Czy dobrowolne podduszanie się poprzez zakrywanie twarzy szmatą w parku, na chodniku, na polnej drodze ma jakikolwiek sens?

Wniosek o informację publiczną do Ministra Zdrowia wyglądał tak:

W związku z nałożonym przez rząd nakazem podduszania siebie i swoich dzieci w „miejscach ogólnodostępnych” za pomocą szmaty okrywającej usta i nos, niniejszym wnoszę o udostępnienie mi następującej informacji publicznej:

Ile kopii wirusa SARS-CoV-2 w jednym metrze sześciennym powietrza potrzeba do skutecznego zainfekowania osoby zdrowej, która oddycha tym powietrzem?

Jakie warunki muszą być spełnione, aby rowerzysta zarażony wirusem SARS-COV-2 mógł jadąc na rowerze zarazić inną mijaną osobę?

Jakie warunki muszą być spełnione, aby przechodzień zarażony wirusem SARS-CoV-2 mógł zarazić inną osobę mijaną na otwartej przestrzeni, czyli na chodniku w ruchu pieszych, w parku, na przejściu dla pieszych?

Czy wirus SARS-CoV-2 przenosi się tylko drogą kropelkową, czy także drogą powietrzną?

Jak długo i w jakiej odległości od osoby zarażonej trzeba przebywać w parku, na placu zabaw, na chodniku, aby zarazić się wirusem SARS-CoV-2 poprzez wdychanie powietrza wydychanego przez osobę zarażoną?

Czy wirus SARS-CoV-2 znajduje się w powietrzu wydychanym przez osobę zarażoną czy tylko w aerozolu powstającym przy kichaniu lub kaszlu?

Ile kopii wirusa SARS-CoV-2 znajduje się w wydychanym powietrzu otaczającym osobę zarażoną w promieniu 1 metra od tej osoby na otwartej przestrzeni, czyli w parku, na chodniku, na placu zabaw etc.

A „odpowiedź” wygląda tak:

No więc czego jeszcze nierozumicie?… 🙂