Państwowy Zakład Higieny podpowiada, że zanim zaszczepimy nasze dziecko, należy porównać ryzyko powikłań po zachorowaniu z ryzykiem powikłań po szczepieniu. Ciekawe, które choroby ma na myśli PZH pisząc o obowiązku szczepień, który wynika z bardzo wysokiej zaraźliwości oraz ciężkich powikłań. Świnkę czy raczej różyczkę?

Żródło: strona internetowa PZH http://szczepienia.pzh.gov.pl/wszystko-o-szczepieniach/plusy-i-minusy-szczepionek-czyli-szczepic-czy-nie-szczepic/

Jak widać na powyższym obrazku, PZH zupełnie otwarcie przyznaje, że szczepienia prowadzą do całkowitego uzależnienia populacji od szczepionek,

czyli od kilku prywatnych firm.

Bo im więcej osób zaszczepionych, tym niższa naturalna odporność populacji, więc szczepiąc wszystkich dochodzimy w pewnym momencie do “punktu bez odwrotu”, kiedy to szczepień przerwać już nie można, bo mogłoby to doprowadzić do katastrofy. Tak przynajmniej twierdzi PZH, strasząc katastrofą, bo czy do katastrofy by rzeczywiście doszło, czy nie, to już zupełnie inna historia.

Choć być może faktycznie tak bardzo już zepsuliśmy, albo dopiero jesteśmy w trakcie psucia czegoś, o czym nie mamy jeszcze pojęcia, bawiąc się w bogów, że faktycznie nagłe odcięcie nas od szczepionek może kiedyś doprowadzić do tragedii.

Nawiasem mówiąc, skoro można Polskę odciąć od gazu, to dlaczego nie można by jej było nagle odciąć od szczepionek? Z powodów na przykład politycznych?. Oczywiście dopiero po przekroczeniu “punktu bez odwrotu”…

Uzależnić Polaków od linii produkcyjnej GSK i SANOFI, a potem szantażować Polskę – czy to aby na pewno jedynie fantazja mojego spaczonego umysłu? 🙂

GIS właśnie uczciwie przyznał, że skoro nie ma kasy na szczepienie wszystkich obywateli Polski, to szczepimy przynajmniej dzieci, bo one są najsłabsze i najbardziej narażone na choroby.

Mam bardzo duży problem z taką argumentacją, zwłaszcza że bez większych oporów potrafię zadawać pytania, które ktoś mógłby uznać w pierwszej chwili za niedorzeczne.

Gdy więc słyszę, że najlepiej będzie, jeśli przynajmniej dzieci w ogóle nie będą chorować na choroby zakaźne (dzięki szczepieniom), to od razu muszę zapytać:

„A skąd pewność, że takie chorowanie nie jest tym dzieciom po prostu…potrzebne?”.

Co zwykle mówią wielbiciele szczepień, gdy słyszą o NOP-ach?

“Jeśli nawet czasem jakieś dziecko umrze w wyniku powikłań po podaniu mu szczepionki, to trudno. Dla dobra populacji musimy to ryzyko ponosić i musimy rodziców dzieci zmuszać do ponoszenia tego ryzyka. Dla dobra nas wszystkich”.

Czasem bardzo ciekawe efekty daje odwrócenie sytuacji o 180 stopni.

Więc odwróćmy:

“Jeśli nawet czasem jakieś dziecko umrze w wyniku powikłań po chorobie zakaźnej, to trudno. W imię naturalnej odporności całej populacji musimy to ryzyko ponosić. Oczywiście nikogo do ponoszenia takiego ryzyka nie można zmuszać, więc każdy, kto nie chce tego ryzyka ponosić, powinien mieć dostęp do darmowych szczepionek”.

I co teraz będzie, Panie Marku Posobkiewiczu? Czy w tej formie nie brzmi to znacznie lepiej?

Nie negujemy przecież faktu, że nie szczepiąc ryzykujemy śmierć naszego dziecka w wyniku powikłań po śwince albo różyczce. Teoretycznie jest to możliwe.

Równocześnie ze smutnej praktyki wiemy, że możliwa jest śmierć dziecka po podaniu szczepionki…

A problem polega na tym, że w tym sporze między “proszczepami” i “antyszczepami” zupełnie zapominamy o czymś bardzo ważnym. Bo współczesna medycyna w praktyce eliminuje coś, co doprowadziło nas w to miejsce, w którym obecnie się znajdujemy. Naturalną selekcję…

Jakkolwiek okrutnie by to nie brzmiało, to jeśli krztusiec lub świnka doprowadzi do śmierci jednego dziecka na kilkanaście czy kilkadziesiąt tysięcy przypadków zachorowań, to być może po prostu akurat ten zestaw genów nie zasługiwał na kontynuację w przyszłości.

Tak to działało przez miliony lat.

Do czasu, aż wymyśliliśmy szczepionki.

I sami sobie zabroniliśmy chorować.

A przecież jeszcze 200-300 lat temu ludzie żyli najczęściej w brudzie i smrodzie, niemal wśród własnych odchodów, jedli „byle co” (aczkolwiek było to „byle co” z pewnością bez dodatku glifosatu).

Nie było ani szczepionek, ani opieki medycznej. Prymitywne osiągnięcia ówczesnej medycyny były dostępne, ale jedynie dla niewielkiego odsetka populacji – czyli dla ludzi zamożnych.

I jakimś cudem ta brudna, zawszona, niedożywiona, nękana epidemiami, zjadająca i wydalająca wszystkie możliwe pasożyty ludzkość jednak przetrwała…

Dziś, gdy żyjemy w prawie sterylnych warunkach, a medycyna zna leki niemal na wszystko, co nam najczęściej dolega, nagle Pan Posobkiewicz Marek do spółki z Radziwiłłem Konstantym są pewni, że szczepienia to bezwzględna konieczność. I gdyby to było możliwe, to najlepiej żeby to były szczepienia przeciw wszystkim chorobom zakaźnym.

Trudno pozbyć się wrażenia, że jedynym powodem wprowadzania kolejnej szczepionki do kalendarza szczepień jest wyłącznie sam fakt, że ta szczepionka… została wyprodukowana.

I ani GIS ani Ministerstwo Zdrowia ani URPL nie pomagają nam walczyć z tym wrażeniem…

Więc na jakiej podstawie zwolennicy szczepień twierdzą, że to jest dobre dla populacji? Świadome niszczenie naturalnej odporności populacyjnej po to, aby wyeliminować występujące od czasu do czasu u niektórych dzieci powikłania spowodowane chorobami zakaźnymi, to aby na pewno jest dla nas takie dobrodziejstwo? Skąd to wiadomo? Przecież będzie to można zacząć jakoś w miarę sensownie oceniać dopiero za 50-100 lat.

Obecnie zaczyna dorastać dopiero pierwsze pokolenie Polaków, któremu odgórnie zabroniono chorować na typowe choroby wieku dziecięcego, czyli na odrę, świnkę i różyczkę. Skąd wiemy, jaki będzie efekt tego eksperymentu dla całej populacji, zwłaszcza że np. szczepienie przeciw śwince uodparnia na około 10 lat, a dorośli Polacy się niemal w ogóle nie szczepią? Nawet jeśli będziemy udawać, że nie ma NOP-ów, czyli że szczepionki same w sobie nie są szkodliwe i jedyny efekt ich podania to wygenerowanie SZTUCZNEJ odporności organizmu, który nie ma szans na naturalne zachorowanie, to co dalej? Skąd wiadomo, czym taka zabawa w poprawianie natury się skończy za 100 czy 200 lat?

GIS mówi: szczepmy dzieci, bo one są najbardziej narażone na zachorowanie, a na szczepienie wszystkich nie mamy pieniędzy.

Ponownie odwróćmy ten obrazek o 180 stopni.

Nie szczepmy dzieci. Pozwólmy ich organizmom naturalnie dojrzewać i uczyć się odporności. Nie walczmy z naturą. Ona wie najlepiej. Bo gdyby nie wiedziała, to by nas już dawno na tej planecie nie było.

Ale skoro już koniecznie musimy szczepić, to szczepmy wyłącznie dorosłych. Dojrzały organizm, w odróżnieniu od “fabrycznie nowego” organizmu noworodka, który kilka godzin temu przyszedł dopiero na świat, nie przeżyje jakiegoś strasznego szoku po wstrzyknięciu w mięsień zmodyfikowanych wirusów z dodatkiem chemicznego koktajlu. Trochę pocierpi, ale nic strasznego mu się nie stanie. Na co dzień przecież oddycha smogiem i żywi się glifosatem z dodatkiem owoców i warzyw, oraz antybiotykami z dodatkiem przemysłowo pozyskanego mięsa, więc co za różnica, jeśli przyjmie jeszcze jedną dawkę jakiejś trucizny?

Od kogo noworodek może się w szpitalu zarazić gruźlicą, żółtaczką lub tężcem? Od innego noworodka, który urodził się 10 minut wcześniej, czy raczej od pielęgniarki, lekarza, lub tatusia, który właśnie wkroczył dumnie na oddział, żeby dzielić się swoją radością z narodzin potomstwa, a przy okazji także wszystkimi wirusami, jakie w nim sobie komfortowo bytują?

Skoro już chcemy kogoś tymi szczepionkami masakrować, to nie masakrujmy najsłabszych i najbardziej bezbronnych, tylko masakrujmy sami siebie. Skoro nie ma kasy na szczepienia dla wszystkich, to szczepmy nas, żebyśmy nie zarażali dzieci.

A dzieci zostawmy w spokoju.

Pozwólmy Naturze działać. Oczywiście wiąże się to z ryzykiem. Być może trochę więcej dzieci będzie umierać. Ale coś za coś – przeżyją dzieci silniejsze i lepiej przystosowane. Tak to powinno działać.

Bo jeśli naprawdę dążymy do tego, aby za wszelką cenę przeżyło każde dziecko (no chyba że umarło w wyniku NOP-a), to paradoksalnie nie ma już dla nas ratunku – ale zrozumiemy to, gdy już być może będzie za późno…

Na stronie programu w menu na górze wybieramy kolejno „O Programie” => Partnerzy.

http://opzg.pl/o-programie/partnerzy

Czy kogoś to dziwi, że jednym ze sponsorów Ogólnopolskiego Programu Zwalczania Grypy jest prywatna firma – bardzo duża firma, wielki koncern, komercyjna fabryka szczepionek – Sanofi Pasteur?

Czy jednak należy się dziwić, że firma, której biznes polega na produkcji i sprzedawaniu szczepionek, uczy lekarzy, jak manipulować pacjentami, żeby te szczepionki kupowali?..

Otóż dziwić się nie należy.

Należy jedynie mieć świadomość, co się dzieje wokół nas…

Według GUS, na koniec czerwca br. ludność Polski wynosiła 38.422.346 osób.

Polaków w wieku 35 lat i więcej było 22.577.893, co stanowi 59% ogółu populacji.

Czyli 59% procent obywateli Polski zostało zaszczepionych na gruźlicę, błonicę, krztusiec, polio i odrę 17 lat temu, lub jeszcze dawniej.

Przypomnijmy – jeśli szczepionka w ogóle działa, to odporność przy dużym szczęściu utrzymuje się najczęściej max kilkanaście lat.

Jeśli przesuniemy tę granicę wieku np. do lat 40, to mamy tutaj 19.444.356 osób co stanowi 51% ogółu populacji. Czyli ponad połowa z nas wszystkich otrzymała ostatnie szczepionki ponad 20 lat temu!

A taka na przykład szczepionka przeciw WZW B weszła do kalendarza szczepień dopiero w 1996 roku, co oznacza, że w praktyce rocznik 1995 i roczniki starsze są zaszczepione w nikłym stopniu – bo szczepią się jedynie osoby przed zabiegami typu operacja. Rocznik 1995 i roczniki starsze, to na dziś ponad 30mln. 300tys. ludzi, czyli prawie 79% naszej polskiej populacji! Ile osób spośród tych 30 milionów zaszczepiło się przeciw żółtaczce, bo musiało, bo akurat miało zabieg operacyjny?

Dlaczego więc nie chce wybuchnąć żadna epidemia WZW B?

Czyli, pomijając WZW B, albo nie ma epidemii, bo wszyscy są skutecznie do dziś zaszczepieni w dzieciństwie i te szczepienia nadal działają (odporność wyindukowana szczepionkami ponad 20 lat temu istnieje nadal tak, jakby te szczepienia odbyły się wczoraj), albo…

nie ma epidemii, bo… nie ma epidemii!

I nie byłoby ich tak czy inaczej, bez względu na szczepienie lub nieszczepienie dzieci.

Dzieci i młodzież do 19 roku życia to na dziś jedynie 7.691.000 osób, co stanowi zaledwie 20% populacji. Możemy więc mówić o tym, że „skutecznie zaszczepionych” mamy trochę ponad 1/5 wszystkich obywateli Polski – zakładając oczywiście, że szczepienia skutecznie chronią przed chorobami zakaźnymi przynajmniej kilka lat.

To poprosimy teraz o wyniki badań, które mówią, że wystarczy jeden raz (jednym cyklem) zaszczepić 20% populacji – (potem jedynie systematycznie doszczepiając wszystkie nowo narodzone dzieci), aby chroniło to skutecznie całą populację.

Skoro pod groźbą kary grzywny przymusowo szczepi się moje, Twoje, Nasze dzieci, bo to rzekomo chroni całą populację, to żądajmy albo badań potwierdzających, że rocznik 1970 i roczniki starsze są nadal odporne na takie choroby jak gruźlica, polio, błonica, krztusiec, odra i tężec – po szczepieniach z dzieciństwa, albo żądajmy obowiązkowego szczepienia wszystkich dorosłych, co 10 lat, dawkami przypominającymi!

Zakończmy wreszcie tę farsę ze szczepieniami obowiązkowymi wyłącznie samych dzieci: albo niech nam GIS i Konstanty R. udowodnią odpowiednimi, wiarygodnymi badaniami, że nasze szczepienia z dzieciństwa nadal nas chronią, albo znieśmy w ogóle przymus szczepień, albo obowiązkowo szczepmy wszystko, co się (jeszcze) rusza, od urodzenia do śmierci, co 10-15 lat, dawkami przypominającymi.

Bo przecież nie można twierdzić, że szczepienia dzieci chronią całą populację, dopóki nie istnieją badania potwierdzające, że dzisiejsi 40-latkowie, 50-latkowie i emeryci są nadal skutecznie chronieni szczepieniami, które zostały im zaaplikowane w dzieciństwie.

No to gdzie te badania, Panie Marku Posobkiewiczu? Panie Konstantu Radziwiłłu?… No gdzie?…

A jeśli ktoś chciałby się dowiedzieć, jakie były powody wprowadzenia w roku 1996 obowiązkowego szczepienia noworodków przeciw WZW B, może Pana Ministra zapytać takim o to króciutkim wnioskiem.

I niech się chłopak tłumaczy. Co prawda to nie on wprowadzał, ale on przecież nadal podtrzymuje ten obowiązek…

***

Minister Zdrowia Konstanty Radziwiłł

Ministerstwo Zdrowia

ul. Miodowa 15

00-952 Warszawa

kancelaria@mz.gov.pl

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, zwracam się do Ministra Zdrowia z prośbą o udostępnienie mi przez Pana Ministra informacji publicznej w następującym zakresie:

Kopie wszystkich dokumentów będących w posiadaniu Ministerstwa Zdrowia (np. analizy, ekspertyzy, raporty wytworzone na zamówienie Ministerstwa Zdrowia lub korespondencja otrzymana przez Ministerstwo Zdrowia np. od GIS, PZH itp.), związanych z wprowadzeniem w roku 1996 do kalendarza szczepień obowiązkowych szczepionki przeciw WZW B, których treść uzasadniła wprowadzenie przez Ministra Zdrowia obowiązku poddawania dzieci szczepieniom przeciw WZW B poczynając od roku 1996.

Forma udostępnienia w/w informacji publicznej: kopie w/w dokumentów w formacie pdf przesłane na adres: ………………

…………………………..

[podpis]

***

Źródło: dane GUS z czerwca 2017:

Główny Inspektor Sanitarny został niedawno wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej poproszony o udostępnienie następujących dokumentów:

• treść wytworzonych przez Głównego Inspektora Sanitarnego lub na zlecenie Głównego Inspektora Sanitarnego w latach 2016-2017 raportów i analiz na temat napływu do Polski obecnie już ponad 1,5 miliona obywateli Ukrainy, w kontekście możliwości wystąpienia na terenie Polski zagrożenia epidemiologicznego związanego z nieznanym i pozostającym poza jakąkolwiek kontrolą ze strony władz Rzeczypospolitej Polskiej stanem zaszczepienia (lub niezaszczepienia) tych obywateli Ukrainy, którzy przybyli do Polski (w ilości obecnie około 1500000 osób) i którzy na terenie Polski pozostają na pobyt dłuższy niż kilka tygodni.
• treść wytworzonych przez Głównego Inspektora Sanitarnego lub na zlecenie Głównego Inspektora Sanitarnego w latach 2010-2017 raportów i analiz na temat wpływu na sytuację epidemiologiczną Polski faktu powszechnej rezygnacji obywateli Polski powyżej 19. roku życia z dobrowolnego odnawiania szczepień, które są obowiązkowe jedynie do 19. roku życia.
• treść wytworzonych przez Głównego Inspektora Sanitarnego lub na zlecenie Głównego Inspektora Sanitarnego raportów i analiz, zawierających dane o szacowanym w roku 2016 oraz w roku 2017 odsetku obywateli Polski powyżej 19. roku życia, u których ze względu na zaniechanie regularnego, dobrowolnego odnawiania szczepień, które były obowiązkowe do 19. roku życia, zanikła odporność na choroby, które objęte są programem szczepień obowiązkowych – w praktyce zapewniających zaszczepienie niemal całej populacji Polski, ale jedynie do 19. roku życia, oraz zawierających dane o wpływie tego odsetka osób z utraconą w wyniku zaniechania dobrowolnego odnawiania szczepień ochronnych odpornością na sytuację epidemiologiczną Polski.

W otrzymanej odpowiedzi (skan poniżej) GIS informuje, że nie posiada takowych opracowań, raportów i analiz.

Co oznacza ta odpowiedź GIS?

Otóż wynika z niej, że Główny Inspektor Sanitarny:

NIE WIE czy masowy napływ osób z terenu Ukrainy stanowi zagrożenie czy nie stanowi zagrożenia dla sytuacji epidemiologicznej Polski. Nie wie, bo nie posiada na ten temat żadnych dokumentów.

NIE WIE jaki wpływ na sytuację epidemiologiczną Polski ma fakt, że dorośli Polacy nie odnawiają dobrowolnie szczepień obowiązkowych, którym zostali poddani jako dzieci. Nie wie, bo nie posiada na ten temat żadnych dokumentów.

NIE WIE, u jakiego odsetka dorosłych obywateli Polski już dawno zanikła odporność wytworzona za pomocą szczepionek otrzymanych w dzieciństwie. Nie wie, bo nie posiada na ten temat żadnych dokumentów.

Powstaje więc pytanie – skoro Główny Inspektor Sanitarny nie posiada tak elementarnych informacji, niezwykle istotnych dla naszego bezpieczeństwa epidemiologicznego, to kto ma wiedzieć?

Po co nam GIS, który nie wie, czy napływ do Polski prawie 2 milionów Ukraińców nie stanowi dla nas żadnego zagrożenia epidemiologicznego?

Po co nam GIS, który pracowicie co rok opracowuje kalendarz szczepień dla dzieci, a najwyraźniej nie interesuje go w ogóle, czy dorośli obywatele Polski są nadal aby na pewno odporni na choroby, na które zostali zaszczepieni kilkadziesiąt lat temu? Przecież szczepionki – o ile w ogóle działają – to dają odporność co najwyżej na kilka, lub kilkanaście lat…

Czy więc na pewno mamy podstawy, aby zakładać, że sytuacja epidemiologiczna Polski jest pod pełną kontrolą GIS?

Skoro tak, to może warto łysiejącego Konstantego ministra od szczęścia i zdrowia po prostu zapytać, dlaczego w Polsce warto mieć dzieci – bardzo dużo dzieci?…

Swoją drogą, królik to takie zwierzę, które się HODUJE – na mięso i futro… Może więc w tej absurdalnej akcji ministra Konstantego jest jakieś głębsze przesłanie niż jedynie sama hurtowa prokreacja?…

***

Minister Zdrowia Konstanty Radziwiłł
Ministerstwo Zdrowia
ul. Miodowa 15
00-952 Warszawa
kancelaria@mz.gov.pl

Do wiadomości:
Jarosław Kaczyński biuro.prezydialne@pis.org.pl
Prezes Rady Ministrów sprm@kprm.gov.pl
Prezydent RP listy@prezydent.pl

Szanowny Panie Ministrze.

Ministerstwo Zdrowia wydało właśnie ciężkie miliony złotych na kampanię sugerującą, że Polacy powinni się namnażać, jak króliki.

W związku z tym uprzejmie Pana Ministra zapytuję, dlaczego w Polsce warto mieć dużo dzieci. Dlaczego w Polsce w ogóle warto mieć dzieci?

Pytam o to mając na uwadze na przykład uwłaczające godności człowieka pseudo-wsparcie, na jakie mogą (nie)liczyć ze strony budżetu państwa rodzice, których dziecko niestety urodziło się niepełnosprawne lub które uległo jakiemuś wypadkowi i co prawda będzie żyło 20-30 lat, ale będzie wymagało stałej 24-godzinnej opieki, którą oczywiście będą sprawować rodzice, rezygnując z pracy, a więc przede wszystkim ze źródeł utrzymania pozwalających im żyć na elementarnym poziomie przyjętym w krajach cywilizowanego świata.

Pytam o to także mając na uwadze możliwe (czyli takie, których nie sposób wykluczyć) powikłania występujące po podaniu dziecku obowiązkowych (czyli takich, do których podania zmusza rodziców państwo polskie – pod groźbą dotkliwych kar finansowych) szczepionek, które dziecko w Polsce musi regularnie otrzymywać od dnia urodzenia aż do 19 roku życia.

Przecież żadna ze szczepionek podawanych dzieciom pod przymusem nie jest na tyle bezpieczna, aby można było rodziców dziecka zapewnić, że nie istnieje żadne zagrożenie trwałego upośledzenia dziecka (fizycznego bądź umysłowego) w wyniku podania mu szczepionki, czyli preparatu, którego możliwych efektów ubocznych nikt nie jest w stanie tak naprawdę przewidzieć.

Żaden lekarz kwalifikujący dziecko do szczepienia nie udzieli przecież gwarancji na piśmie, że po podaniu szczepionki dziecko na pewno nie ulegnie trwałemu upośledzeniu, lub nie zachoruje, lub nie będzie chorować częściej, niż gdyby szczepionki mu nie podano.

Tak więc dlaczego w Polsce warto mieć dzieci, Panie Ministrze? Wydał Pan kilka milionów złotych z pieniędzy podatników, aby zachęcać nas do kopulowania jak króliki, więc z pewnością potrafi Pan udzielić odpowiedzi na powyższe pytania.

Serdecznie pozdrawiam,

…………………………………