W dzisiejszych czasach absolutnie nie trzeba być dobrym lekarzem, żeby być znanym lekarzem. Jednak nic nie ma za darmo – aby być (lekarzem) znanym z tego, że jest się znanym (lekarzem), trzeba w to włożyć, zwłaszcza na początku, trochę wysiłku…

Oto więc unikalny „patent na lekarza – celebrytę”:

1. Na początek to, co najtrudniejsze: ukończ studia medyczne. Reszta to już detale…
2. Najlepiej od razu sobie ustal, że zostaniesz pediatrą lub obierz sobie jakąś inną specjalizację, ale koniecznie związaną z leczeniem dzieci. Temat dzieci jest najbardziej chwytliwy i łatwo w nim o kontrowersje.
3. Najpóźniej gdy zaczniesz robić specjalizację, załóż sobie profil firmowy na Facebooku oraz kanał na youtube.
4. Koniecznie musisz mieć jakieś efektowne hobby – na przykład ornitologia. Nic tak nie wzruszy Twoich przyszłych fanów, jak mały, bezbronny, oswojony ptaszek na Twoim ramieniu, zwłaszcza jeśli go sam uratowałeś od niechybnej śmierci. Układ idealny, to lekarz pediatra, amatorsko zajmujący się weterynarią i ratujący ptaszki, jeże lub wiewiórki, a równocześnie muzyk amator – gitara lub klawisze na drugim kadrze robią dobre wrażenie, choć oczywiście nie tak dobre, jak całowanie wróbelka w główkę. Lub jeża. 🙂
5. Równolegle poznawaj i zgłębiaj tajniki multimediów, takie jak nagrywanie i montaż filmów, edycja dźwięku, programy graficzne itp, bo już niedługo bardzo Ci się to przyda.
6. Publikując posty na FB, podpisuj się skrótem „dr”, nawet jeśli nie masz tytułu doktora nauk medycznych. Nieważne, że to niezgodne z prawem. Jako doktor (a nie tylko lekarz) wzbudzisz zaufanie u Twoich przyszłych fanów. Poza tym przecież nikt w tym kraju nie zna prawa… 😉
7. Po kilku lub kilkunastu miesiącach publikowania nudnych postów (i nudnych filmików na youtube) związanych czasem z Twoją specjalizacją, a czasem z Twoim hobby, przejdź do kolejnego etapu:
   

   Atak na Popularność (AnP)

8. AnP polega na opublikowaniu na Twoim profilu na FB mocno kontrowersyjnego postu, który zirytuje możliwie szerokie grono odbiorców. Oczywiście najprostszym sposobem wywołania takich kontrowersji będzie szydera na przykład z rodziców, którzy boją się szczepić swoje dzieci, bo nikt nie potrafi im wytłumaczyć, co właściwie oznacza, że szczepionki „są bezpieczne”. Nazwij więc takich rodziców idiotami. Napisz na przykład, że nieszczepienie to głupota, a taka szczepionka to sobie może przez wiele miesięcy leżeć na parapecie okna (zamiast w lodówce) i zapewnij, że nadal będzie ona skuteczna. Nieważne, że producent każdej szczepionki wymaga, aby była ona przechowywana w temperaturze 2-8 stopni. Przecież nie o prawdę tu chodzi, prawda? 🙂
9. Poczekaj, aż Twój profil zaleje fala krytyki, którą od tej pory będziesz nazywał „hejtem” bez względu na to, czy krytyka jest merytoryczna, czy brutalna i pełna emocji.
10. Aby podkręcić poziom „hejtu”, koniecznie kasuj komentarze i blokuj wszystkich użytkowników FB, którzy mają inne zdanie, niż jedynie słuszne – czyli Twoje. To tylko bardziej zirytuje osoby, które obrałeś sobie za cel tej manipulacji. W końcu ktoś na pewno nazwie Cię „mordercą dzieci” lub „doktorem Mengele” lub napisze, że masz „krew dzieci na rękach”, ale przecież dokładnie o to chodzi! A jeśli rozegrasz to odpowiednio umiejętnie, to takich osób będzie nawet dość sporo.
11. Gdy już uzbierasz odpowiednią dawkę „hejtu”, przechodzisz do kolejnego etapu: zacznij publicznie żalić się na swoim profilu na Facebooku, że niewdzięczni „hejterzy” próbują Cię zdyskredytować, że tracisz przez to zaufanie wśród pacjentów, że to niszczy Twój autorytet jako lekarza. Nie martw się – nikt nie zauważy, że autorytet lekarza przynajmniej w teorii niszczy na przykład pisanie bzdur o skuteczności szczepionek lub na przykład wyzywanie rodziców od idiotów.
12. Ogłoś publicznie, że w związku z atakiem, którego jesteś ofiarą, podejmiesz odpowiednie kroki prawne wobec „hejterów”. W tym momencie masz już gwarancję, że pojawi się tak wyczekiwane zainteresowanie mediów.
13. Opublikuj ogłoszenie, w którym prosisz o pomoc w ustaleniu personaliów „hejterów”. Kto wie, może nawet jakiś Twój „hejter” będzie miał swoją kartotekę w przychodni, w której pracujesz. Wtedy sprawa będzie już zupełnie prosta… 🙂
14. Koniecznie nagraj długi, wzruszający film i wrzuć go na youtube. Beznamiętnym, pozbawionym emocji głosem mechanicznie wyrecytuj odczytany z kartki tekst o biednym lekarzu sponiewieranym przez przebrzydłych „hejterów”. Sprawiaj wrażenie, jakbyś był conajmniej w depresji, o ile nie pogrążony w myślach samobójczych. Pamiętaj o kasowaniu negatywnych komentarzy pod tym filmem.
15. Zapadnięte i podkrążone oczy podkreślą Twoją rolę ofiary więc na kilka dni przed nagraniem filmu śpij bardzo mało.
16. Opublikuj na Facebooku informację, że zaczynasz wysyłanie pozwów do „hejterów”.
17. W tym momencie powinny się pojawić pierwsze zaproszenia do mediów typu „telewizja śniadaniowa”, a portale internetowe zaczną opisywać batalię bohaterskiego lekarza, który walczy z nienawiścią w internecie.
18. Od teraz możesz się już cieszyć lawinowo narastającą ilością polubień i udostępnień Twoich postów. O ile jeszcze pół roku temu Twój profil „lubiło” kilkuset obserwatorów, to w ciągu najbliższych kilku miesięcy ta liczba wzrośnie do kilkunastu tysięcy, a Twoje posty będą teraz mieć regularnie przynajmniej po kilkaset polubień i udostępnień. Od tego momentu jesteś już medialną gwiazdeczką, minicelebrytą w polskim światku medycznym.
19. Regularnie publikuj posty o „idiotach” podtrzymujące Twoją popularność i Twój wizerunek szykanowanego bohatera w walce z ciemnotą. Polemizuj w nich z „antyszczepionkowcami”, bo to podsyca spór i utrzymuje Cię na powierzchni – w mediach wciąż będzie można o Tobie coś przeczytać. A popularność „antyszczepionkowców” jest Ci przecież na rękę – im ich więcej, tym więcej szans na kolejnych „hejterów”.
20. Regularnie publikuj na swoim profilu na FB odnośniki do wszystkich artykułów w mediach, które opisują Twoją bohaterską walkę z „hejterami”. To samonapędzająca się maszyneria – im więcej informujesz, że o Tobie piszą, tym więcej będą chcieli o Tobie pisać.
21. Od czasu do czasu przyjmij też mimo wszystko jakiegoś pacjenta, zwłaszcza że do minicelebryty przecież na pewno ustawią się teraz kolejki „wiernych wyznawców”. Co prawda nieco to przeczy Twojej misternie zbudowanej teorii o rzekomych szkodach wizerunkowych wywołanych „falą hejtu”, ale nie ma się tym co przyjmować, bo nikt tego przecież nie zauważy. A do portfela nikt Ci przecież zaglądał nie będzie. 🙂
22. Najgorsze, co mogłoby Cię teraz spotkać, to zarzut, że zamiast się zajmować leczeniem, siedzisz ciągle na FB i na youtube…
23. Jeśli tego nie popsujesz jakąś nierozważnie popełnioną głupotą niesiony euforią na fali nagle zyskanej, niezwykłej popularności, masz przed sobą długie lata bycia lekarzem znanym z tego, że jesteś znanym lekarzem. I gwarantowane kolejki pacjentów – w końcu kto by nie chciał, aby jego dziecko leczył „pan doktor z telewizji”, prawda?… 🙂

Powyższa instrukcja nie jest zastrzeżona prawami autorskimi – można ją wykorzystywać bez ograniczeń i nawet bez konieczności powołania się na źródło. 🙂

***

Kodeks wykroczeń, Art. 61. § 1:

„Kto przywłaszcza sobie stanowisko, tytuł lub stopień…” [na przykład zamieszczając na stronie internetowej przed swoim nazwiskiem skrót „dr”] „…albo publicznie używa lub nosi odznaczenie, odznakę, strój lub mundur, do których nie ma prawa, podlega karze grzywny do 1000 złotych albo karze nagany.”

Pod koniec kwietnia 2018 Polskie Towarzystwo Wakcynologii opublikowało swoje stanowisko dotyczące szczepienia wcześniaków przeciwko pneumokokom”:
http://ptwakc.org.pl/aktualnosci/pneumokoki_wczesniaki_pso2018/

Ze szczepieniami przeciw pneumokokom jest sytuacja o tyle dziwna, że im wyższa wyszczepialność, tym więcej zachorowań na inwazyjną chorobę pneumokokową:

Pomimo tego niewątpliwego fenomenu polegającego na tym, że im więcej szczepień, tym więcej zachorowań, PTW na wszelki wypadek zaleca, aby przeciw pneumokokom szczepić nawet wcześniaki:

„Polskie Towarzystwo Wakcynologii (PTW) zaleca szczepienie przeciwko pneumokokom wszystkich dzieci urodzonych przed ukończeniem 37. tygodnia ciąży lub o urodzeniowej masie ciała <2500 g w schemacie 3+1, niezależnie od użytej szczepionki skoniugowanej (PCV): 10-walentnej (PCV-10) lub 13-walentnej (PCV-13).”

W uzasadnieniu do tego stanowiska trudno znaleźć jakiekolwiek względy medyczne. Nie wiadomo na przykład, czy dzieci szczepione szczepionkami PCV10 i PCV13 są zdrowsze, niż dzieci nieszczepione. PTW uzasadniając konieczność szczepień powołuje się głownie na „zalecenia producentów”.

Zapytajmy więc PTW o medyczne uzasadnienie stanowiska, w którym Towarzystwo zaleca, aby przeciwko pneumokokom koniecznie szczepić nawet wcześniaki.

***

email: listy@ptwakc.org.pl
temat maila: medyczne uzasadnienie dla szczepień PCV

Szanowni Państwo,

Polskie Towarzystwo Wakcynologii w swoim „Stanowisku dotyczącym szczepienia wcześniaków przeciwko pneumokokom zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych na 2018 rok” zaleca, aby szczepienie przeciw pneumokokom wykonywać nawet u wcześniaków. Jedynym uzasadnieniem dla w/w stanowiska wydają się być wyłącznie „zalecenia producenta”.

Równocześnie dane epidemiologiczne publikowane przez Państwowy Zakład Higieny wskazują na postępujący wzrost zachorowań na inwazyjną chorobę pneumokokową (IChP) niemal idealnie podążający za wzrostem wyszczepialności szczepionkami PCV. W roku 2005, gdy wprowadzano dopiero pierwsze dobrowolne szczepienia przeciw pneumokokom, zaszczepiono 6658 osób, a na IChP zachorowało wówczas 176 osób.

Poczynając od roku 2005 do dziś w sumie przeciw pneumokokom zaszczepiono już 2 miliony osób, a w pierwszej połowie tego roku zanotowano w całym kraju aż 745 zachorowań, co zapowiada około 1500 zachorowań na IChP w całym roku 2018. Tak więc w porównaniu z rokiem 2005 zachorowalność na choroby, przeciwko którym rzekomo mają chronić szczepionki PCV, wzrosła niemal dziesięciokrotnie.

Z uwagi na powyższe, uprzejmie proszę o udzielenie mi odpowiedzi na następujące pytania:

W jaki sposób Polskie Towarzystwo Wakcynologii tłumaczy fenomen wzrostu zachorowań na IChP podążającego za wzrostem wyszczepialności szczepionkami przeciw pneumokokom?

Jakie względy medyczne przemawiają ze szczepieniem dzieci przeciw pneumokokom?

Czy Polskiemu Towarzystwu Wakcynologii znane są jakiekolwiek badania, które świadczą o tym, że dzieci szczepione szczepionkami PCV są zdrowsze od dzieci nieszczepionych? Jeśli tak, to gdzie można się zapoznać z wynikami takich badań?

Czy prawdą jest, że wyniku szczepienia dzieci przeciw pneumokokom następuje zjawisko wypierania z organizmu szczepów bakterii, przeciwko którym w założeniu ma chronić szczepionka PCV, przez inne szczepy bakterii? Czy takie zjawisko nie stanowi żadnego zagrożenia dla zdrowia dzieci szczepionych przeciw pneumokokom?

Czy prawdą jest, że pneumokoki potrafią blokować nosicielstwo H. influenzae, M. catarrhalis czy S. aureus?

Odpowiedź na powyższe proszę przesłać na mój adres ………………

Z poważaniem,
………………………………

W dniu 21 czerwca 2018 roku Najwyższa Izba kontroli publikuje informację o swoim raporcie na temat opieki zdrowotnej nad dziećmi: https://www.nik.gov.pl/aktualnosci/opieka-zdrowotna-nad-dziecmi-i-mlodzieza.html

W raporcie tym NIK stawia tezę o rzekomym zagrożeniu epidemiami chorób zakaźnych, a jako winnych jednoznacznie wskazuje rodziców uchylających się od szczepienia swoich dzieci:

„NIK alarmuje, że z roku na rok  rośnie liczb osób uchylających się od obowiązku szczepień. W 2017 r. było ich ponad 30 tys., czyli o 30 proc. więcej niż w 2016 r. Od 2013 r. do 2017 r. liczba ludzi odmawiająca obowiązkowych szczepień wzrosła o ponad 305 proc.”

i dalej:

„Zdaniem NIK ta tendencja wzrostowa może, w przyszłości, skutkować zagrożeniem epidemiologicznym i odrodzeniem się chorób dziś uważanych za „wymarłe”. Na przykład występuje systematyczny wzrost zachorowań na krztusiec (koklusz). w 2016 r. liczba chorych powiększyła się o ponad 224 proc. w stosunku do 2014 r. Więcej jest także zachorowań na odrę.  W 2016 r.  ich liczba wzrosła o ponad 177 proc. w porównaniu do 2015 r.”

Tezę o odpowiedzialności rodziców nieszczepiących za „zagrożenie epidemiologiczne” NIK ilustruje następującymi wykresami:

Powyższy wykres stanowi dowód na to, że sporządzając raport NIK miał do dyspozycji dane za cały rok 2017.

Jednak na kolejnym wykresie NIK nagle zapomina, że przecież zna dane epidemiologiczne także za rok 2017 i prezentuje statystykę zachorowań tylko do roku 2016. A dane za rok 2017? One nie pasują po prostu do tezy o „systematycznym wzroście”, więc zostały dyplomatycznie pominięte.

Tymczasem sytuacja w roku 2017 przedstawiała się następująco:

• liczba zachorowań na krztusiec w całym roku 2017 to 3067, czyli PONAD POŁOWĘ MNIEJ niż w roku 2016. A NIK sugeruje, że ma miejsce „systematyczny wzrost zachorowań”.
• liczba zachorowań na odrę w całym roku 2017 to 63, czyli także PONAD POŁOWA MNIEJ niż w roku 2016.

Jeśli dane za lata 2014-2017 zamieścimy na wykresach, to ten „systematyczny wzrost zachorowań” będzie wyglądał tak:

Teraz już widać, dlaczego w przypadku krztuśca NIK pokazuje liczby z lat 2014-2016 (bo tylko w tym zakresie NIK-owi zachorowalność „systematycznie wzrasta”), a w przypadku odry na tej samej zasadzie zbiór danych kreatywnie ograniczono jedynie do lat 2015 i 2016, bo spadek zachorowań miał miejsce między latami 2014 i 2015 oraz 2016 i 2017, więc udajemy, że go nie było…

A jeszcze ciekawiej się robi, gdy sprawdzimy sobie dane za rok 2018 wg stanu na dzień 15 czerwca, czyli niemal dokładnie w połowie roku:

• krztusiec: 861 zachorowań (w roku 2017 w tym samym okresie zanotowano dwukrotnie więcej bo aż 1741 zachorowań), co wróży około 1700 zachorowań w całym roku 2018, czyli znowu połowę mniej, niż w roku 2017 i aż 4 razy mniej, niż w roku 2016),
• odra: 71 zachorowań (w tym samym okresie 2017 odnotowano ich 25), co zapowiada około 140 zachorowań w całym roku 2018, czyli niemal tyle samo, co w roku 2016 i w 2014.

Źródło: http://wwwold.pzh.gov.pl/oldpage/epimeld/2018/INF_18_06A.pdf

Tak właśnie manipulują danymi państwowe urzędy, szczując w ten sposób opinię publiczną przeciw zaledwie kilkunastu tysiącom rodziców, którzy w trosce o zdrowie swoich dzieci obawiają się podawania im szczepionek nie wiadomo czy aby na pewno w pełni bezpiecznych, bo chociażby nie przebadanych pod kątem ich wpływu na ryzyko choroby nowotworowej lub immunologicznej, lub metabolicznej, lub neurologicznej…

A rzeczywiste dane o zachorowalności na krztusiec i odrę nijak się mają do teorii pod nazwą „wszystko przez nieszczepiących rodziców”. One po prostu tej teorii przeczą, a wręcz ją ośmieszają.