Rzecznik Praw Obywatelskich postanowił zabrać głos w dyskusji na temat podejmowanych ostatnio przez samorządy uchwał, które polegają na utrudnianiu dostępu do żłobków i przedszkoli dzieciom, które nie mają kompletu obowiązkowych szczepień.
„Do Rzecznika Praw Obywatelskich wpłynęło kilkanaście wniosków, w których obywatele zwracają uwagę, że samorządy wprowadzające sporne kryterium nie uwzględniają sytuacji, w których niepoddanie dziecka obowiązkowemu szczepieniu jest spowodowane zaniedbaniem lekarza. Wnioskodawcy wskazywali, że w praktyce zdarzają się przypadki, w których lekarze nie wykluczają przeciwwskazań do szczepienia i nie wystawiają zaświadczenia o przeprowadzonym lekarskim badaniu kwalifikacyjnym. W tego typu przypadkach cel wprowadzania wskazanego kryterium rekrutacyjnego, jakim jest mobilizowanie rodziców do poddawania dzieci szczepieniom, nie jest realizowany.„
„W ocenie Rzecznika rozwiązania prawne przyczyniające się do mobilizowania rodziców do poddawania dzieci obowiązkowym szczepieniom zasługują na aprobatę. Rozwiązania takie muszą być jednak zgodne z konstytucyjnym standardami ochrony praw i wolności.”
Całość znajdziecie tutaj: https://www.rpo.gov.pl/pl/content/premiowanie-przez-samorzady-dzieci-zaszczepionych-podczas-rekrutacji-do-zlobkow-i-przedszkoli
RPO pisze więc do Ministra Pracy oraz do Ministra Edukacji, sugerując, że „Niewątpliwie, zgodnie z treścią art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, zasadne byłoby więc uregulowanie wskazanych kwestii na poziomie ustawowym”.
Tak więc wygląda na to, że w ocenie Rzecznika to co robią samorządy jest „be” ale gdyby zrobiono to samo za pomocą ustawy, to już byłoby „cacy”.
Dlatego też teraz musimy Rzecznikowi Praw Obywatelskich uświadomić, na czym polega w Polsce problem z obowiązkiem szczepień. Bo rzecz w tym, że nie istnieją żadne dane, które wskazywałyby na to, że „szczepienia [w ramach PSO] są bezpieczne”, a mimo to obowiązek szczepień jest narzucany wszystkim rodzicom.
Napiszemy więc do RPO z pytaniem, czy RPO planuje także wystąpienie do Ministra Zdrowia w sprawie obowiązku szczepień:
biurorzecznika@brpo.gov.pl
W nawiązaniu do wystąpień Rzecznika Praw Obywatelskich do Ministerstwa Edukacji Narodowej oraz Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z prośbą o zajęcie stanowiska w sprawie premiowania przez niektóre samorządy dzieci zaszczepionych podczas
rekrutacji do przedszkoli publicznych, uprzejmie proszę o wyjaśnienie, czy należy rozumieć, że – w ocenie Rzecznika Praw Obywatelskich – jeśli regulacja polegająca na uzależnianiu miejsca dla dziecka w żłobku, lub w przedszkolu, od posiadania kompletu szczepień, zostanie podniesiona do rangi ustawy, to dzięki takiemu zabiegowi nie będzie już ona w żaden sposób naruszać praw i wolności rodziców, którzy choć bardzo chcieli, to nie byli w stanie swojego dziecka zaszczepić zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Zdrowia – z przyczyn od nich niezależnych, takich jak na przykład nienależycie wykonane przez lekarza badanie kwalifikacyjne?
Czy jeśli lekarz odmawia przeprowadzenia kwalifikacji do szczepienia, bo rodzic poinformował, że przebieg badania będzie nagrywał (do czego ma przecież pełne prawo) to do szczepienia nie doszło z winy rodzica, czy z winy lekarza? W jaki sposób Rzecznik chciałby ustawowo rozstrzygać kwestię, czy dziecko nie zostało zaszczepione z winy rodziców, czy z winy lekarza? Kto i w jaki sposób miałby to oceniać?
Czy Rzecznik Praw Obywatelskich planuje również wystąpienie do Ministra Zdrowia w związku z przymuszaniem rodziców (za pomocą kar grzywny) do szczepienia ich dzieci pomimo że, według mojej wiedzy:
– nikt w Polsce nie wie, co który ciężki niepożądany odczyn poszczepiennych (NOP) nie jest przez lekarzy zgłaszany, choć powinien być zgłoszony, więc nie wiadomo, jaka jest skuteczność monitorowania NOP, a co za tym idzie nie wiadomo, czy szczepienia są bezpieczne (liczba NOP zgłoszonych, to dane w praktyce bezwartościowe, jeśli nie wiadomo, jaki odsetek wszystkich NOP stanowią te, które zostały zgłoszone);
– nikt w Polsce nie wie, jaka liczba zgonów w następie czasowym szczepienia wymusiłaby wstrzymanie programu szczepień ochronnych ze względów bezpieczeństwa do czasu wyjaśnienia, czy zgony te nie mogą być związane przyczynowo ze szczepieniem;
– nikt w Polsce nie wie, jak często choroby przewlekłe (w tym nowotwory) występują u dzieci szczepionych i nieszczepionych;
– nikt w Polsce nie wie, jak często autyzm występuje u dzieci szczepionych i nieszczepionych;
– Minister Zdrowia uniemożliwia gromadzenie danych o częstości i przyczynach zgonów, do których doszło w następstwie czasowym szczepienia, ponieważ odmawia dodania do wzoru karty zgonu rubryki o dacie ostatniego szczepienia;
– nikt w Polsce nie wie, ile dzieci w ciągu ostatnich 10 lat zmarło do 4 tygodni od szczepienia i jakie były przyczyny tych zgonów;
– nikt w Polsce nie wie, ile dzieci w ciągu ostatnich 10 lat zmarło „z nieznanych przyczyn” (kategorie od R95 do R99 wg ICD-10) do 4 tygodni od szczepienia;
– żaden urząd w Polsce nie potrafi udzielić informacji, czy w przypadku zgonu „z nieznanych przyczyn”, do którego doszło 3 dni po szczepieniu, lekarz powinien zgłosić ciężki NOP zakończony zgonem;
– szczepienie noworodków przeciw gruźlicy wykonuje się obowiązkowo pomimo że zgodnie z Charakterystyką Produktu Leczniczego szczepionki BCG szczepienie to nie powinno być wykonywane „u osób z pierwotnymi lub wtórnymi niedoborami odporności”, przy czym wykluczenie wrodzonych niedoborów odporności u noworodka według mojej wiedzy jest niewykonalne, więc można jedynie co najwyżej szacować ryzyko, czy noworodek jest, lub czy nie jest obciążony wrodzonymi niedoborami odporności, a przecież prawo jednoznacznie nakazuje, aby przeciwwskazania do szczepienia wykluczać, a nie jedynie szacować prawdopodobieństwo ich wystąpienia, przymuszając w ten sposób rodziców do gry losowej, w której stawką jest zdrowie, a czasem nawet i życie dziecka podlegającego przymusowi szczepienia;
– nikt w Polsce nie wie, jak często zaburzenia odruchu ssania występują u noworodków szczepionych i nieszczepionych;
– rodzic przed obowiązkowym szczepieniem swojego dziecka nie ma szans na otrzymanie od lekarza szczegółowego bilansu ryzyka i korzyści, który jednoznacznie wskazywałby na to, że ryzyko wystąpienia ciężkiego niepożądanego odczynu poszczepiennego jest o wiele mniejsze, niż ryzyko powikłań po chorobie zakaźnej w związku z odstąpieniem od szczepień, ponieważ skuteczność zgłaszania ciężkich NOP przez lekarzy nie jest znana, jak również aktualna częstość powikłań po zachorowaniu choćby na odrę również nie jest znana;
– nikt nie wie, jaka jest obecnie w Polsce śmiertelność w wyniku zachorowania na odrę dziecka nieszczepionego;
– nikt w Polsce nie wie, jaki odsetek dorosłych Polaków, to osoby nieodporne na zachorowanie na odrę, więc w praktyce nie wiadomo, czy w wytworzeniu „odporności zbiorowiskowej” jakąkolwiek rolę odgrywa przymusowej szczepienie dzieci;
– żaden urząd w Polsce nie potrafi obecnie udzielić informacji, jaki rodzaj zgonu zasługiwałby na zgłoszenie ciężkiego NOP zakończonego zgonem;
– nikt w Polsce nie wie, jak często na zapalenie płuc chorują dzieci szczepione obowiązkowo przeciw pneumokokom, a jak często dzieci nieszczepione;
– nikt w Polsce nie wie, ile dzieci co roku trafia do szpitali z zapaleniem płuc wkrótce po szczepieniu przeciw pneumokokom;
– nikt w Polsce nie wie, jak często sepsa jest przyczyną hospitalizacji dzieci szczepionych i nieszczepionych oraz jak często dzieci z sepsą trafiają do szpitali wkrótce po wykonaniu zabiegu szczepienia.
Z uwagi na powyższy szereg niejasności, niedomówień, a czasem po prostu zwykłych kłamstw („ciężki NOP, to jeden na milion”), wnoszę o skierowanie przez Rzecznika Praw Obywatelskich stosownego wystąpienia do Ministra Zdrowia w sprawie celowości dalszego utrzymywania obowiązku (a w praktyce przymusu polegającego na szantażu dotkliwymi karami grzywny) poddawania dzieci szczepieniom w sytuacji, gdy nie istnieją żadne przesłanki pozwalające twierdzić, że Program obowiązkowych Szczepień Ochronny przynosi populacji więcej korzyści, niż szkód.
Z poważaniem,
……………………………….
