Wreszcie się wyjaśniło! Główny Inspektorat Sanitarny nieustannie dokonuje analiz i ocen epidemiologicznych, ale nie może ich udostępnić, bo ich nie ma!

I oni naprawdę tak napisali (w zwykłym mailu, bez sygnatury itp.).

***

Szanowny Panie,

W odpowiedzi na Pański wniosek o udostępnienie informacji publicznej z dnia 12 grudnia 2017 z godz. 9:50 uprzejmie informuję jak następuje:

1) odnośnie części wniosku dotyczącej udostępnienia następujących informacji:

„kopie wytworzonych przez Państwową Inspekcję Sanitarną w okresie od 01.01.2010 do 10.12.2017 dokumentów zawierających analizy i oceny epidemiologiczne, które Państwowa Inspekcja Sanitarna wytworzyła realizując ustawowy obowiązek wynikający z art. 5 pkt 1) Ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (zwanej dalej Ustawą o PIS) w odniesieniu do następujących chorób

§ Gruźlica
§ WZW B
§ Błonica
§ Tężec
§ Krztusiec
§ Polio
§ Hib
§ Odra
§ Świnka
§ Różyczka
 Pneumokoki”

– udziela się następującej odpowiedzi:

Przepis art. 5 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej zwanej dalej „ustawą” stanowi, że do zakresu działania Państwowej Inspekcji Sanitarnej w dziedzinie zapobiegania i zwalczania chorób zakaźnych należy dokonywanie analiz i ocen epidemiologicznych. Bezpośrednim wynikiem przeprowadzonych przez Główny Inspektorat Sanitarny analiz i ocen epidemiologicznych jest przede wszystkim opracowanie i opublikowanie Programu Szczepień Ochronnych na dany rok.

Ustawa mówi o „dokonywaniu” analiz i ocen epidemiologicznych nie zaś o ich „sporządzaniu”, przepis ustawy nie wymaga więc, aby przedmiotowe analizy i oceny epidemiologiczne, mające względem Programu Szczepień Ochronnych charakter przygotowawczy, były sporządzane w formie pisemnej. W związku z faktem, że przedmiotowe analizy i oceny epidemiologiczne mają więc charakter ciągłego, bieżącego procesu analityczno-decyzyjnego prowadzącego do opracowania dokumentu wynikowego jakim jest Program Szczepień Ochronnych, nie mogą one być przedmiotem udostępnienia w trybie dostępu do informacji publicznej ponieważ jak wskazano wyżej nie mają postaci pisemnego dokumentu.

Analizy i oceny epidemiologiczne w zakresie chorób zakaźnych wskazanych we wniosku (tj. gruźlica, WZW B, błonica, tężec , krztusiec, polio, HiB, odra, świnka, różyczka, pneumokoki, grypa) są dokonywane przez Główny Inspektorat Sanitarny w sposób nieprzerwany, na podstawie bieżących krajowych i zagranicznych danych epidemiologicznych dotyczących zakażeń i zachorowań na choroby zakaźne. Analizy i oceny epidemiologiczne dokonywane przez Główny Inspektorat Sanitarny opierają się bezpośrednio na danych epidemiologicznych dotyczących chorób zakaźnych i są zgodne z aktualną wiedzą z zakresu medycyny i zdrowia publicznego zawartą w profesjonalnych publikacjach z zakresu medycyny klinicznej oraz wakcynologii (nauki o szczepieniach ochronnych). Są to ogólnie dostępne publikację takie jak: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001 oraz bieżące „Meldunki o zachorowaniach na choroby zakaźne, zakażeniach i zatruciach w Polsce” oraz biuletyny roczne „Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce”; Zdzisław Dziubek (red.), Choroby zakaźne i pasożytnicze, Warszawa, 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r.; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń, Wakcynologia praktyczna, 2016.

Dane epidemiologiczne dotyczące występowania chorób zakaźnych objętym wnioskiem (tj. gruźlica, WZW B, błonica, tężec , krztusiec, polio, HiB, odra, świnka, różyczka, pneumokoki, grypa) zawierająca – w zależności od choroby – analizę epidemiologiczną rozkładu chorób zakaźnych wg wieku, płci oraz rozpowszechnienia geograficznego jest dostępna w publikacji „Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce”, która jest udostępniona pod adresem internetowym:

http://wwwold.pzh.gov.pl/oldpage/epimeld/index_p.html

2) odnośnie części wniosku dotyczącej udostępnienia następujących informacji:

„kopie dokumentów, analiz, raportów, opracowań itp. uzasadniających konieczność ustalenia przez Państwową Inspekcję Sanitarną, zgodnie z art. 5 pkt 3) Ustawy o PIS kalendarza obowiązkowych szczepień ochronnych w taki sposób, że zawiera on obecnie szczepienia przeciw następującym chorobom:

§ Gruźlica
§ WZW B
§ Błonica
§ Tężec
§ Krztusiec
§ Polio
§ Hib
§ Odra
§ Świnka
§ Różyczka
§ Pneumokoki”

– udziela się – zgodnie z wnioskiem odrębnie dla każdej z wymienionych chorób – następującej odpowiedzi:

– w odniesieniu do jednostki chorobowej gruźlica:

Zachorowanie na ww. chorobę zakaźną zawsze jest związane z ryzykiem wystąpienia takich negatywnych konsekwencji jak gruźlicze zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych oraz gruźlica narządowa (tzw. prosówka) u niemowląt i ryzykiem powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania lub występujących w jego efekcie powikłań. Szczepienie przeciw gruźlicy chroni przed wystąpieniem postaci klinicznych zachorowania tę chorobę, które wiążą się z wysoką śmiertelnością: gruźlicze zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych oraz gruźlica narządowa (tzw. prosówka) W związku z powyższym wykonywanie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży ma wymiar nie tylko obowiązku moralnego ze strony rodziców i opiekunów dzieci, lecz również obowiązku, którego wykonanie jest w Polsce zabezpieczone przepisami prawna powszechnie obowiązującego jako obowiązkowe szczepienia ochronne.

Uzasadnienie medyczne dla zapobiegania szczególnie niebezpiecznym postaciom klinicznym gruźlicy w drodze szczepień ochronnych – poprzez wskazanie ryzyka zdrowotnego związanego z zachorowaniem oraz skuteczności szczepień – zawarte jest w następujących ogólnie dostępnych publikacjach: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001 oraz bieżące „Meldunki o zachorowaniach na choroby zakaźne, zakażeniach i zatruciach w Polsce” oraz biuletyny roczne „Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce”; Zdzisław Dziubek (red.), Choroby zakaźne i pasożytnicze, Warszawa, 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r.; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń, Wakcynologia praktyczna, 2016.

W związku z faktem, że kwestie skuteczności szczepień ochronnych w zapobieganiu związanym z zachorowaniem na tę chorobę powikłań została dostatecznie wykazana w istniejącej literaturze medycznej zarówno polskiej jak również światowej Główny Inspektorat Sanitarny nie zlecał przygotowywania oraz nie opracowywał dodatkowych analiz w tym zakresie i w związku z powyższym nie może ich udostępnić .

– w odniesieniu do jednostki chorobowej WZW B:

Związane z brakiem odporności zachorowanie na ww. chorobę zakaźną zawsze jest związane z ryzykiem wystąpienia takich długoterminowych negatywnych konsekwencji jak ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu w postaci marskości wątroby i raka pierwotnego wątroby lub śmierci w wyniku ww. konsekwencji przewlekłego zakażenia wzw typu B. W związku z powyższym wykonywanie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży ma wymiar nie tylko obowiązku moralnego ze strony rodziców i opiekunów dzieci, lecz również obowiązku, którego wykonanie jest w Polsce zabezpieczone przepisami prawna powszechnie obowiązującego jako obowiązkowe szczepienia ochronne.

Uzasadnienie medyczne zapobiegania ww. chorobie zakaźnej w drodze szczepień ochronnych – poprzez wskazanie ryzyka zdrowotnego związanego z zachorowaniem oraz skuteczności szczepień – zawarte jest w następujących ogólnie dostępnych publikacjach: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001 oraz bieżące „Meldunki o zachorowaniach na choroby zakaźne, zakażeniach i zatruciach w Polsce” oraz biuletyny roczne „Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce”; Zdzisław Dziubek (red.), Choroby zakaźne i pasożytnicze, Warszawa, 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r.; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń, Wakcynologia praktyczna, 2016.

W związku z faktem, że kwestie skuteczności szczepień ochronnych w zapobieganiu ww. chorobie zakaźnej lub związanych z zachorowaniem na tę chorobę powikłań została dostatecznie wykazana w istniejącej literaturze medycznej zarówno polskiej jak również światowej Główny Inspektorat Sanitarny nie zlecał przygotowywania oraz nie opracowywał dodatkowych analiz w tym zakresie i w związku z powyższym nie może ich udostępnić .

– w odniesieniu do jednostki chorobowej błonica:

Związane z brakiem odporności zachorowanie na ww. chorobę zakaźną zawsze jest związane z ryzykiem wystąpienia takich negatywnych konsekwencji jak ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania lub występujących w jego efekcie powikłań w tym w szczególności ciężkiego uszkodzenia mięśnia sercowego oraz ośrodkowego układu nerwowego. W związku z powyższym wykonywanie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży ma wymiar nie tylko obowiązku moralnego ze strony rodziców i opiekunów dzieci, lecz również obowiązku, którego wykonanie jest w Polsce zabezpieczone przepisami prawna powszechnie obowiązującego jako obowiązkowe szczepienia ochronne.

Uzasadnienie medyczne zapobiegania ww. chorobie zakaźnej w drodze szczepień ochronnych – poprzez wskazanie ryzyka zdrowotnego związanego z zachorowaniem oraz skuteczności szczepień – zawarte jest w następujących ogólnie dostępnych publikacjach: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001 oraz bieżące „Meldunki o zachorowaniach na choroby zakaźne, zakażeniach i zatruciach w Polsce” oraz biuletyny roczne „Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce”; Zdzisław Dziubek (red.), Choroby zakaźne i pasożytnicze, Warszawa, 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r.; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń, Wakcynologia praktyczna, 2016.

W związku z faktem, że kwestie skuteczności szczepień ochronnych w zapobieganiu ww. chorobie zakaźnej lub związanych z zachorowaniem na tę chorobę powikłań została dostatecznie wykazana w istniejącej literaturze medycznej zarówno polskiej jak również światowej Główny Inspektorat Sanitarny nie zlecał przygotowywania oraz nie opracowywał dodatkowych analiz w tym zakresie i w związku z powyższym nie może ich udostępnić .

– w odniesieniu do jednostki chorobowej Tężec:

Związane z brakiem odporności zachorowanie na ww. chorobę zakaźną zawsze jest związane z ryzykiem wystąpienia takich negatywnych konsekwencji jak ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci (śmiertelność 40-60% pomimo zastosowania antybiotykoterapii) w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania lub występujących w jego efekcie powikłań. W związku z powyższym wykonywanie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży ma wymiar nie tylko obowiązku moralnego ze strony rodziców i opiekunów dzieci, lecz również obowiązku, którego wykonanie jest w Polsce zabezpieczone przepisami prawna powszechnie obowiązującego jako obowiązkowe szczepienia ochronne.

Uzasadnienie medyczne zapobiegania ww. chorobie zakaźnej w drodze szczepień ochronnych – poprzez wskazanie ryzyka zdrowotnego związanego z zachorowaniem oraz skuteczności szczepień – zawarte jest w następujących ogólnie dostępnych publikacjach: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001 oraz bieżące „Meldunki o zachorowaniach na choroby zakaźne, zakażeniach i zatruciach w Polsce” oraz biuletyny roczne „Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce”; Zdzisław Dziubek (red.), Choroby zakaźne i pasożytnicze, Warszawa, 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r.; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń, Wakcynologia praktyczna, 2016.

W związku z faktem, że kwestie skuteczności szczepień ochronnych w zapobieganiu ww. chorobie zakaźnej lub związanych z zachorowaniem na tę chorobę powikłań została dostatecznie wykazana w istniejącej literaturze medycznej zarówno polskiej jak również światowej Główny Inspektorat Sanitarny nie zlecał przygotowywania oraz nie opracowywał dodatkowych analiz w tym zakresie i w związku z powyższym nie może ich udostępnić.

– w odniesieniu do jednostki chorobowej krztusiec:

Związane z brakiem odporności zachorowanie na ww. chorobę zakaźną zawsze jest związane z ryzykiem wystąpienia takich negatywnych konsekwencji jak ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci (w szczególności u dzieci w pierwszych 6 miesiącach życia) w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania lub występujących w jego efekcie powikłań. W związku z powyższym wykonywanie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży ma wymiar nie tylko obowiązku moralnego ze strony rodziców i opiekunów dzieci, lecz również obowiązku, którego wykonanie jest w Polsce zabezpieczone przepisami prawna powszechnie obowiązującego jako obowiązkowe szczepienia ochronne.

Uzasadnienie medyczne zapobiegania ww. chorobie zakaźnej w drodze szczepień ochronnych – poprzez wskazanie ryzyka zdrowotnego związanego z zachorowaniem oraz skuteczności szczepień – zawarte jest w następujących ogólnie dostępnych publikacjach: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001 oraz bieżące „Meldunki o zachorowaniach na choroby zakaźne, zakażeniach i zatruciach w Polsce” oraz biuletyny roczne „Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce”; Zdzisław Dziubek (red.), Choroby zakaźne i pasożytnicze, Warszawa, 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r.; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń, Wakcynologia praktyczna, 2016.

W związku z faktem, że kwestie skuteczności szczepień ochronnych w zapobieganiu ww. chorobie zakaźnej lub związanych z zachorowaniem na tę chorobę powikłań została dostatecznie wykazana w istniejącej literaturze medycznej zarówno polskiej jak również światowej Główny Inspektorat Sanitarny nie zlecał przygotowywania oraz nie opracowywał dodatkowych analiz w tym zakresie i w związku z powyższym nie może ich udostępnić .

– w odniesieniu do jednostki chorobowej polio:

Związane z brakiem odporności zachorowanie na ww. chorobę zakaźną zawsze jest związane z ryzykiem wystąpienia takich negatywnych konsekwencji jak ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci (wskutek porażenia nerwów oddechowych) w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania (w postaci trwałych niedowładów kończyn w wyniku uszkodzenia obwodowych nerwów motorycznych) lub występujących w jego efekcie powikłań. W związku z powyższym wykonywanie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży na ww. chorobę zakaźną ma wymiar nie tylko obowiązku moralnego ze strony rodziców i opiekunów dzieci, lecz również obowiązku, którego wykonanie jest w Polsce zabezpieczone przepisami prawna powszechnie obowiązującego jako obowiązkowe szczepienia ochronne.

Uzasadnienie medyczne zapobiegania ww. chorobie zakaźnej w drodze szczepień ochronnych – poprzez wskazanie ryzyka zdrowotnego związanego z zachorowaniem oraz skuteczności szczepień – zawarte jest w następujących ogólnie dostępnych publikacjach: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001 oraz bieżące „Meldunki o zachorowaniach na choroby zakaźne, zakażeniach i zatruciach w Polsce” oraz biuletyny roczne „Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce”; Zdzisław Dziubek (red.), Choroby zakaźne i pasożytnicze, Warszawa, 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r.; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń, Wakcynologia praktyczna, 2016.

W związku z faktem, że kwestie skuteczności szczepień ochronnych w zapobieganiu ww. chorobie zakaźnej oraz związanych z zachorowaniem na tę chorobę ryzyka wystąpienia negatywnych konsekwencji zdrowotnych została dostatecznie wykazana w istniejącej literaturze medycznej zarówno polskiej jak również światowej Główny Inspektorat Sanitarny nie zlecał przygotowywania oraz nie opracowywał dodatkowych analiz w tym zakresie i w związku z powyższym nie może ich udostępnić.

– w odniesieniu do jednostki chorobowej wywoływanej bakterią Haemophilus influenzae Hib:

Związane z brakiem odporności zachorowanie na ww. chorobę zakaźną zawsze jest związane z ryzykiem wystąpienia takich negatywnych konsekwencji jak ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci (ropne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, posocznica) w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania lub występujących w jego efekcie powikłań. W związku z powyższym wykonywanie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży na ww. chorobę zakaźną ma wymiar nie tylko obowiązku moralnego ze strony rodziców i opiekunów dzieci, lecz również obowiązku, którego wykonanie jest w Polsce zabezpieczone przepisami prawna powszechnie obowiązującego jako obowiązkowe szczepienia ochronne.

Uzasadnienie medyczne zapobiegania ww. chorobie zakaźnej w drodze szczepień ochronnych – poprzez wskazanie ryzyka zdrowotnego związanego z zachorowaniem oraz skuteczności szczepień – zawarte jest w następujących ogólnie dostępnych publikacjach: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001 oraz bieżące „Meldunki o zachorowaniach na choroby zakaźne, zakażeniach i zatruciach w Polsce” oraz biuletyny roczne „Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce”; Zdzisław Dziubek (red.), Choroby zakaźne i pasożytnicze, Warszawa, 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r.; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń, Wakcynologia praktyczna, 2016.

W związku z faktem, że kwestie skuteczności szczepień ochronnych w zapobieganiu ww. chorobie zakaźnej oraz związanych z zachorowaniem na tę chorobę ryzyka wystąpienia negatywnych konsekwencji zdrowotnych została dostatecznie wykazana w istniejącej literaturze medycznej zarówno polskiej jak również światowej Główny Inspektorat Sanitarny nie zlecał przygotowywania oraz nie opracowywał dodatkowych analiz w tym zakresie i w związku z powyższym nie może ich udostępnić.

– w odniesieniu do jednostki chorobowej odra:

Związane z brakiem odporności zachorowanie na ww. chorobę zakaźną zawsze jest związane z ryzykiem wystąpienia takich negatywnych konsekwencji jak ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci (w wyniku posocznicy) w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania lub występujących w jego efekcie powikłań (podostrego stwardniającego zapalenia mózgu) . W związku z powyższym wykonywanie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży ma wymiar nie tylko obowiązku moralnego ze strony rodziców i opiekunów dzieci, lecz również obowiązku, którego wykonanie jest w Polsce zabezpieczone przepisami prawna powszechnie obowiązującego jako obowiązkowe szczepienia ochronne.

Uzasadnienie medyczne zapobiegania ww. chorobie zakaźnej w drodze szczepień ochronnych – poprzez wskazanie ryzyka zdrowotnego związanego z zachorowaniem oraz skuteczności szczepień – zawarte jest w następujących ogólnie dostępnych publikacjach: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001 oraz bieżące „Meldunki o zachorowaniach na choroby zakaźne, zakażeniach i zatruciach w Polsce” oraz biuletyny roczne „Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce”; Zdzisław Dziubek (red.), Choroby zakaźne i pasożytnicze, Warszawa, 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r.; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń, Wakcynologia praktyczna, 2016.

W związku z faktem, że kwestie skuteczności szczepień ochronnych w zapobieganiu ww. chorobie zakaźnej oraz związanych z zachorowaniem na tę chorobę ryzyka wystąpienia negatywnych konsekwencji zdrowotnych została dostatecznie wykazana w istniejącej literaturze medycznej zarówno polskiej jak również światowej Główny Inspektorat Sanitarny nie zlecał przygotowywania oraz nie opracowywał dodatkowych analiz w tym zakresie i w związku z powyższym nie może ich udostępnić.

– w odniesieniu do jednostki chorobowej świnka:

Związane z brakiem odporności zachorowanie na ww. chorobę zakaźną zawsze jest związane z ryzykiem wystąpienia takich negatywnych konsekwencji jak ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu (zapalenie jąder prowadzące do trwałej niepłodności) lub śmierci w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania lub występujących w jego efekcie powikłań. W związku z powyższym wykonywanie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży na ww. chorobę zakaźną ma wymiar nie tylko obowiązku moralnego ze strony rodziców i opiekunów dzieci, lecz również obowiązku, którego wykonanie jest w Polsce zabezpieczone przepisami prawna powszechnie obowiązującego jako obowiązkowe szczepienia ochronne.

Uzasadnienie medyczne zapobiegania ww. chorobie zakaźnej w drodze szczepień ochronnych – poprzez wskazanie ryzyka zdrowotnego związanego z zachorowaniem oraz skuteczności szczepień – zawarte jest w następujących ogólnie dostępnych publikacjach: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001 oraz bieżące „Meldunki o zachorowaniach na choroby zakaźne, zakażeniach i zatruciach w Polsce” oraz biuletyny roczne „Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce”; Zdzisław Dziubek (red.), Choroby zakaźne i pasożytnicze, Warszawa, 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r.; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń, Wakcynologia praktyczna, 2016.

W związku z faktem, że kwestie skuteczności szczepień ochronnych w zapobieganiu ww. chorobie zakaźnej oraz związanych z zachorowaniem na tę chorobę ryzyka wystąpienia negatywnych konsekwencji zdrowotnych została dostatecznie wykazana w istniejącej literaturze medycznej zarówno polskiej jak również światowej Główny Inspektorat Sanitarny nie zlecał przygotowywania oraz nie opracowywał dodatkowych analiz w tym zakresie i w związku z powyższym nie może ich udostępnić.

– w odniesieniu do jednostki chorobowej różyczka:

Związane z brakiem odporności zachorowanie na ww. chorobę zakaźną zawsze jest związane z ryzykiem wystąpienia takich negatywnych konsekwencji jak ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania lub występujących w jego efekcie powikłań. W związku z powyższym wykonywanie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży na ww. chorobę zakaźną ma wymiar nie tylko obowiązku moralnego ze strony rodziców i opiekunów dzieci, lecz również obowiązku, którego wykonanie jest w Polsce zabezpieczone przepisami prawna powszechnie obowiązującego jako obowiązkowe szczepienia ochronne.

Uzasadnienie medyczne zapobiegania ww. chorobie zakaźnej w drodze szczepień ochronnych – poprzez wskazanie ryzyka zdrowotnego związanego z zachorowaniem oraz skuteczności szczepień – zawarte jest w następujących ogólnie dostępnych publikacjach: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001 oraz bieżące „Meldunki o zachorowaniach na choroby zakaźne, zakażeniach i zatruciach w Polsce” oraz biuletyny roczne „Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce”; Zdzisław Dziubek (red.), Choroby zakaźne i pasożytnicze, Warszawa, 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r.; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń, Wakcynologia praktyczna, 2016.

W związku z faktem, że kwestie skuteczności szczepień ochronnych w zapobieganiu ww. chorobie zakaźnej oraz związanych z zachorowaniem na tę chorobę ryzyka wystąpienia negatywnych konsekwencji zdrowotnych została dostatecznie wykazana w istniejącej literaturze medycznej zarówno polskiej jak również światowej Główny Inspektorat Sanitarny nie zlecał przygotowywania oraz nie opracowywał dodatkowych analiz w tym zakresie i w związku z powyższym nie może ich udostępnić.

– w odniesieniu do jednostki chorobowej wywoływanej przez pneumokoki:

Związane z brakiem odporności zachorowanie na ww. chorobę zakaźną zawsze jest związane z ryzykiem wystąpienia takich negatywnych konsekwencji jak ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci (np. posocznica) w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania lub występujących w jego efekcie powikłań. W związku z powyższym wykonywanie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży na ww. chorobę zakaźną ma wymiar nie tylko obowiązku moralnego ze strony rodziców i opiekunów dzieci, lecz również obowiązku, którego wykonanie jest w Polsce zabezpieczone przepisami prawna powszechnie obowiązującego jako obowiązkowe szczepienia ochronne.

Uzasadnienie medyczne zapobiegania ww. chorobie zakaźnej w drodze szczepień ochronnych – poprzez wskazanie ryzyka zdrowotnego związanego z zachorowaniem oraz skuteczności szczepień – zawarte jest w następujących ogólnie dostępnych publikacjach: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001 oraz bieżące „Meldunki o zachorowaniach na choroby zakaźne, zakażeniach i zatruciach w Polsce” oraz biuletyny roczne „Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce”; Zdzisław Dziubek (red.), Choroby zakaźne i pasożytnicze, Warszawa, 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r.; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń, Wakcynologia praktyczna, 2016.

W związku z faktem, że kwestie skuteczności szczepień ochronnych w zapobieganiu ww. chorobie zakaźnej oraz związanych z zachorowaniem na tę chorobę ryzyka wystąpienia negatywnych konsekwencji zdrowotnych została dostatecznie wykazana w istniejącej literaturze medycznej zarówno polskiej jak również światowej Główny Inspektorat Sanitarny nie zlecał przygotowywania oraz nie opracowywał dodatkowych analiz w tym zakresie i w związku z powyższym nie może ich udostępnić.

3) odnośnie części wniosku dotyczącej udostępnienia następujących informacji:

„kopie dokumentów zawierających analizy przeprowadzone przez Państwową Inspekcję Sanitarną zgodnie z art. 5 pkt 1) Ustawy o PIS w celu ustalenia, czy obserwowany obecnie, masowy napływ do Polski ludności z terenów Ukrainy należy uznać za “masowe przemieszczenie ludności” w rozumieniu art. 5 pkt 8) Ustawy o PIS lub kopie dokumentów, które świadczą o tym, że Państwowa Inspekcja Sanitarna planuje przeprowadzenie takiej analizy.”

Uprzejmie informuję, że postulowane we wniosku przeprowadzenie analizy mającej na celu ustalenie „czy obserwowany obecnie, masowy napływ do Polski ludności z terenów Ukrainy należy uznać za “masowe przemieszczenie ludności” w rozumieniu art. 5 pkt 8)” jest postulatem o charakterze prawnym w zakresie interpretacji przepisów ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Uprzejmie informuję że, że Główny Inspektorat Sanitarny nie prowadził prawno-dogmatycznej analizy oraz interpretacji przepisów ustawowych w zakresie postulowanym we wniosku, ponieważ nie należy to do zakresu zadań Głównego Inspektoratu Sanitarnego określonego w przepisach ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej. W związku z powyższym uprzejmie informuję, że Główny Inspektorat Sanitarny nie dysponuje, nie zlecał, nie opracowywał i nie może udostępnić dokumentów stanowiących analizę prawną w tym zakresie. W związku z powyższym nie jest również planowane przeprowadzenie takiej analizy prawnej. Należy natomiast wyraźnie podkreślić, że Główny Inspektorat Sanitarny zgodnie z przepisem art. 5 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej dokonuje na bieżąco analiz i ocen epidemiologicznych w zakresie występowania oraz ryzyka pojawienia się chorób zakaźnych na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, a w przypadku istotnego wzrostu tego ryzyka określa, rekomenduje lub wdraża działania o charakterze zapobiegawczym lub przeciwepidemicznym. Uprzejmie informuję, że w chwili obecnej brak jest uzasadnienia dla podejmowania takich działań w związku z faktem przyjazdu i przebywania na terytorium RP obywateli Ukrainy.

Z poważaniem

——————————————————-

Michał Ilnicki
Dyrektor
Departament Zapobiegania oraz Zwalczania Zakażeń i Chorób Zakaźnych u Ludzi
Główny Inspektorat Sanitarny

Oto treść odpowiedzi GIS na wniosek o informację publiczną, taki sam, jak ten kierowany do Ministra Zdrowia.

Odpowiedź została przesłana z GIS jako zwykły mail, bez sygnatury itp.

***

W nawiązaniu do nadesłanego w dniu 7 grudnia 2017 r., o godz. 10:14 drogą mailową wniosku o udostępnienie informacji publicznej uprzejmie informuję:

1) odnośnie części wniosku dotyczącej udostępnienia następujących informacji:

„treść badań, analiz lub innych opracowań będących w posiadaniu GIS, z których wynika, że nieuchronne zniszczenie odporności naturalnej w populacji obywateli Polski na skutek Programu Szczepień Ochronnych (PSO) nie stanowi, w perspektywie kolejnych pokoleń, żadnego zagrożenia dla istnienia naszej populacji.”

– udziela się następującej odpowiedzi:

Trwała odporność naturalna – jako że jest skutkiem przechorowania niektórych chorób zakaźnych – chroni jedynie przed POWTÓRNYM przechorowaniem na tę samą chorobę. Przechorowanie choroby zakaźnej, pomimo że może prowadzić do powstania trwałej odporności poszczepiennej, ZAWSZE jest związane z ryzykiem wystąpienia takich negatywnych konsekwencji jak:

– cierpienie związane z chorobą,

– ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania lub występujących w jego efekcie powikłań.

Należy ponadto zwrócić uwagę, że przechorowanie niektórych niezwykle groźnych chorób zakaźnych takich jak np. tężec nie prowadzi do powstanie nawet przejściowej odporności. Natomiast w odróżnieniu od odporności naturalnej odporność poszczepienna zasadniczo zmniejsza lub niemal całkowicie eliminuje ryzyko już PIERWSZEGO zachorowania na chorobę zakaźną. Odporność poszczepienna zapewnia również ochronę w odniesieniu do takich chorób jak tężec, których przechorowanie nie skutkuje powstaniem nawet krótkotrwałej odporności.

Należy przypomnieć, że w jeszcze w II poł. XIX wieku tzn. przed poprawą warunków sanitarnych, nadejściem ery powszechnych szczepień ochronnych i dostępności antybiotykoterapii, prawie 1/3 dzieci w Polsce umierała w pierwszym roku życia. Jeszcze w latach 50 XX wieku w wyniku trwającej epidemiipoliomyelitis (nagminne porażenie dziecięce) w Polsce zmarło ponad 600 dzieci. Kres epidemii położyło dopiero wprowadzenie szczepień przeciw tej chorobie.

W związku z powyższym wykonywanie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży ma wymiar nie tylko obowiązku moralnego ze strony rodziców i opiekunów dzieci, lecz również obowiązku, którego wykonanie jest w Polsce zabezpieczone przepisami prawna powszechnie obowiązującego.

W związku z zaprezentowanym powyżej stanowiskiem merytorycznym wykazującym na niewłaściwe z punktu widzenia medycyny i zdrowia publicznego tezy zawarte w nadesłanym pytaniu, Główny Inspektorat Sanitarny informuje, że nie prowadził, nie zlecał i nie znajduje się w posiadaniu „badań, analiz lub innych opracowań”, które dotyczyłyby zawartego w pytaniu problemu. Na potrzeby odpowiedzi na przedmiotowe pytanie sporządzono natomiast i przekazuje się stanowisko merytorycznej jak wyżej.

2) odnośnie części wniosku dotyczącej udostępnienia następujących informacji:

„treść badań, analiz lub innych opracowań będących w posiadaniu GIS, które uzasadniają (ekonomicznie, etycznie, medycznie itp.) konieczność kontynuowania Programu Szczepień Ochronnych kosztem zniszczenia odporności naturalnej w populacji obywateli Polski.”

– udziela się następującej odpowiedzi:

Jak już wskazano w odpowiedzi na pierwsza część wniosku trwała odporność naturalna – jako że jest skutkiem przechorowania niektórych chorób zakaźnych – chroni jedynie przed POWTÓRNYM przechorowaniem na tę samą chorobę. Przechorowanie choroby zakaźnej, pomimo że może prowadzić do powstania trwałej odporności poszczepiennej, ZAWSZE jest związane z takimi negatywnymi konsekwencjami jak: cierpienie związane z chorobą, ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania lub występujących w jego efekcie powikłań. Należy ponadto zwrócić uwagę, że przechorowanie niektórych niezwykle groźnych chorób zakaźnych takich jak np. tężec nie prowadzi do powstanie nawet przejściowej odporności. W związku z powyższym wykonywanie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży ma wymiar nie tylko obowiązku moralnego, lecz również obowiązku, którego wykonanie jest w Polsce zabezpieczone przepisami prawna powszechnie obowiązującego. Powyższe fakty stanowią uzasadnienie dla prowadzenia obowiązkowych szczepień ochronnych zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych (Dz. U. poz. 849, z późn. zm.) oraz Programie Szczepień Ochronnych.

W związku z zaprezentowanym powyżej stanowiskiem merytorycznym, Główny Inspektorat Sanitarny informuje, że nie prowadził, nie zlecał i nie znajduje się w posiadaniu „badań, analiz lub innych opracowań”, które dotyczyłyby zawartego w pytaniu problemu. Wyczerpujące wyjaśnienie problematyki ochrony przed chorobami zakaźnymi w drodze szczepień ochronnych jest zawarte m.in. w ogólnie dostępnych w Polsce publikacjach takich jak m.in.: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001; Choroby zakaźne i pasożytnicze, red. Zdzisław Dziubek, PZWL, kolejne wydania 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r. oraz wydania wcześniejsze; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, wydania 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń. Wakcynologia praktyczna wydanie VI, 2016.

Na potrzeby odpowiedzi na przedmiotowe pytanie sporządzono natomiast i przekazuje się stanowisko merytorycznej jak wyżej.

3) odnośnie części wniosku dotyczącej udostępnienia następujących informacji:

„treść będących w posiadaniu GIS dokumentów, które świadczą o tym, że GIS jest świadomy zagrożeń wynikających z uzależnienia populacji obywateli Polski od szczepień, czyli de facto od kilku linii produkcyjnych kilku zagranicznych, prywatnych firm.”

– udziela się następującej odpowiedzi:

Do ustawowego zakresu działania Głównego Inspektoratu Sanitarnego nie należą sprawy związane z organizacją zakupów szczepionek. W związku z powyższym Główny Inspektorat sanitarny nie finansuje, nie zakupuje, ani też nie organizuje ani też nie prowadzi postępowań o udzielenie zamówień publicznych na zakup szczepionek, w związku z powyższym nie prowadzi rozpoznania rynku farmaceutycznego szczepionek, ani tez innych produktów farmaceutycznych. W związku z powyższym nie zlecał, nie opracowywał, ani nie znajduje się w posiadaniu dokumentów, których dotyczy wniosek.

4) odnośnie części wniosku dotyczącej udostępnienia następujących informacji:

„treść będących w posiadaniu GIS dokumentów, które świadczą o tym, że GIS dysponuje planem działania na wypadek ewentualnego zablokowania Polsce, przez czynniki od nas niezależne, dostępu do szczepionek produkowanych poza granicami Polski i wykorzystywanych w Programie Szczepień Ochronnych.”

– udziela się następującej odpowiedzi:

Do ustawowego zakresu działania Głównego Inspektoratu Sanitarnego nie należą sprawy związane z organizacją zakupów szczepionek. W związku z powyższym Główny Inspektorat sanitarny nie finansuje, nie zakupuje, ani też nie organizuje ani też nie prowadzi postępowań o udzielenie zamówień publicznych na zakup szczepionek, w związku z powyższym nie prowadzi rozpoznania rynku farmaceutycznego szczepionek, ani tez innych produktów farmaceutycznych. W związku z powyższym Główny Inspektorat Sanitarny nie zlecał, nie opracowywał, ani nie znajduje się w posiadaniu dokumentów, których dotyczy wniosek.

5) odnośnie części wniosku dotyczącej udostępnienia następujących informacji:

„treść będących w posiadaniu GIS dokumentów, które świadczą o tym, że GIS dysponuje planem nagłego zastąpienia – w razie konieczności – szczepionek wykorzystywanych w PSO, a produkowanych poza granicami kraju, szczepionkami produkowanymi przez firmy polskie, niezależne od obcego kapitału.”

– udziela się następującej odpowiedzi:

Do ustawowego zakresu działania Głównego Inspektoratu Sanitarnego nie należą sprawy związane organizacją zakupów szczepionek. W związku z powyższym Główny Inspektorat sanitarny nie finansuje, nie zakupuje, ani też nie organizuje ani też nie prowadzi postępowań o udzielenie zamówień publicznych na zakup szczepionek, w związku z powyższym nie prowadzi rozpoznania rynku farmaceutycznego szczepionek, ani tez innych produktów farmaceutycznych. W związku z powyższym nie zlecał, nie opracowywał, ani nie znajduje się w posiadaniu dokumentu, którego dotyczy wniosek.

6) odnośnie części wniosku dotyczącej udostępnienia następujących informacji:

„treść będących w posiadaniu GIS dokumentów, które świadczą o tym, że Program Szczepień Ochronnych, prowadzący do zniszczenia naturalnej odporności populacji, jest dla tej populacji korzystniejszy, niż jej naturalna odporność, którą niszczy.”

– udziela się następującej odpowiedzi:

Jak już wskazano w odpowiedzi na pierwsza część wniosku trwała odporność naturalna – jako że jest skutkiem przechorowania niektórych chorób zakaźnych – chroni jedynie przed POWTÓRNYM przechorowaniem na tę samą chorobę. Przechorowanie choroby zakaźnej, pomimo że może prowadzić do powstania trwałej odporności poszczepiennej, ZAWSZE jest związane z ryzykiem wystąpienia takich negatywnych konsekwencji jak:

– cierpienie związane z chorobą,

– ryzyko powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci w wyniku przebiegu klinicznego samego zachorowania lub występujących w jego efekcie powikłań.

Należy ponadto zwrócić uwagę, że przechorowanie niektórych niezwykle groźnych chorób zakaźnych takich jak np. tężec nie prowadzi do powstanie nawet przejściowej odporności. Natomiast w odróżnieniu od odporności naturalnej odporność poszczepienna zasadniczo zmniejsza lub całkowicie eliminuje ryzyko już PIERWSZEGO zachorowania na chorobę zakaźną. Odporność poszczepienna zapewnia również ochronę przed chorobami takimi jak tężec, których przechorowanie nie skutkuje powstaniem nawet krótkotrwałej odporności.

Wyczerpujące wyjaśnienie zasadności prowadzenia Programu Szczepień Ochronnych w kontekście problematyki ochrony przed chorobami zakaźnymi w drodze szczepień ochronnych jest zawarte m.in. w ogólnie dostępnych w Polsce publikacjach takich jak m.in.: Choroby zakaźne i ich zwalczanie na ziemiach polskich w XX wieku, red. J. Kostrzewski, W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk. Warszawa 2001; Choroby zakaźne i pasożytnicze, red. Zdzisław Dziubek, PZWL, kolejne wydania 1996, 2000; Choroby zakaźne i pasożytnicze red. J. Cianciara, J. Juszczyk, Lublin 2007, 2012; Harrison. Choroby zakaźne. Tom I-II, Lublin 2012; Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, 2014 r. oraz wydania wcześniejsze; Wakcynologia red. W. Magdzik, D. Naruszewicz-Lesiuk, A. Zieliński, wydania 2005, 2007; Dorota Mrożek-Budzyń. Wakcynologia praktyczna, wydanie VI, 2016.

W związku z dostępnością fachowej wiedzy z zakresu medycyny oraz zdrowia publicznego w ogólnie dostępnych publikacjach , Główny Inspektorat Sanitarny informuje, że nie prowadził, nie zlecał i nie znajduje się w posiadaniu dodatkowych „badań, analiz lub innych opracowań”, które dotyczyłyby zawartego w pytaniu problemu. Na potrzeby odpowiedzi na przedmiotowe pytanie sporządzono natomiast i przekazuje się stanowisko merytorycznej jak wyżej.

W związku z odpowiedziami udzielonymi w pkt. 3, 4 oraz 5 uprzejmie informuję, że Główny Inspektorat Sanitarny nie jest właściwy w kwestii rozpatrywania kwestii zastępowania szczepionek zagranicznych szczepionkami krajowymi w celu zapewnienia realizacji PSO bez zakłóceń, w przypadku niedostępności na rynku szczepionek Polskim szczepionek produkowanych za granicą.

Z poważaniem
Michał Ilnicki
Dyrektor
Departament Zapobiegania oraz Zwalczania Zakażeń i Chorób Zakaźnych u Ludzi
Główny Inspektorat Sanitarny