Na początek dwa slajdy z prezentacji dostępnej w całości tutaj: http://ptbfarm.pl/wp-content/uploads/2017/09/Monitorowanie-nop-20.06.2017-r..pdf oraz fragment rozporządzenia w sprawie NOP:

Rozporządzenie w sprawie niepożądanych odczynów poszczepiennych oraz kryteriów ich rozpoznawania

§ 5. 1. Lekarz lub felczer, który rozpoznaje niepożądany odczyn poszczepienny lub podejrzewa jego wystąpienie, wypełnia części I-IV formularza zgłoszenia i przekazuje zgłoszenie państwowemu powiatowemu inspektorowi sanitarnemu właściwemu dla miejsca powzięcia podejrzenia wystąpienia odczynu poszczepiennego.

***

Powyżej, czerwoną czcionką oznaczone zostały kluczowe słowa, które sprawiają, że polskie statystyki NOP mają wartość być może wręcz śmieciową. Obowiązek zgłoszenia NOP ma bowiem lekarz, który wcześniej rozpoznaje niepożądany odczyn poszczepienny lub podejrzewa jego wystąpienie.

A co może zmusić lekarza do rozpoznania lub podejrzewania NOP?

Otóż NIC nie może zmusić lekarza ani do rozpoznania, ani nawet do podejrzewania NOP.

Mamy tu więc do czynienia z klasycznym przykładem urzędniczej schizofrenii – Minister Zdrowia z jednej strony mówi, że NOP to pogorszenie stanu zdrowia, które wystąpiło do 4 tygodni od szczepienia, a równocześnie ten sam Minister Zdrowia pozostawia lekarzowi decyzję, czy pogorszenie stanu zdrowia, które wystąpiło do 4 tygodni od szczepienia, to NOP czy nie NOP.

Dlatego też jeśli dziecko umrze w noc po szczepieniu na „śmierć łóżeczkową”, to oczywisty ciężki NOP (zakończony zgonem) nie zostanie zgłoszony, ponieważ lekarz ani nie rozpoznał ani nawet nie podejrzewał wystąpienia NOP.

Bo lekarz nie ma obowiązku rozpoznać lub podejrzewać wystąpienie NOP…

Oto schemat, który ilustruje obecny – tak naprawdę w pewnym stopniu fikcyjny – system rejestracji NOP:

Tak więc system nie rejestruje wszystkich niepożądanych odczynów poszczepiennych.

Rejestrowane są wyłącznie NOP-y wspaniałomyślnie uznane za NOP-y przez lekarzy.

Oczywiście od kilku lat także rodzice mogą samodzielnie zgłaszać przypadki NOP do URPL:

http://www.urpl.gov.pl/pl/produkty-lecznicze/monitorowanie-bezpiecze%C5%84stwa-lek%C3%B3w/wytyczne-%E2%80%93-co-i-w-jaki-spos%C3%B3b-zg%C5%82asza%C4%87/jak 

Ale ilu rodziców po pierwsze w ogóle ma świadomość, że wystąpił niepożądany odczyn poszczepienny i można go samodzielnie zgłosić do URPL, a po drugie ilu świadomych rodziców jest wystarczająco zdeterminowanych, aby przejść całą procedurę zgłoszenia NOP do URPL?

System rejestracji NOP można uzdrowić w banalnie prosty sposób. Skoro NOP to zaburzenie stanu zdrowia, które wystąpiło do 4 tygodni od szczepienia, to rolą lekarza powinno być wyłącznie sprawdzenie, czy objaw chorobowy ma miejsce do 4 tygodni od szczepienia, czy po upływie 4 tygodni od szczepienia.

Schemat decyzyjny w przypadku „śmierci łóżeczkowej” wyglądałby wówczas następująco:

Tylko takie zasady rejestracji NOP gwarantują, że KAŻDY NOP zostanie zgłoszony i zarejestrowany. Każdy NOP – czyli każde pogorszenie stanu zdrowia, które wystąpiło do 4 tygodni od szczepienia.

I dopiero wtedy będziemy mogli powiedzieć coś więcej na temat rzeczywistego ryzyka związanego z zabiegami szczepienia.

Bo w tej chwili jakiekolwiek szacunki tego ryzyka na podstawie istniejącej bazy NOP brzmią co najwyżej jak żart. I to bardzo słaby żart…

Temat na osobną dyskusję: dlaczego śmierć łóżeczkowa 27 dni od szczepienia to jeszcze NOP, a 29 dni po szczepieniu, to już nie NOP…

A może Pan doktor Sutkowski, nadworny ekspert TVN i TVP w dziedzinie zdrowia (i szczepionek), odpowie nam na nasze pytania o bezpieczeństwo szczepień i szczepionek?

Jeśli chcecie, aby Pan Ekspert odpowiedział na poniższe pytania, można Pana Eksperta o to poprosić, pisząc do niego maila. Dr Michał jest rzecznikiem Kolegium Lekarzy Rodzinnych w Polsce. Można więc do niego pisać na adres mailowy Kolegium: klrwp@klrwp.pl w temacie maila podając np. „prośba do dra Michała Sutkowskiego”.

***

Szanowny Panie Doktorze Sutkowski,

Występuje Pan bardzo często w mediach jako ekspert od zdrowia. W swoich wypowiedziach porusza Pan równie często temat szczepień. Gdyby był Pan tak uprzejmy i odpowiedział na poniższe pytania, to udzieliłby Pan w ten sposób dużej pomocy wszystkim rodzicom, którzy próbują oszacować, czy ryzyko powikłań po szczepieniu jest mniejsze czy większe od ryzyka powikłań po chorobie zakaźnej.

Pytania poniżej. Odpowiedzi można przesłać na maila kontakt@szczepienie.info

Które szczepionki dopuszczone do obrotu w Polsce zostały przebadane pod kątem ich wpływu na ryzyko wystąpienia choroby nowotworowej, metabolicznej, neurologicznej, immunologicznej lub psychicznej? Proszę wskazać nazwy tych szczepionek.

Jeśli za związane czasowo ze szczepieniem uznaje się zaburzenia stanu zdrowia, które wystąpiły w okresie do 4 tygodni po podaniu szczepionki, to ile dzieci w Polsce rocznie umiera do 4 tygodni od szczepienia, a ile jest hospitalizowanych ze względu na różne nagłe schorzenia, do których doszło do 4 tygodni od podania dziecku szczepionki?

Ile dzieci umiera w Polsce rocznie na SIDS w czasie do 4 tygodni od zabiegu szczepienia, jeśli generalnie co roku na SIDS w Polsce umiera około 41 dzieci w wieku 0-1 lat?

Czy dzieci w Polsce są z roku na rok coraz zdrowsze?

Czy Polacy są z roku na rok coraz zdrowsi? Jak to zmierzyć? Banalnie prosto: ilość hospitalizacji, ilość udzielonych świadczeń medycznych i ich rodzaj, ilość sprzedanych leków refundowanych, ilość zwolnień lekarskich, absencji w przedszkolach i szkołach itd…

Czy za kilkadziesiąt lat, przyjmując wyszczepialność populacji na oczekiwanym i zadowalającym poziomie, będzie zachodził efekt całkowitego uzależnienia populacji od szczepionek na skutek zaniku odporności naturalnej?

Do jakich zjawisk epidemicznych mogłoby doprowadzić nagłe i wieloletnie (np. z przyczyn politycznych) pozbawienie Polski dostępu do szczepionek wykorzystywanych w Programie Szczepień Ochronnych jeśli szczepionki te nie posiadałyby żadnych zamienników i byłyby produkowane wyłącznie poza granicami Polski?

Czy badania bezpieczeństwa szczepionki przed jej wprowadzeniem do obrotu są w stanie wykryć potencjalny uboczny efekt chorobotwórczy szczepionki (np. kancerogenność), który mógłby wystąpić u osób szczepionych wiele lat po szczepieniu?

Czy w ujęciu statystycznym zanik odruchu ssania u noworodków dotyka dokładnie w takim samym stopniu dzieci szczepione w pierwszych dobach życia (BCG i WZW B) jak i dzieci nieszczepione?

Jak, w ujęciu statystycznym, kształtuje się zachorowalność na choroby nowotworowe, metaboliczne, neurologiczne, immunologiczne i psychiczne dzieci szczepionych i nieszczepionych?

Czy u osoby, która jako dziecko nie chorowała na odrę/świnkę/różyczkę, bo była szczepiona zgodnie z kalendarzem szczepień dwiema dawkami szczepionki MMR (druga dawka w 10 roku życia) i nie otrzymywała już więcej kolejnych dawek przypominających, ryzyko zachorowania na odrę/świnkę/różyczkę na przykład w wieku 30 lub 40 lat będzie wyższe, czy niższe, niż ryzyko zachorowania u osoby, która jako dziecko była chora na te „choroby zakaźne wieku dziecięcego”?

Czy świnkę, odrę lub różyczkę lepiej (bezpieczniej) jest przechorować w dzieciństwie czy jako osoba dorosła np. w wieku 30-40 lat?

Jaki odsetek Polaków to obecnie osoby nieodporne na zachorowanie na odrę, jeśli szczepienie przeciw odrze wprowadzono dopiero w roku 1975, a dwie dawki szczepionki podawane są dopiero od roku 1991 biorąc pod uwagę, że obecnie żyje w Polsce raczej dość sporo osób urodzonych przed rokiem 1975, a przed wprowadzeniem szczepienia przeciw odrze zachorowalność raczej nie wynosiła 100%?

Czy odrą można się zarazić wyłącznie od nieszczepionego dziecka, czy także od osoby dorosłej, która nie jest odporna na zachorowanie na odrę?

Jakie jest prawdopodobieństwo zarażenia się odrą od nieszczepionego dziecka lub osoby dorosłej, która nie jest odporna na zachorowanie na odrę?

Czy dziecko szczepione może się zarazić odrą wyłącznie od nieszczepionego dziecka, czy także od osoby dorosłej, która nie jest odporna na zachorowanie na odrę?

Jaki odsetek Polaków to obecnie osoby nieodporne na zachorowanie na świnkę, jeśli szczepienie przeciw śwince wprowadzono do kalendarza szczepień dopiero w roku 2004 a wcześniej zachorowalność na świnkę raczej nie wynosiła 100%?

Czy przy dzisiejszym poziomie wiedzy medycznej i przy dzisiejszym poziomie higieny oraz ogólnego poziomu życia Polaków, odsetek przypadków powikłań i śmierci po zachorowaniu na odrę byłby taki sam, jak 50 lat temu, gdyby nigdy NIE BYŁO szczepienia przeciw odrze?

Jeśli dzieci w Polsce z roku na rok coraz częściej i coraz bardziej chorują, to jakie są tego przyczyny i skąd wiadomo, że efekty uboczne nadmiernej immunizacji nie mogą wywoływać, na skalę dającą się zaobserwować metodami statystycznymi, żadnych niekorzystnych zmian w organizmach dzieci, prowadzących do pogorszenia ich ogólnej kondycji zdrowotnej?

Jeśli dziecko umrze kilka dni po szczepieniu, a zgon zostanie zakwalifikowany do kategorii R95-R99 według Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych (rev. 10) czyli „Niedokładnie określone lub nieznane przyczyny zgonu”, to skąd wiadomo, że podanie dziecku szczepionki nie było przyczyną tego zgonu?

Proszę wymienić wszystkie przyczyny obserwowanego od wielu lat wzrostu zachorowalności dzieci na nowotwory złośliwe. Skąd wiadomo, że jedną z tych przyczyn nie jest być może zbyt wczesna i być może nadmierna sztuczna immunizacja? Jakie badania to potwierdzają?

Czy w ujęciu statystycznym ludzie szczepieni cieszą się przez całe swoje życie lepszą kondycją zdrowotną, niż nieszczepieni? Odpowiedź proszę uzasadnić.

Jeśli dziecko szczepione zgodnie z PSO zachoruje na nowotwór złośliwy, to skąd wiadomo, że przyczyną tego nowotworu nie była nadmierna immunizacja? czy zawsze można to z całą pewnością stwierdzić?

Czy niektórzy producenci szczepionek są także producentami leków wykorzystywanych w chemioterapii?

Dlaczego czasami świnkę można przechorować bezobjawowo, a czasami ciężko, a nawet z powikłaniami? Od czego to zależy? O czym należy pamiętać, aby zwiększyć prawdopodobieństwo lekkiego lub bezobjawowego przechorowania świnki przez nieszczepione dziecko?

Dlaczego czasem organizm sam potrafi zwalczyć wirusa WZW B, a w innym przypadku dochodzi do zachorowania i powikłań charakterystycznych dla tej choroby?

Czy witamina D3 ma korzystny wpływ na odporność?

Czy podałby Pan dziecku szczepionkę, która 3 miesiące leżała na parapecie okna w temperaturze pokojowej zamiast w chłodziarce w temperaturze 2-8 stopni C. skoro są w Polsce lekarze, którzy twierdzą, że przecież taka szczepionka nadal jest skuteczna? Jeśli nie, to z jakich przyczyn by jej Pan nie podał?

Czy w Pana ocenie 3 miliony Ukraińców przybyłych do Polski (czyli 3 miliony osób o nieznanej wyszczepialności) to większe czy mniejsze zagrożenie epidemiczne niż kilkanaście tysięcy niezaszczepionych lub nie w pełni zaszczepionych, polskich dzieci?

Czy śmierć dziecka „z nieznanych przyczyn” 3 dni po szczepieniu należy zakwalifikować jako przypadek ciężkiego niepożądanego odczynu poszczepiennego w rozumieniu Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 21 grudnia 2010 r. w sprawie niepożądanych odczynów poszczepiennych oraz kryteriów ich rozpoznawania? Odpowiedź proszę uzasadnić mając na uwadze, że rocznie „z nieznanych przyczyn” umiera w Polsce około 60-70 dzieci.

W jaki sposób przeprowadza się badania skuteczności szczepionki przed jej wprowadzeniem do obrotu? Jak jest dobierana grupa dzieci, która otrzyma szczepionkę i grupa kontrolna? Co, zamiast szczepionki, otrzymuje grupa kontrolna?

W jaki sposób przeprowadza się badania potencjalnej szkodliwości szczepionki przed jej wprowadzeniem do obrotu? Jak jest dobierana grupa dzieci, która otrzyma szczepionkę i grupa kontrolna? Co, zamiast szczepionki, otrzymuje grupa kontrolna?

Co to znaczy, że szczepionka „jest bezpieczna”?

Czy badanie bezpieczeństwa szczepionki przed jej wprowadzeniem do obrotu jest w stanie wykryć potencjalny negatywny wpływ szczepionki na ogólną kondycję zdrowotną osób szczepionych w skali całego życia takiej osoby?

Czy znane są Panu jakiekolwiek badania (jeśli tak, to proszę o ich wskazanie), które dowodzą, że sztuczna immunizacja w skali odpowiadającej obecnemu Programowi Szczepień Ochronnych GIS w żaden sposób, w ujęciu statystycznym, nie wpływa niekorzystnie na kondycję zdrowotną osób szczepionych?

W jaki sposób lekarz kwalifikujący dziecko do szczepienia powinien oszacować prawdopodobieństwo zgonu dziecka w wyniku szczepienia szczepionką Priorix i zgonu w wyniku zachorowania na odrę w przypadku rezygnacji z tego szczepienia?

Czy w Pana ocenie fakt, że granice Polski rocznie przekracza kilkadziesiąt milionów cudzoziemców o nieznanej i niekontrolowalnej wyszczepialności, to większe czy mniejsze zagrożenie epidemiologiczne, niż kilkanaście tysięcy niezaszczepionych, lub nie w pełni zaszczepionych polskich dzieci?

Czy lekarz stwierdzający zgon dziecka ma prawny obowiązek zweryfikować, kiedy dziecko otrzymało ostatnie szczepienie, aby wykluczyć lub potwierdzić możliwość ewentualnego wystąpienia niepożądanego odczynu poszczepiennego, jeśli do zgonu doszło nie dalej jak to 4 tygodni od zabiegu szczepienia?

Czy lekarz stwierdzający zgon dziecka z przyczyn odpowiadających kategoriom R95-R99 według Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych, rev. 10 czyli „Niedokładnie określone lub nieznane przyczyny zgonu”, ma prawny obowiązek zgłoszenia ciężkiego niepożądanego odczynu poszczepiennego, jeśli do zgonu doszło nie dalej jak do 4 tygodni od ostatniego zabiegu szczepienia?

Czy lekarz stwierdzający ciężkie zachorowanie u dziecka ma prawny obowiązek zweryfikować, kiedy dziecko otrzymało ostatnie szczepienie, aby wykluczyć lub potwierdzić możliwość ewentualnego wystąpienia niepożądanego odczynu poszczepiennego, jeśli do zachorowania doszło nie dalej jak do 4 tygodni od zabiegu szczepienia?

Czy lekarz stwierdzający zgon lub poważne zachorowanie dziecka ma prawny obowiązek poinformować rodziców lub opiekunów prawnych dziecka, że w przypadku jeśli do zgonu lub zachorowania doszło nie dalej jak do 4 tygodni od ostatniego zabiegu szczepienia, istnieje możliwość, że mogło dojść do wystąpienia niepożądanego odczynu poszczepiennego?

Jak częste są w naturze przypadki jednoczesnego zarażenia odrą, świnką i różyczką?

Czy droga podania wirusa (np. kropelkowa lub domięśniowa) do organizmu człowieka ma znaczenie dla jego reakcji obronnej przed infekcją?

Jakie badania świadczą o tym, że poziom przeciwciał jest bezpośrednim miernikiem odporności organizmu na zachorowanie?

Czy organizm człowieka jest ewolucyjnie przystosowany do obrony przed zarażeniem wirusem odry drogą kropelkową, czy domięśniową?

Jakie badania wskazują na to, że naturalne przebycie przez dziecko “chorób zakaźnych wieku dziecięcego” nie jest absolutnie konieczne do prawidłowego (lub do LEPSZEGO) ukształtowania jego układu odpornościowego?

Jaka jest różnica między poziomem przeciwciał po naturalnym przebyciu choroby zakaźnej oraz po szczepieniu przeciw tej chorobie zakaźnej np. dla odry, świnki i różyczki?

Czy wyeliminowanie określonych serotypów (tak to się fachowo nazywa?) bakterii Streptococcus pneumoniae z organizmu dziecka za pomocą szczepionki PCV10 może prowadzić do niekorzystnego zjawiska zastępowania jednych serotypów innymi?

Czy w miejsce bakterii wyrugowanych z organizmu dziecka szczepionką PCV10 wejdą inne bakterie, czy to miejsce pozostanie niezasiedlone przez żadne bakterie? Jeśli to będą inne bakterie, to czy pośród nich mogą znaleźć się także i takie, które mogą prowadzić do wystąpienia u dziecka innych schorzeń kosztem zmniejszenia ryzyka chorób pneumokokowych?

Dlaczego od kilkunastu lat obserwuje się podążający za wzrostem wyszczepialności wzrost zachorowań na inwazyjną chorobę pneumokokową? Pytam o to, ponieważ w całym roku 2005 zanotowano 176 zachorowań IChP, a w pierwszej połowie roku 2018 było ich już 745. W roku 2005 szczepionkę przeciw pneumokokom otrzymało tylko 6600 osób, a od roku 2017 szczepione są WSZYSTKIE dzieci urodzone w danym roku.

Jakie badania potwierdzają, że domięśniowe podanie do organizmu sztucznie wytworzonego czynnika chorobotwórczego wraz z adiuwantami to z punktu widzenia organizmu dokładnie taki sam proces “nauki” układu odpornościowego jak naturalna (np. kropelkowa) droga infekcji “zdrowego” wirusa?

Czy domięśniowe podanie do organizmu sztucznie wytworzonego czynnika chorobotwórczego wraz z adiuwantami odtwarza w organizmie człowieka wszystkie dokładnie te same i identyczne reakcje, jak naturalna infekcja „zdrowym” wirusem ewolucyjnie ukształtowaną drogą zarażenia (np. kropelkową dla odry lub świnki”)?

W dzisiejszych czasach absolutnie nie trzeba być dobrym lekarzem, żeby być znanym lekarzem. Jednak nic nie ma za darmo – aby być (lekarzem) znanym z tego, że jest się znanym (lekarzem), trzeba w to włożyć, zwłaszcza na początku, trochę wysiłku…

Oto więc unikalny „patent na lekarza – celebrytę”:

1. Na początek to, co najtrudniejsze: ukończ studia medyczne. Reszta to już detale…
2. Najlepiej od razu sobie ustal, że zostaniesz pediatrą lub obierz sobie jakąś inną specjalizację, ale koniecznie związaną z leczeniem dzieci. Temat dzieci jest najbardziej chwytliwy i łatwo w nim o kontrowersje.
3. Najpóźniej gdy zaczniesz robić specjalizację, załóż sobie profil firmowy na Facebooku oraz kanał na youtube.
4. Koniecznie musisz mieć jakieś efektowne hobby – na przykład ornitologia. Nic tak nie wzruszy Twoich przyszłych fanów, jak mały, bezbronny, oswojony ptaszek na Twoim ramieniu, zwłaszcza jeśli go sam uratowałeś od niechybnej śmierci. Układ idealny, to lekarz pediatra, amatorsko zajmujący się weterynarią i ratujący ptaszki, jeże lub wiewiórki, a równocześnie muzyk amator – gitara lub klawisze na drugim kadrze robią dobre wrażenie, choć oczywiście nie tak dobre, jak całowanie wróbelka w główkę. Lub jeża. 🙂
5. Równolegle poznawaj i zgłębiaj tajniki multimediów, takie jak nagrywanie i montaż filmów, edycja dźwięku, programy graficzne itp, bo już niedługo bardzo Ci się to przyda.
6. Publikując posty na FB, podpisuj się skrótem „dr”, nawet jeśli nie masz tytułu doktora nauk medycznych. Nieważne, że to niezgodne z prawem. Jako doktor (a nie tylko lekarz) wzbudzisz zaufanie u Twoich przyszłych fanów. Poza tym przecież nikt w tym kraju nie zna prawa… 😉
7. Po kilku lub kilkunastu miesiącach publikowania nudnych postów (i nudnych filmików na youtube) związanych czasem z Twoją specjalizacją, a czasem z Twoim hobby, przejdź do kolejnego etapu:
   

   Atak na Popularność (AnP)

8. AnP polega na opublikowaniu na Twoim profilu na FB mocno kontrowersyjnego postu, który zirytuje możliwie szerokie grono odbiorców. Oczywiście najprostszym sposobem wywołania takich kontrowersji będzie szydera na przykład z rodziców, którzy boją się szczepić swoje dzieci, bo nikt nie potrafi im wytłumaczyć, co właściwie oznacza, że szczepionki „są bezpieczne”. Nazwij więc takich rodziców idiotami. Napisz na przykład, że nieszczepienie to głupota, a taka szczepionka to sobie może przez wiele miesięcy leżeć na parapecie okna (zamiast w lodówce) i zapewnij, że nadal będzie ona skuteczna. Nieważne, że producent każdej szczepionki wymaga, aby była ona przechowywana w temperaturze 2-8 stopni. Przecież nie o prawdę tu chodzi, prawda? 🙂
9. Poczekaj, aż Twój profil zaleje fala krytyki, którą od tej pory będziesz nazywał „hejtem” bez względu na to, czy krytyka jest merytoryczna, czy brutalna i pełna emocji.
10. Aby podkręcić poziom „hejtu”, koniecznie kasuj komentarze i blokuj wszystkich użytkowników FB, którzy mają inne zdanie, niż jedynie słuszne – czyli Twoje. To tylko bardziej zirytuje osoby, które obrałeś sobie za cel tej manipulacji. W końcu ktoś na pewno nazwie Cię „mordercą dzieci” lub „doktorem Mengele” lub napisze, że masz „krew dzieci na rękach”, ale przecież dokładnie o to chodzi! A jeśli rozegrasz to odpowiednio umiejętnie, to takich osób będzie nawet dość sporo.
11. Gdy już uzbierasz odpowiednią dawkę „hejtu”, przechodzisz do kolejnego etapu: zacznij publicznie żalić się na swoim profilu na Facebooku, że niewdzięczni „hejterzy” próbują Cię zdyskredytować, że tracisz przez to zaufanie wśród pacjentów, że to niszczy Twój autorytet jako lekarza. Nie martw się – nikt nie zauważy, że autorytet lekarza przynajmniej w teorii niszczy na przykład pisanie bzdur o skuteczności szczepionek lub na przykład wyzywanie rodziców od idiotów.
12. Ogłoś publicznie, że w związku z atakiem, którego jesteś ofiarą, podejmiesz odpowiednie kroki prawne wobec „hejterów”. W tym momencie masz już gwarancję, że pojawi się tak wyczekiwane zainteresowanie mediów.
13. Opublikuj ogłoszenie, w którym prosisz o pomoc w ustaleniu personaliów „hejterów”. Kto wie, może nawet jakiś Twój „hejter” będzie miał swoją kartotekę w przychodni, w której pracujesz. Wtedy sprawa będzie już zupełnie prosta… 🙂
14. Koniecznie nagraj długi, wzruszający film i wrzuć go na youtube. Beznamiętnym, pozbawionym emocji głosem mechanicznie wyrecytuj odczytany z kartki tekst o biednym lekarzu sponiewieranym przez przebrzydłych „hejterów”. Sprawiaj wrażenie, jakbyś był conajmniej w depresji, o ile nie pogrążony w myślach samobójczych. Pamiętaj o kasowaniu negatywnych komentarzy pod tym filmem.
15. Zapadnięte i podkrążone oczy podkreślą Twoją rolę ofiary więc na kilka dni przed nagraniem filmu śpij bardzo mało.
16. Opublikuj na Facebooku informację, że zaczynasz wysyłanie pozwów do „hejterów”.
17. W tym momencie powinny się pojawić pierwsze zaproszenia do mediów typu „telewizja śniadaniowa”, a portale internetowe zaczną opisywać batalię bohaterskiego lekarza, który walczy z nienawiścią w internecie.
18. Od teraz możesz się już cieszyć lawinowo narastającą ilością polubień i udostępnień Twoich postów. O ile jeszcze pół roku temu Twój profil „lubiło” kilkuset obserwatorów, to w ciągu najbliższych kilku miesięcy ta liczba wzrośnie do kilkunastu tysięcy, a Twoje posty będą teraz mieć regularnie przynajmniej po kilkaset polubień i udostępnień. Od tego momentu jesteś już medialną gwiazdeczką, minicelebrytą w polskim światku medycznym.
19. Regularnie publikuj posty o „idiotach” podtrzymujące Twoją popularność i Twój wizerunek szykanowanego bohatera w walce z ciemnotą. Polemizuj w nich z „antyszczepionkowcami”, bo to podsyca spór i utrzymuje Cię na powierzchni – w mediach wciąż będzie można o Tobie coś przeczytać. A popularność „antyszczepionkowców” jest Ci przecież na rękę – im ich więcej, tym więcej szans na kolejnych „hejterów”.
20. Regularnie publikuj na swoim profilu na FB odnośniki do wszystkich artykułów w mediach, które opisują Twoją bohaterską walkę z „hejterami”. To samonapędzająca się maszyneria – im więcej informujesz, że o Tobie piszą, tym więcej będą chcieli o Tobie pisać.
21. Od czasu do czasu przyjmij też mimo wszystko jakiegoś pacjenta, zwłaszcza że do minicelebryty przecież na pewno ustawią się teraz kolejki „wiernych wyznawców”. Co prawda nieco to przeczy Twojej misternie zbudowanej teorii o rzekomych szkodach wizerunkowych wywołanych „falą hejtu”, ale nie ma się tym co przyjmować, bo nikt tego przecież nie zauważy. A do portfela nikt Ci przecież zaglądał nie będzie. 🙂
22. Najgorsze, co mogłoby Cię teraz spotkać, to zarzut, że zamiast się zajmować leczeniem, siedzisz ciągle na FB i na youtube…
23. Jeśli tego nie popsujesz jakąś nierozważnie popełnioną głupotą niesiony euforią na fali nagle zyskanej, niezwykłej popularności, masz przed sobą długie lata bycia lekarzem znanym z tego, że jesteś znanym lekarzem. I gwarantowane kolejki pacjentów – w końcu kto by nie chciał, aby jego dziecko leczył „pan doktor z telewizji”, prawda?… 🙂

Powyższa instrukcja nie jest zastrzeżona prawami autorskimi – można ją wykorzystywać bez ograniczeń i nawet bez konieczności powołania się na źródło. 🙂

***

Kodeks wykroczeń, Art. 61. § 1:

„Kto przywłaszcza sobie stanowisko, tytuł lub stopień…” [na przykład zamieszczając na stronie internetowej przed swoim nazwiskiem skrót „dr”] „…albo publicznie używa lub nosi odznaczenie, odznakę, strój lub mundur, do których nie ma prawa, podlega karze grzywny do 1000 złotych albo karze nagany.”

Pod koniec kwietnia 2018 Polskie Towarzystwo Wakcynologii opublikowało swoje stanowisko dotyczące szczepienia wcześniaków przeciwko pneumokokom”:
http://ptwakc.org.pl/aktualnosci/pneumokoki_wczesniaki_pso2018/

Ze szczepieniami przeciw pneumokokom jest sytuacja o tyle dziwna, że im wyższa wyszczepialność, tym więcej zachorowań na inwazyjną chorobę pneumokokową:

Pomimo tego niewątpliwego fenomenu polegającego na tym, że im więcej szczepień, tym więcej zachorowań, PTW na wszelki wypadek zaleca, aby przeciw pneumokokom szczepić nawet wcześniaki:

„Polskie Towarzystwo Wakcynologii (PTW) zaleca szczepienie przeciwko pneumokokom wszystkich dzieci urodzonych przed ukończeniem 37. tygodnia ciąży lub o urodzeniowej masie ciała <2500 g w schemacie 3+1, niezależnie od użytej szczepionki skoniugowanej (PCV): 10-walentnej (PCV-10) lub 13-walentnej (PCV-13).”

W uzasadnieniu do tego stanowiska trudno znaleźć jakiekolwiek względy medyczne. Nie wiadomo na przykład, czy dzieci szczepione szczepionkami PCV10 i PCV13 są zdrowsze, niż dzieci nieszczepione. PTW uzasadniając konieczność szczepień powołuje się głownie na „zalecenia producentów”.

Zapytajmy więc PTW o medyczne uzasadnienie stanowiska, w którym Towarzystwo zaleca, aby przeciwko pneumokokom koniecznie szczepić nawet wcześniaki.

***

email: listy@ptwakc.org.pl
temat maila: medyczne uzasadnienie dla szczepień PCV

Szanowni Państwo,

Polskie Towarzystwo Wakcynologii w swoim „Stanowisku dotyczącym szczepienia wcześniaków przeciwko pneumokokom zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych na 2018 rok” zaleca, aby szczepienie przeciw pneumokokom wykonywać nawet u wcześniaków. Jedynym uzasadnieniem dla w/w stanowiska wydają się być wyłącznie „zalecenia producenta”.

Równocześnie dane epidemiologiczne publikowane przez Państwowy Zakład Higieny wskazują na postępujący wzrost zachorowań na inwazyjną chorobę pneumokokową (IChP) niemal idealnie podążający za wzrostem wyszczepialności szczepionkami PCV. W roku 2005, gdy wprowadzano dopiero pierwsze dobrowolne szczepienia przeciw pneumokokom, zaszczepiono 6658 osób, a na IChP zachorowało wówczas 176 osób.

Poczynając od roku 2005 do dziś w sumie przeciw pneumokokom zaszczepiono już 2 miliony osób, a w pierwszej połowie tego roku zanotowano w całym kraju aż 745 zachorowań, co zapowiada około 1500 zachorowań na IChP w całym roku 2018. Tak więc w porównaniu z rokiem 2005 zachorowalność na choroby, przeciwko którym rzekomo mają chronić szczepionki PCV, wzrosła niemal dziesięciokrotnie.

Z uwagi na powyższe, uprzejmie proszę o udzielenie mi odpowiedzi na następujące pytania:

W jaki sposób Polskie Towarzystwo Wakcynologii tłumaczy fenomen wzrostu zachorowań na IChP podążającego za wzrostem wyszczepialności szczepionkami przeciw pneumokokom?

Jakie względy medyczne przemawiają ze szczepieniem dzieci przeciw pneumokokom?

Czy Polskiemu Towarzystwu Wakcynologii znane są jakiekolwiek badania, które świadczą o tym, że dzieci szczepione szczepionkami PCV są zdrowsze od dzieci nieszczepionych? Jeśli tak, to gdzie można się zapoznać z wynikami takich badań?

Czy prawdą jest, że wyniku szczepienia dzieci przeciw pneumokokom następuje zjawisko wypierania z organizmu szczepów bakterii, przeciwko którym w założeniu ma chronić szczepionka PCV, przez inne szczepy bakterii? Czy takie zjawisko nie stanowi żadnego zagrożenia dla zdrowia dzieci szczepionych przeciw pneumokokom?

Czy prawdą jest, że pneumokoki potrafią blokować nosicielstwo H. influenzae, M. catarrhalis czy S. aureus?

Odpowiedź na powyższe proszę przesłać na mój adres ………………

Z poważaniem,
………………………………

W dniu 21 czerwca 2018 roku Najwyższa Izba kontroli publikuje informację o swoim raporcie na temat opieki zdrowotnej nad dziećmi: https://www.nik.gov.pl/aktualnosci/opieka-zdrowotna-nad-dziecmi-i-mlodzieza.html

W raporcie tym NIK stawia tezę o rzekomym zagrożeniu epidemiami chorób zakaźnych, a jako winnych jednoznacznie wskazuje rodziców uchylających się od szczepienia swoich dzieci:

„NIK alarmuje, że z roku na rok  rośnie liczb osób uchylających się od obowiązku szczepień. W 2017 r. było ich ponad 30 tys., czyli o 30 proc. więcej niż w 2016 r. Od 2013 r. do 2017 r. liczba ludzi odmawiająca obowiązkowych szczepień wzrosła o ponad 305 proc.”

i dalej:

„Zdaniem NIK ta tendencja wzrostowa może, w przyszłości, skutkować zagrożeniem epidemiologicznym i odrodzeniem się chorób dziś uważanych za „wymarłe”. Na przykład występuje systematyczny wzrost zachorowań na krztusiec (koklusz). w 2016 r. liczba chorych powiększyła się o ponad 224 proc. w stosunku do 2014 r. Więcej jest także zachorowań na odrę.  W 2016 r.  ich liczba wzrosła o ponad 177 proc. w porównaniu do 2015 r.”

Tezę o odpowiedzialności rodziców nieszczepiących za „zagrożenie epidemiologiczne” NIK ilustruje następującymi wykresami:

Powyższy wykres stanowi dowód na to, że sporządzając raport NIK miał do dyspozycji dane za cały rok 2017.

Jednak na kolejnym wykresie NIK nagle zapomina, że przecież zna dane epidemiologiczne także za rok 2017 i prezentuje statystykę zachorowań tylko do roku 2016. A dane za rok 2017? One nie pasują po prostu do tezy o „systematycznym wzroście”, więc zostały dyplomatycznie pominięte.

Tymczasem sytuacja w roku 2017 przedstawiała się następująco:

• liczba zachorowań na krztusiec w całym roku 2017 to 3067, czyli PONAD POŁOWĘ MNIEJ niż w roku 2016. A NIK sugeruje, że ma miejsce „systematyczny wzrost zachorowań”.
• liczba zachorowań na odrę w całym roku 2017 to 63, czyli także PONAD POŁOWA MNIEJ niż w roku 2016.

Jeśli dane za lata 2014-2017 zamieścimy na wykresach, to ten „systematyczny wzrost zachorowań” będzie wyglądał tak:

Teraz już widać, dlaczego w przypadku krztuśca NIK pokazuje liczby z lat 2014-2016 (bo tylko w tym zakresie NIK-owi zachorowalność „systematycznie wzrasta”), a w przypadku odry na tej samej zasadzie zbiór danych kreatywnie ograniczono jedynie do lat 2015 i 2016, bo spadek zachorowań miał miejsce między latami 2014 i 2015 oraz 2016 i 2017, więc udajemy, że go nie było…

A jeszcze ciekawiej się robi, gdy sprawdzimy sobie dane za rok 2018 wg stanu na dzień 15 czerwca, czyli niemal dokładnie w połowie roku:

• krztusiec: 861 zachorowań (w roku 2017 w tym samym okresie zanotowano dwukrotnie więcej bo aż 1741 zachorowań), co wróży około 1700 zachorowań w całym roku 2018, czyli znowu połowę mniej, niż w roku 2017 i aż 4 razy mniej, niż w roku 2016),
• odra: 71 zachorowań (w tym samym okresie 2017 odnotowano ich 25), co zapowiada około 140 zachorowań w całym roku 2018, czyli niemal tyle samo, co w roku 2016 i w 2014.

Źródło: http://wwwold.pzh.gov.pl/oldpage/epimeld/2018/INF_18_06A.pdf

Tak właśnie manipulują danymi państwowe urzędy, szczując w ten sposób opinię publiczną przeciw zaledwie kilkunastu tysiącom rodziców, którzy w trosce o zdrowie swoich dzieci obawiają się podawania im szczepionek nie wiadomo czy aby na pewno w pełni bezpiecznych, bo chociażby nie przebadanych pod kątem ich wpływu na ryzyko choroby nowotworowej lub immunologicznej, lub metabolicznej, lub neurologicznej…

A rzeczywiste dane o zachorowalności na krztusiec i odrę nijak się mają do teorii pod nazwą „wszystko przez nieszczepiących rodziców”. One po prostu tej teorii przeczą, a wręcz ją ośmieszają.

Co pewien czas wypływa pomysł, aby rodziców w Polsce poddawać odrażającemu szantażowi, uzależniając przyjęcie ich dzieci do żłobków lub przedszkoli od wstrzyknięcia w dziecko wszystkich obowiązkowych szczepionek.

Oto zapis dość typowej dyskusji z autorem takiego właśnie projektu prawnego szantażu.

„X.Y.” jest prawnikiem i pomógł pewnemu lokalnemu działaczowi partyjnemu napisać projekt ustawy, która miałaby uzależniać miejsce w żłobku lub w przedszkolu od tego, czy dziecko zostało pokłute zgodnie z kalendarzem szczepień.

Celem tej publikacji jest zilustrowanie, jak ciężka, a czasem wręcz niemożliwa jest jakakolwiek merytoryczna dyskusja z fanatycznymi zwolennikami szczepiennego terroru, którzy ślepo wierzą, że szczepionki są bezpieczne dla zdrowia dzieci.

***

„A.B.”:
To opowie Pan nam, przeciwko którym chorobom jest Pan zaszczepiony? Czy może uważa Pan, że zagrożeniem epidemicznym są wyłącznie nieszczepione dzieci, a zwłaszcza cudze?

Czy Pan nie wierzy w skuteczność szczepionek, że chce chronić dzieci szczepione przed nieszczepionymi?

Czy potrafi Pan podać nazwę choć jednej szczepionki dopuszczonej do obrotu w Polsce, która została przebadana pod kątem ryzyka choroby nowotworowej lub na przykład immunologicznej albo metabolicznej?

Czy orientuje się Pan, dlaczego od wielu lat rośnie zachorowalność dzieci na nowotwory złośliwe? Wraz ze wzrostem ilości szczepionek wstrzykiwanych w te dzieci obowiązkowo.

To kiedy projekt leczenia dziecka nieszczepionego na własny koszt przez rodziców? Jak szaleć to szaleć…

***

„X.Y.”:
Wiara, że wszystkie szczepienia zapobiegają w 100% zachorowaniom jest błędna, szczepienia mają w pierwszej kolejności łagodzić powikłania po chorobach, które są znacznie bardziej niebezpieczne. Wszystkie szczepionki przed dopuszczeniem do obrotu przechodzą badania kliniczne, co więcej jest tutaj w pewnym sensie podwójna ochrona, mamy regulacje europejskie dopuszczające dany produkt do obrotu na terenie Unii, jak i regulacje krajowe. Jeżeli wskaże Pan chociaż jeden udokumentowany przypadek wywołania choroby nowotworowej przez szczepienia, to przyznam Panu rację, dziękuję również za pomysł związany z ponoszeniem kosztów leczenia dziecka nieszczepionego przez rodziców, jak najbardziej do rozważenia. Prawdopodobnie dopiero tak skrajne rozwiązanie przekonałoby część osób, że warto zgłębić temat od strony naukowej, a nie tabloidowej.

***

„A.B.”:
wszystkie szczepionki przed dopuszczeniem do obrotu przechodzą badania kliniczne ich wpływu na podwyższanie ryzyka choroby nowotworowej lub immunologicznej lub metabolicznej w perspektywie 5, 10 lub 20 lat od podania szczepionki? Gdzie znajdę wyniki tych badań?

Gdzie znajdę wyniki badań wpływu mieszanki kilkudziesięciu różnych szczepień, które obecnie obowiązkowo otrzymuje polskie dziecko, na jego ogólną kondycję zdrowotną w perspektywie 10, 20 i więcej lat od zakończenia szczepień zgodnie z kalendarzem?

Gdzie znajdę wyniki badań świadczących o tym, że narastająca epidemia szczepień polskich dzieci pozytywnie wpływa na ich ogólny stan zdrowia oraz pozytywnie wpływa na ogólną kondycję zdrowotną całej populacji?

Gdzie znajdę wyniki badań, z których wynika, że dla organizmu człowieka korzystniej jest nie chorować (w wyniku szczepienia) w dzieciństwie na świnkę lub odrę lub różyczkę?

Jak Pan myśli, czy Polacy szczepieni MMR jako dzieci, będą się regularnie w przyszłości doszczepiać, czy za około 20 lat czekają nas epidemie zachorowań ludzi dorosłych na przykład na świnkę, w wyniku wygasania sztucznej poszczepiennej odporności? Czy świnkę lepiej jest przechorować jako dziecko czy w wieku 30 lat? A różyczkę? A odrę?

Mamy obecnie najazd na Polskę Ukraińców. Ilu spośród około 3 milionów uchodźców z tego kraju, zamieszkałych obecnie w Polsce, to osoby nieszczepione? Jaki Pan ma pomysł aby ich zaszczepić? Zakaz pracy w Polsce bez aktualnej karty szczepień? Dlaczego mielibyśmy szykanować wyłącznie kilkanaście tysięcy polskich rodziców?

Ile przypadków śmierci łóżeczkowej notuje się obecnie co roku w naszym kraju? Wie Pan czy nie wie? Ile przypadków autyzmu diagnozuje się co roku w Polsce? Wie Pan czy nie wie?

Jaki odsetek szczepionych dzieci zatrzymuje się w rozwoju wkrótce po szczepieniu? Wie Pan czy nie wie?

Musi Pan to wszystko wiedzieć, jeśli chce szykanować rodziców dzieci nieszczepionych.

Czy leczenie nowotworu płuc albo krtani przez palacza papierosów na jego własny koszt to dobry pomysł? Zadziała Pan w tym kierunku aby każdy, kto się dobrowolnie truje alkoholem lub nikotyną, leczył się na własny koszt?

Przeciwko jakim chorobom jest Pan zaszczepiony i czy regularnie odnawia Pan te szczepienia lub kontroluje poziom przeciwciał? Nie chciałby Pan przecież być posądzony o hipokryzję, prawda?

***

„X.Y.”:
Dalej nie przedstawił Pan żadnego przypadku nowotworu wywołanego przez szczepienia, podobnie wygląda sytuacja z jak Pan to określił „zatrzymaniem się w rozwoju”. Proszę przedstawić konkretne przypadki poparte naukowo, a przyznam się do błędu – nie zrobił Pan tego. W kwestii mieszkańców innych krajów przyjeżdżających do Polski – trafna uwaga, jednakże na tą chwilę skupiliśmy się na innej części problemu. Nie ma możliwości rozwiązania obu kwestii jedną ustawą. Co do moich szczepień, mam wszystkie wskazane w rozporządzeniu, włącznie z dawkami przypominającymi, które są mnie więcej w wieku 18 lat, dodatkowo jeszcze byłem szczepiony na wzw typu B, która to szczepionka wtedy nie była obowiązkowa (teraz już jest), niezależnie od tego szczepię się jeszcze na grypę. Nie mam i nie miałem nigdy żadnych powikłań po tych szczepieniach, ale prawdopodobnie zaraz Pan stwierdzi, że po prostu mam szczęście.

***

„A.B.”:
czy ja dobrze rozumiem, że sugeruje Pan, że to na królikach doświadczalnych, którym pod prawnym przymusem wstrzykuje się komercyjny (czyli produkowany dla zysku) produkt medyczny, leży ciężar udowodnienia, że ten produkt może podwyższać ryzyko choroby nowotworowej? To króliki doświadczalne mają sobie zorganizować zrzutkę na badania za kilka albo kilkanaście milionów dolarów?

Strona 14. „U dzieci (0–19 lat) nowotwory złośliwe, w większości białaczki (ok. 40% zachorowań i 60% zgonów nowotworowych w tym wieku), są rzadkim schorzeniem, a umieralność z powodu nowotworów od wielu lat spada. Wskazuje to, przy utrzymującym się wzroście zachorowalności na choroby nowotworowe, na postęp w leczeniu nowotworów wieku dziecięcego”.

„przy utrzymującym się wzroście zachorowalności na choroby nowotworowe”

To teraz pytanie jest takie: czy prawdą jest, że producenci szczepionek produkują także leki do chemioterapii?

https://bip.stat.gov.pl/files/gfx/bip/pl/defaultstronaopisowa/461/1/1/zachorowalnosc_na_nowotwory.pdf

***

„X.Y.”:
Nic Panu nie sugeruję, twierdzi Pan, że szczepienia przyczyniają się do powstawania nowotworów i nie chce Pan przytoczyć żadnego przykładu popartego naukowo.

***

„A.B.”:
Jaki sposób weryfikacji proponuje Pan aby ustalić, że Jan Nowak, lat 33, cierpi na nowotwór złośliwy z powodu wykonanego w trzecim miesiącu życia szczepienia DTP?

To w końcu królik doświadczalny ma udowadniać szkodliwość przeprowadzanego na nim eksperymentu, czy nie?

***

„X.Y.”:
Jak Pan coś twierdzi, to proszę przedstawić dowód. Wzrost zachorowalności na nowotwory dotyczy nie tylko białaczki, ale wszystkich chorób nowotworowych i jest związany z wieloma czynnikami, jeżeli twierdzi Pan, że przyczyną są szczepienia, proszę to udowodnić inaczej jest to wyssana z palca informacja.

***

„A.B.”: Czyli jednak królik ma udowadniać? Przeczy Pan sam sobie. Widać czy nie widać? „Nic Panu nie sugeruję”. To Pan napisał czy ktoś zhakował Pana profil?

***

„X.Y.”:
Pan idzie w zaparte nie chcąc potwierdzić swoich racji i teraz jeszcze próbuje mnie atakować personalnie. Dziękuję za dyskusję, jak będzie Pan miał merytoryczne argumenty z chęcią z Panem porozmawiam.

***

„A.B.”:
„Wzrost zachorowalności na nowotwory dotyczy nie tylko białaczki, ale wszystkich chorób nowotworowych i jest związany z wieloma czynnikami”. Skąd pewność, że JEDNYM Z TYCH CZYNNIKÓW nie jest epidemia szczepień?

***
Tutaj do dyskusji włącza się na chwilę kolega X.Y.

“Kolega X.Y.”:
a skąd w ogóle przypuszczenie, ze można łączyć zachorowania na białaczkę ze szczepieniami? Równie śmiałą tezą byłoby stwierdzenie, ze ten wzrost jest od…jedzenia białego pieczywa. Nie dość, że tak samo głupie to tak samo trudne do udowodnienia, prawda?

***

„A.B.”:
podważa Pan autorytet wieloletniego dyrektora PZH?

***

„X.Y.”:
Nie zamierzam podważać żadnego autorytetu, ten cytat jest hipotezą, co więcej niepotwierdzoną. Poza tym jest wyrwany z kontekstu, nie czytałem całości tej publikacji, w związku z czym nie będę oceniać jej wartości. Inna kwestia że publikacja ta pojawiła się chyba na początku lat 90, czyli w przypadku medycyny, jest to praca niemalże antyczna. Tak na marginesie, dzięki Prof. Magdzikowi wprowadzono między innymi szczepienia powszechne przeciwko wzw typu B, których skutkiem był spadek zachorowań o „drobne” 90%, to tak jakby ktoś sugerował, że szczepienia nie działają.

***

„A.B.”:
nie dyskutujemy o tym czy nie działają, tylko czy nie szkodzą. Pan wierzy, że nie szkodzą – nie mając na poparcie tej wiary nic. Ja żądam obiektywnych wyników badań naukowych, które pokazują, że szczepionki nie szkodzą. Wiara mnie nie interesuje jeśli w grę wchodzi zdrowie i życie mojego dziecka.

***

„X.Y.”:
Pan wierzy, że szkodzą – nie mając na poparcie tej wiary nic. Ja żądam obiektywnych wyników badań naukowych, które pokazują, że szczepionki szkodzą, że tak pozwolę sobie sparafrazować.

A tak poza tym, to dyskusja dotyczyła projektu.

***

„A.B.”:
nie zrozumiał Pan. W przeciwieństwie do Pana, zanim podam mojemu dziecku jakiś produkt medyczny (zwłaszcza pod prawnym przymusem), żądam od tych, którzy mnie do tego prawnie przymuszają, przedstawienia dowodów w postaci wyników badań naukowych, które wskazują na to, że ten produkt medyczny jest nieszkodliwy. Jak rozumiem, Panu wystarcza (ślepa?) wiara, że szczepionki „są bezpieczne”, bo najprawdopodobniej nie zabiją Pana dziecka od razu po zabiegu. Mnie to generalnie ani ziębi, ani grzeje – jeśli akceptuje Pan wstrzykiwanie w swoje dziecko nieprzebadanych specyfików, to nic mi do tego. Nie moje dziecko, nie mój problem. Ale Pan nie ma prawa szantażować i szykanować mnie oczekując, że tak jak Pan będę ślepo wierzył, że szczepionki nie podwyższają ryzyka choroby nowotworowej. Ode mnie i od mojego dziecka wara! Rozumie już Pan, czy nadal nic?

***

„X.Y.”:
Nikogo nie szykanuję ani nie szantażuję, jak coś to ewentualnie rządzący, to oni dali możliwość nakładania kar na rodziców, którzy nie szczepią dzieci, także proszę trochę stonować wypowiedzi. Pomijając fakt, że jak na razie to nic jeszcze nie jest uchwalone, a jak ruchy antyszczepionkowe mogą zgłaszać projekty ustaw, to dlaczego osoby uważające inaczej nie mogą? I kto tu kogo szykanuje?

***

„A.B.”:
„Jeśli nie zaszczepisz dziecka, to nie masz prawa do żłobka ani do przedszkola” – to nie jest szantaż? Przecież Pan chce, żeby tak było.
Rodzic, który niezaszczepił dziecka, nie może zapisać dziecka do żłobka ani do przedszkola – to nie są szykany? Przecież Pan chce, żeby tak było.
Wskaże Pan jakiś choć jeden projekt ustawy ruchów „antyszczepionkowych”, który opierałby się na szantażu?
Na czym polega szantaż i szykany projektu ustawy o dobrowolności szczepień?
Sprawdźmy po prostu, czy Pan wie, co pisze, czy jedynie pisze, co wie. Najwyższa chyba pora…

***

„X.Y.”:
Sprawdźmy w końcu czy Pan wie o czym pisze. Proszę podać jakikolwiek przykład, naukowo potwierdzony, że szczepienia szkodzą, dopóki Pan tego nie zrobi nie widzę sensu uczestniczenia w dalszej dyskusji z Panem.

***

I choć trudno w to być może uwierzyć, to w tym miejscu X.Y. wbrew pozorom nagle pozbawia A.B. możliwości dalszego brania udziału w tej dyskusji, odbierając A.B. możliwość pisania komentarzy na profilu X.Y. (dyskusja miała miejsce na platformie Facebook).

A postronny obserwator pomyśli sobie, że A.B. zrezygnował z braku argumentów…

Tak oto najczęściej kończą się próby merytorycznej rozmowy z fanatykami szczepiennego przymusu.