądanie podpisania takiego oto oświadczenia, jak poniższe, wykorzystywane przez Szpital Wojewódzki w Sieradzu.

Co teraz?

Wysyłasz do szpitala (lub przychodni) takie oto pismo:

Dyrektor SZPITALA WOJEWÓDZKIEGO IM. PRYMASA KARDYNAŁA STEFANA WYSZYŃSKIEGO W SIERADZU
sekretariat@spzozsieradz.pl

Do wiadomości otrzymują:
Rzecznik Praw Pacjenta kancelaria@rpp.gov.pl
Ministerstwo Zdrowia kancelaria@mz.gov.pl

Szanowna Pani Dyrektor,

Proszę o wskazanie podstawy prawnej, która upoważnia Szpital do stosowania wobec kobiet po porodzie druku „oświadczenie brak zgody na szczepienia ochronne noworodka” (załączam skan w/w druku).

Proszę również o wskazanie, który akt normatywny zawiera wzór tego druku, którym posługuje się Szpital.

Jednocześnie, na podstawie art. 2 ust. 1 i art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2014r. poz. 782 ze zm.) proszę o udostępnienie mi przez Dyrektora Szpitala informacji publicznej w następującym zakresie:

kopie dokumentów zawierających opisy procedur medycznych WYKLUCZENIA wszystkich przeciwwskazań do podania noworodkowi w pierwszej dobie życia szczepionek przeciw gruźlicy oraz WZW B, wymienionych w dokumentacji szczepionki, która ma być podana dziecku.

Jeśli Szpital nie posiada takich procedur, a szczepienia noworodków w pierwszej dobie życia przeprowadzane są BEZ WYKLUCZANIA takich przeciwwskazań do podania dziecku szczepionki, jak:

nadwrażliwość na którykolwiek składnik szczepionki,

nowotwór złośliwy (np. chłoniak, białaczka, ziarnica złośliwa lub inny nowotwór układu siateczkowo-śródbłonkowego),

nieznany stan odporności osoby, która ma być poddana szczepieniu,

podejrzenie wrodzonych zaburzeń odporności,

pierwotne lub wtórne niedobory odporności (w tym z niedobór interferonu gamma lub zespół Di George’a),

duży (powyżej 5 mm) odczyn RT23.

to uprzejmie proszę o informację, że Szpital takich procedur nie posiada, co jest równoznaczne z poddawaniem noworodków w Szpitalu szczepieniu w pierwszej dobie życia bez wykluczenia przeciwwskazań do podania dziecku szczepionki, co z kolei może być uznane za przestępstwo z art. 160 kodeksu karnego.

Na podstawie art. 14 ust. 1 powołanej ustawy, wnoszę o udostępnienie mi powyższych informacji w następujący sposób: skany w/w dokumentów w formacie pdf na adres […]

Z poważaniem,

[…]

Kilka dni później otrzymasz od Rzecznika Praw Pacjenta coś mniej więcej w tym stylu:

 

I od tej chwili życie dyrektora szpitala (lub przychodni) przestaje być już takie proste… 🙂

Jak więc widać, naprawdę warto pytać o podstawę prawną.

Zapraszam do śledzenia tej historii, bo strona ta będzie oczywiście aktualizowana w miarę napływania kolejnej korespondencji w sprawie kłopotów Szpitala Wojewódzkiego w Sieradzu z oświadczeniem o odmowie szczepienia.

Zachęcam również do reagowania w podobny sposób, gdy Twój szpital (lub Twoja przychodnia) będzie próbowała zrobić Ci coś takiego, jak Szpital w Sieradzu.

Ministerstwo Zdrowia potwierdza, że noworodki są szczepione tuż po urodzeniu bez wykluczenia przeciwwskazań do zabiegu

Dodaj komentarz

Art. 160. Kodeksu Karnego:
§ 1. Kto naraża człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

W Polsce dzieci dostają pierwsze szczepionki (WZW B oraz gruźlica) już kilka godzin po urodzeniu.

Z dokumentacji do tych szczepionek wynika, że przeciwwskazaniem do szczepienia są:

  • nadwrażliwość na którykolwiek składnik szczepionki,
  • nowotwór złośliwy (np. chłoniak, białaczka, ziarnica złośliwa lub inny nowotwór układu siateczkowo-śródbłonkowego),
  • nieznany stan odporności osoby, która ma być poddana szczepieniu,
  • podejrzenie wrodzonych zaburzeń odporności,
  • pierwotne lub wtórne niedobory odporności (w tym z niedobór interferonu gamma lub zespół Di George’a),
  • duży (powyżej 5 mm) odczyn RT23.

Aby więc BEZPIECZNIE podać dziecku szczepionkę, trzeba najpierw WYKLUCZYĆ istnienie powyższych przeciwwskazań.

Pytaliśmy Ministra Zdrowia o:

1. treść procedur, które opisują, w jaki sposób przed podaniem dziecku w pierwszej dobie jego życia szczepionek przeciw gruźlicy oraz przeciw WZW B WYKLUCZA SIĘ wszystkie przeciwwskazania do podania szczepionki zawarte w charakterystyce produktu leczniczego dla szczepionki, która ma zostać dziecku podana,

2. treść dokumentów zawierających dane statystyczne z których wynika, jaki odsetek noworodków nie zostaje poddany obowiązkowym szczepieniom w pierwszej dobie życia ze względu na wystąpienie przeciwwskazań do szczepienia przeciw gruźlicy i WZW B wraz z opisem przyczyn, na podstawie których doszło do odroczenia tych szczepień.

Pełną treść wniosku do Ministra Zdrowia znajdziecie TUTAJ. Te wnioski nadal można składać – nic nie stoi na przeszkodzie.

Poniżej bardzo ciekawa odpowiedź Ministerstwa na ten wniosek.

Ciekawa, bo wynika z niej, że jedynym przeciwwskazaniem do szczepienia noworodka przeciw WZW B jest „ostra choroba z wysoką gorączką” (!!!).

A tymczasem np. w dokumentacji do szczepionki ENGERIX B czytamy:

„ENGERIX B nie powinien być podawany osobom z nadwrażliwością na którykolwiek składnik szczepionki oraz osobom, u których wystąpiły objawy nadwrażliwości po poprzedniej dawce szczepionki ENGERIX B. „

Czyli, jeśli nie wykluczono nadwrażliwości noworodka „na którykolwiek składnik szczepionki”, to podanie dziecku tej szczepionki jest dla niego zagrożeniem.

No chyba że w ocenie Ministra Zdrowia noworodek to nie osoba…

Ministerstwo pisze również, że noworodki szczepi się przeciw gruźlicy „najczęściej” dopiero w trzeciej dobie życia.

Szczepionki BCG nie dostanie noworodek o masie mniejszej niż 2000g, noworodek matki zakażonej wirusem HIV, oraz noworodek z ciężkim, pierwotnym niedoborem odporności., przy czym jedynie noworodki z wadami serca lub z innymi wadami wrodzonymi są podejrzewane o wrodzony niedobór odporności i TYLKO ONE nie otrzymują szczepienia przeciw gruźlicy.

Jeśli więc noworodek jest dotknięty wrodzonym niedoborem odporności, ale nie ma ani wady serca ani żadnej widocznej wady wrodzonej, to otrzyma szczepionkę BCG kilka godzin po urodzeniu, pomimo że istnieje poważne przeciwwskazanie do takiego zabiegu.

Niewiarygodne, prawda?

A co z pozostałymi przeciwwskazaniami, takimi jak nowotwór złośliwy (np. chłoniak, białaczka, ziarnica złośliwa lub inny nowotwór układu siateczkowo-śródbłonkowego), nieznany stan odporności osoby, która ma być poddana szczepieniu, duży (powyżej 5 mm) odczyn RT23?

NIE SPRAWDZA SIĘ, CZY ONE ISTNIEJĄ. Po prostu.

Jakie wnioski płyną z odpowiedzi MZ na nasze pisma?

W polskich szpitalach gra się z rodzicami nowo narodzonych dzieci w przerażającą grę losową. W tej grze można „wygrać” trwałe upośledzenie dziecka lub nawet jego śmierć. „Wygrywają” rodzice, których dziecko nigdy nie powinno otrzymać szczepionek przeciw WZW B i przeciw gruźlicy w pierwszej dobie życia, ale NIE WYKRYTO istniejących przeciwwskazań do szczepienia i w wyniku podania dziecku szczepionek, których dziecko nigdy nie powinno dostać, doszło do nieszczęścia, takiego jak np. historia Doriana, który w ten sposób, wraz z rodzicami, „wygrał” gruźlicę kości w prezencie od Publicznej Służby Zdrowia: https://www.siepomaga.pl/dorian-derbin