Oto treść odpowiedzi GIS na wniosek o informację publiczną, taki sam, jak ten kierowany do Ministra Zdrowia.
Odpowiedź została przesłana z GIS jako zwykły mail, bez sygnatury itp.
***
W nawiązaniu do nadesłanego w dniu 7 grudnia 2017 r., o godz. 10:14 drogą mailową wniosku o udostępnienie informacji publicznej uprzejmie informuję:
1) odnośnie części wniosku dotyczącej udostępnienia następujących informacji:
„treść badań, analiz lub innych opracowań będących w posiadaniu GIS, z których wynika, że nieuchronne zniszczenie odporności naturalnej w populacji obywateli Polski na skutek Programu Szczepień Ochronnych (PSO) nie stanowi, w perspektywie kolejnych pokoleń, żadnego zagrożenia dla istnienia naszej populacji.”
– udziela się następującej odpowiedzi:
Trwała odporność naturalna – jako że jest skutkiem przechorowania niektórych chorób zakaźnych – chroni jedynie przed POWTÓRNYM przechorowaniem na tę samą chorobę. Przechorowanie choroby zakaźnej, pomimo że może prowadzić do powstania trwałej odporności poszczepiennej, ZAWSZE jest związane z ryzykiem wystąpienia takich negatywnych konsekwencji jak:
– cierpienie związane z chorobą,
– ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania lub występujących w jego efekcie powikłań.
Należy ponadto zwrócić uwagę, że przechorowanie niektórych niezwykle groźnych chorób zakaźnych takich jak np. tężec nie prowadzi do powstanie nawet przejściowej odporności. Natomiast w odróżnieniu od odporności naturalnej odporność poszczepienna zasadniczo zmniejsza lub niemal całkowicie eliminuje ryzyko już PIERWSZEGO zachorowania na chorobę zakaźną. Odporność poszczepienna zapewnia również ochronę w odniesieniu do takich chorób jak tężec, których przechorowanie nie skutkuje powstaniem nawet krótkotrwałej odporności.
Należy przypomnieć, że w jeszcze w II poł. XIX wieku tzn. przed poprawą warunków sanitarnych, nadejściem ery powszechnych szczepień ochronnych i dostępności antybiotykoterapii, prawie 1/3 dzieci w Polsce umierała w pierwszym roku życia. Jeszcze w latach 50 XX wieku w wyniku trwającej epidemiipoliomyelitis (nagminne porażenie dziecięce) w Polsce zmarło ponad 600 dzieci. Kres epidemii położyło dopiero wprowadzenie szczepień przeciw tej chorobie.
W związku z powyższym wykonywanie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży ma wymiar nie tylko obowiązku moralnego ze strony rodziców i opiekunów dzieci, lecz również obowiązku, którego wykonanie jest w Polsce zabezpieczone przepisami prawna powszechnie obowiązującego.
W związku z zaprezentowanym powyżej stanowiskiem merytorycznym wykazującym na niewłaściwe z punktu widzenia medycyny i zdrowia publicznego tezy zawarte w nadesłanym pytaniu, Główny Inspektorat Sanitarny informuje, że nie prowadził, nie zlecał i nie znajduje się w posiadaniu „badań, analiz lub innych opracowań”, które dotyczyłyby zawartego w pytaniu problemu. Na potrzeby odpowiedzi na przedmiotowe pytanie sporządzono natomiast i przekazuje się stanowisko merytorycznej jak wyżej.
2) odnośnie części wniosku dotyczącej udostępnienia następujących informacji:
„treść badań, analiz lub innych opracowań będących w posiadaniu GIS, które uzasadniają (ekonomicznie, etycznie, medycznie itp.) konieczność kontynuowania Programu Szczepień Ochronnych kosztem zniszczenia odporności naturalnej w populacji obywateli Polski.”
– udziela się następującej odpowiedzi:
Jak już wskazano w odpowiedzi na pierwsza część wniosku trwała odporność naturalna – jako że jest skutkiem przechorowania niektórych chorób zakaźnych – chroni jedynie przed POWTÓRNYM przechorowaniem na tę samą chorobę. Przechorowanie choroby zakaźnej, pomimo że może prowadzić do powstania trwałej odporności poszczepiennej, ZAWSZE jest związane z takimi negatywnymi konsekwencjami jak: cierpienie związane z chorobą, ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania lub występujących w jego efekcie powikłań. Należy ponadto zwrócić uwagę, że przechorowanie niektórych niezwykle groźnych chorób zakaźnych takich jak np. tężec nie prowadzi do powstanie nawet przejściowej odporności. W związku z powyższym wykonywanie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży ma wymiar nie tylko obowiązku moralnego, lecz również obowiązku, którego wykonanie jest w Polsce zabezpieczone przepisami prawna powszechnie obowiązującego. Powyższe fakty stanowią uzasadnienie dla prowadzenia obowiązkowych szczepień ochronnych zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych (Dz. U. poz. 849, z późn. zm.) oraz Programie Szczepień Ochronnych.
W związku z zaprezentowanym powyżej stanowiskiem merytorycznym, Główny Inspektorat Sanitarny informuje, że nie prowadził, nie zlecał i nie znajduje się w posiadaniu „badań, analiz lub innych opracowań”, które dotyczyłyby zawartego w pytaniu problemu. Wyczerpujące wyjaśnienie problematyki ochrony przed chorobami zakaźnymi w drodze szczepień ochronnych jest zawarte m.in. w ogólnie dostępnych w Polsce publikacjach takich jak m.in.: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001; Choroby zakaźne i pasożytnicze, red. Zdzisław Dziubek, PZWL, kolejne wydania 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r. oraz wydania wcześniejsze; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, wydania 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń. Wakcynologia praktyczna wydanie VI, 2016.
Na potrzeby odpowiedzi na przedmiotowe pytanie sporządzono natomiast i przekazuje się stanowisko merytorycznej jak wyżej.
3) odnośnie części wniosku dotyczącej udostępnienia następujących informacji:
„treść będących w posiadaniu GIS dokumentów, które świadczą o tym, że GIS jest świadomy zagrożeń wynikających z uzależnienia populacji obywateli Polski od szczepień, czyli de facto od kilku linii produkcyjnych kilku zagranicznych, prywatnych firm.”
– udziela się następującej odpowiedzi:
Do ustawowego zakresu działania Głównego Inspektoratu Sanitarnego nie należą sprawy związane z organizacją zakupów szczepionek. W związku z powyższym Główny Inspektorat sanitarny nie finansuje, nie zakupuje, ani też nie organizuje ani też nie prowadzi postępowań o udzielenie zamówień publicznych na zakup szczepionek, w związku z powyższym nie prowadzi rozpoznania rynku farmaceutycznego szczepionek, ani tez innych produktów farmaceutycznych. W związku z powyższym nie zlecał, nie opracowywał, ani nie znajduje się w posiadaniu dokumentów, których dotyczy wniosek.
4) odnośnie części wniosku dotyczącej udostępnienia następujących informacji:
„treść będących w posiadaniu GIS dokumentów, które świadczą o tym, że GIS dysponuje planem działania na wypadek ewentualnego zablokowania Polsce, przez czynniki od nas niezależne, dostępu do szczepionek produkowanych poza granicami Polski i wykorzystywanych w Programie Szczepień Ochronnych.”
– udziela się następującej odpowiedzi:
Do ustawowego zakresu działania Głównego Inspektoratu Sanitarnego nie należą sprawy związane z organizacją zakupów szczepionek. W związku z powyższym Główny Inspektorat sanitarny nie finansuje, nie zakupuje, ani też nie organizuje ani też nie prowadzi postępowań o udzielenie zamówień publicznych na zakup szczepionek, w związku z powyższym nie prowadzi rozpoznania rynku farmaceutycznego szczepionek, ani tez innych produktów farmaceutycznych. W związku z powyższym Główny Inspektorat Sanitarny nie zlecał, nie opracowywał, ani nie znajduje się w posiadaniu dokumentów, których dotyczy wniosek.
5) odnośnie części wniosku dotyczącej udostępnienia następujących informacji:
„treść będących w posiadaniu GIS dokumentów, które świadczą o tym, że GIS dysponuje planem nagłego zastąpienia – w razie konieczności – szczepionek wykorzystywanych w PSO, a produkowanych poza granicami kraju, szczepionkami produkowanymi przez firmy polskie, niezależne od obcego kapitału.”
– udziela się następującej odpowiedzi:
Do ustawowego zakresu działania Głównego Inspektoratu Sanitarnego nie należą sprawy związane organizacją zakupów szczepionek. W związku z powyższym Główny Inspektorat sanitarny nie finansuje, nie zakupuje, ani też nie organizuje ani też nie prowadzi postępowań o udzielenie zamówień publicznych na zakup szczepionek, w związku z powyższym nie prowadzi rozpoznania rynku farmaceutycznego szczepionek, ani tez innych produktów farmaceutycznych. W związku z powyższym nie zlecał, nie opracowywał, ani nie znajduje się w posiadaniu dokumentu, którego dotyczy wniosek.
6) odnośnie części wniosku dotyczącej udostępnienia następujących informacji:
„treść będących w posiadaniu GIS dokumentów, które świadczą o tym, że Program Szczepień Ochronnych, prowadzący do zniszczenia naturalnej odporności populacji, jest dla tej populacji korzystniejszy, niż jej naturalna odporność, którą niszczy.”
– udziela się następującej odpowiedzi:
Jak już wskazano w odpowiedzi na pierwsza część wniosku trwała odporność naturalna – jako że jest skutkiem przechorowania niektórych chorób zakaźnych – chroni jedynie przed POWTÓRNYM przechorowaniem na tę samą chorobę. Przechorowanie choroby zakaźnej, pomimo że może prowadzić do powstania trwałej odporności poszczepiennej, ZAWSZE jest związane z ryzykiem wystąpienia takich negatywnych konsekwencji jak:
– cierpienie związane z chorobą,
– ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania lub występujących w jego efekcie powikłań.
Należy ponadto zwrócić uwagę, że przechorowanie niektórych niezwykle groźnych chorób zakaźnych takich jak np. tężec nie prowadzi do powstanie nawet przejściowej odporności. Natomiast w odróżnieniu od odporności naturalnej odporność poszczepienna zasadniczo zmniejsza lub całkowicie eliminuje ryzyko już PIERWSZEGO zachorowania na chorobę zakaźną. Odporność poszczepienna zapewnia również ochronę przed chorobami takimi jak tężec, których przechorowanie nie skutkuje powstaniem nawet krótkotrwałej odporności.
Wyczerpujące wyjaśnienie zasadności prowadzenia Programu Szczepień Ochronnych w kontekście problematyki ochrony przed chorobami zakaźnymi w drodze szczepień ochronnych jest zawarte m.in. w ogólnie dostępnych w Polsce publikacjach takich jak m.in.: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001; Choroby zakaźne i pasożytnicze, red. Zdzisław Dziubek, PZWL, kolejne wydania 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r. oraz wydania wcześniejsze; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, wydania 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń. Wakcynologia praktyczna, wydanie VI, 2016.
W związku z dostępnością fachowej wiedzy z zakresu medycyny oraz zdrowia publicznego w ogólnie dostępnych publikacjach , Główny Inspektorat Sanitarny informuje, że nie prowadził, nie zlecał i nie znajduje się w posiadaniu dodatkowych „badań, analiz lub innych opracowań”, które dotyczyłyby zawartego w pytaniu problemu. Na potrzeby odpowiedzi na przedmiotowe pytanie sporządzono natomiast i przekazuje się stanowisko merytorycznej jak wyżej.
W związku z odpowiedziami udzielonymi w pkt. 3, 4 oraz 5 uprzejmie informuję, że Główny Inspektorat Sanitarny nie jest właściwy w kwestii rozpatrywania kwestii zastępowania szczepionek zagranicznych szczepionkami krajowymi w celu zapewnienia realizacji PSO bez zakłóceń, w przypadku niedostępności na rynku szczepionek Polskim szczepionek produkowanych za granicą.
Z poważaniem
Michał Ilnicki
Dyrektor
Departament Zapobiegania oraz Zwalczania Zakażeń i Chorób Zakaźnych u Ludzi
Główny Inspektorat Sanitarny
